ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΠΛΗΓΜΑ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΕ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ Ο ΨΗΦΙΣΘΕΙΣ ΤΗΝ 25-6-2013 ΝΟΜΟΣ «ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ»

Στον ν. 998/79 «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας» υπήρχε η διάταξη του άρθρου 3, παράγραφος 6, εδάφιο ε, σύμφωνα με την οποία «Δεν υπάγονται οπωσδήποτε εις τας διατάξεις του παρόντος νόμου α)... β)... γ)... δ)... ε) Αι περιοχαί δια τας οποίας υφίστανται εγκεκριμένα έγκυρα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923
ή .....».

Η πιό πάνω διάταξη υπήρξε, επί πολλές δεκαετίες, το βασικό επιχείρημα υπέρ της τεκμηρίωσης του χαρακτήρα των περιοχών των οικισμών των  προϋφισταμένων του έτους 1923 ως αστικών ζωνών (οι οποίες δεν καταλαμβάνονταν από τις προστατευτικές των δασών και των δασικών εκτάσεων διατάξεις της δασικής νομοθεσίας), το οποίο δεν έλειπε από κανένα έγγραφο ή δικόγραφο, ως αιτιολογία του σχετικού ισχυρισμού.

Τρόπον τινά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η εν λόγω διάταξη απετέλεσε, διαχρονικά, την «κολώνα» των οικισμών, η οποία, παρά το «ροκάνισμά» της (κυρίως νομολογιακά), εξακολούθησε να παραμένει «ζωντανή» και, ως εκ τούτου, «ενοχλητική» για τα συμφέροντα αυτών που επεδίωκαν «να βάλουν χέρι» στους οικισμούς, για ιδιοτελείς λόγους σκοπιμότητας.

Τελικά, 35 περίπου χρόνια μετά τη θέσπιση της διάταξης αυτής, κατάφεραν «να την βγάλουν απ’ τη μέση», αφού αποτελούσε το «τελευταίο εμπόδιο» στα σχέδιά τους.

Με τον νεοψηφισθέντα νόμο «Συμπλήρωση των διατάξεων περί Εθνικού Κτηματολογίου και άλλες ρυθμίσεις» (άρθρο 7, παράγραφος 15) η πιό πάνω διάταξη αντικαταστάθηκε ως εξής: «Δεν υπάγονται οπωσδήποτε εις τας διατάξεις του παρόντος νόμου α)... β)... γ)... δ)... ε) Οι περιοχές για τις οποίες υφίστανται εγκεκριμένα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923, τα όρια των οποίων έχουν εγκριθεί με πράξεις της Διοίκησης, σύμφωνα με τις διατάξεις των προεδρικών διαταγμάτων της 21.11-1.12.1979 (Δ΄693), της 2.3-13.3.1981 (Δ΄138) ή της 24.4-3.5.1985 (Δ΄181), ή....   ».

Με την πιό πάνω ανασκευή του εδαφίου ε της παρ. 6 του άρθρου 3 του ν. 998/79 επισφραγίστηκε ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ η υπαγωγή στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας όλων των οικισμών των χαρακτηρισμένων ( από το άρθρο 24 του ν. 3889/2010) ως «στερούμενων νόμιμης έγκρισης» (δηλαδή των οικισμών που δεν έχουν οριοθετηθεί σύμφωνα με τα πιό πάνω προεδρικά διατάγματα).

Τέτοιοι «οικισμοί στερούμενοι νόμιμης έγκρισης» τυγχάνουν ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ οι οικισμοί του Δήμου Διονύσου, οπότε, εν τοιαύτη περιπτώσει, οι οικισμοί αυτοί έχουν υπαχθεί πλέον, ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ, στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.

Αυτό είναι το βασικότερο, μεταξύ και άλλων (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση), πλήγμα του νεοψηφισθέντος πιό πάνω νόμου σε βάρος των οικισμών του Δήμου, που, κυριολεκτικά, στέλνει τους οικισμούς αυτούς στα “ θυμαράκια ”.

