Αυτές είναι οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Δημοτικού Οίκου Ευγηρίας επί
της λεωφόρου Δροσιάς-Σταμάτας και Παπάγου γωνία, όπως εγκαινιάστηκαν και
παραδόθηκαν, περί το τέλος του έτους 2010, στο νέο καλλικρατικό Δήμο,
πανέτοιμες να φιλοξενήσουν τα “περήφανα” γηρατειά του Δήμου, σε όσες
περιπτώσεις, εννοείται, ήθελε κριθεί σκόπιμο.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο Δημοτικός Οίκος Ευγηρίας στοιχειώνει,
ξεχασμένος και απαξιωμένος πλήρως από το καλαφατελικό σύστημα διοίκησης
του Δήμου, λες και είναι ανύπαρκτος.
Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από ανθρώπους αδιαφορούντες
πλήρως για την κοινωνική μέριμνα της τρίτης ηλικίας, καθ’ όσον μονίμως
διαγκωνιζομένους να καταλάβουν το “πρώτο τραπέζι πίστα”, ποζάροντας
φιλάρεσκα “όπου γάμος και χαρά”;
Ο Δήμος λεφτά, και μάλιστα πολλά, διαθέτει για “χαρές και
πανηγύρια”, προεκλογικές ευχετήριες πασχαλινές κάρτες προς άγραν
εκλογικής πελατείας, απ’ ευθείας αναθέσεις υπηρεσιών και έργων,
φωτογραφικούς διαγωνισμούς, αχρείαστες μελέτες καταδικασμένες να μείνουν
στα συρτάρια και για πλείστα όσα άλλα τέτοια “ωραία”, χαρακτηριστικά
του καλαφατελισμού, πλην όμως δεν διαθέτει “δεκάρα τσακιστή” για τον
οίκο ευγηρίας ή άλλα σοβαρά ζητήματα σχετικά με την κοινωνική πρόνοια.
Η εγκατάλειψη του Δημοτικού Οίκου Ευγηρίας αποτελεί ΟΝΕΙΔΟΣ
για την τοπική κοινωνία, μεγαλύτερο, ίσως, ακόμη και από αυτό το
ρήμαγμα του Δημοτικού Σχολείου, χάριν των κεραιών κινητής τηλεφωνίας που
εγκαταστάθηκαν στο γειτονικό ξενοδοχείο.
Διότι, το μεν Δημοτικό Σχολείο λειτουργεί στις κτιριακές εγκαταστάσεις πρώην Καργάκου αλλά ο Οίκος Ευγηρίας ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, γεγονός που μαρτυρεί ΠΛΗΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ.
Δηλαδή, ενώ η κοινωνία μερίμνησε για την κατασκευή του Οίκου
Ευγηρίας, κάποιοι κοινωνικά αναίσθητοι τον κρατάνε κλειστό, γράφοντας
την κοινωνία στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Νομίζουμε ότι και η κοινωνία θα πρέπει να ανταποδώσει, μαυρίζοντας
τους κοινωνικά αναίσθητους του καλαφατελισμού στις επικείμενες δημοτικές
εκλογές.