Και, ενώ οι πιό πάνω καταστροφικές για τους οικισμούς μεθοδεύσεις ευρίσκοντο σε πλήρη εξέλιξη, τον ίδιο μήνα (Ιούνιο έτους 2013) που έμπαινε η ταφόπλακά τους με την ψήφιση του πιό πάνω νόμου, τι νομίζετε ότι έλεγε σχετικά ο κ. Δήμαρχος;

Σε συνέντευξή του με τίτλο “Χτίζουμε τον Δήμο Διονύσου της επόμενης δεκαετίας”, που δημοσιεύτηκε στο “Τοπικό Βήμα” Ιουνίου 2013, ο κ. Δήμαρχος, “χαμένος στο διάστημα”, λέει τα εξής: «Το φλέγον θέμα για εμάς, το οποίο δυστυχώς παραμένει ανοικτό, είναι αυτό με τους δασικούς χάρτες στο οποίο θα προσέθετα και το σχέδιο πόλης. Με διαρκείς παρεμβάσεις στα Υπουργεία και σε κάθε αρμόδιο φορέα προσπαθούμε να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή λύση για τους συνδημότες μας. Το σχέδιο πόλης και οι δασικοί χάρτες από μόνα τους, εάν επιλυθούν με το σωστό τρόπο, μπορούν να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για την περιοχή μας».

Δηλονότι, “των οικιών ημών εμπιμπραμένων”, ο κ. Δήμαρχος “άδει”, “χτίζοντας τον Δήμο Διονύσου της επόμενης δεκαετίας”... στα δάση και στα αναδασωτέα των οικισμών του.

Τόση ανευθυνότητα; ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, “ΕΛΕΟΣ” κ. ΔΗΜΑΡΧΕ! Όλοι οι οικισμοί του Δήμου ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΘΗΚΑΝ και σεις “χτίζετε”; Ή, μήπως θα ταίριαζε καλύτερα, και σεις “χτενίζεστε”;

“ΚΑΡΦΙ ΣΤΟ ΚΟΥΤΕΛΟ” ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ “ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ”

Βάσει του άρθρου 7, παρ. 15, του ψηφισθέντος την 25-6-2013 νόμου «Συμπλήρωση των διατάξεων περί Εθνικού Κτηματολογίου και άλλες ρυθμίσεις», όλοι ανεξαιρέτως οι οικισμοί του Δήμου Διονύσου οι προϋφιστάμενοι του έτους 1923 υπάγονται, πλέον, ΕΥΘΕΩΣ (κοινώς:  “και με τη βούλα”), στις διατάξεις του ν. 998/79 «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας» και, βάσει του άρθρου 13, παρ. 1, του ν. 3889/10 (όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 7, παρ. 1, του πιό πάνω νόμου), για τους εν λόγω οικισμούς, καταρτίζεται Δασικός Χάρτης.

Βάσει της παρ. 2 του ιδίου πιό πάνω άρθρου 13, ως βάση για τον καθορισμό των δασικών περιοχών σ’ αυτόν τον Δασικό Χάρτη λαμβάνεται “η παλαιότερη και η πλησιέστερη προς το χρόνο κατάρτισης του δασικού χάρτη, αεροφωτογραφία”.

Στην περιοχή του Δήμου Διονύσου η παλαιότερες αεροφωτογραφίες είναι έτους 1937, συνεπώς, αν κάποια περιοχή των οικισμών ήταν τότε (προ 76ετίας, περίπου) δασική, ο ιδιοκτήτης της “δεν γλυτώνει”.

Εξαίρεση θεσπίζεται μόνον για τις “εκτάσεις που έχουν απολέσει το δασικό τους χαρακτήρα πριν τις 11-6-1975” λόγω επεμβάσεων (σ’ αυτές) με βάση νομότυπες διοικητικές πράξεις. Π.χ., αν κάποιος έκτισε με νόμιμη οικοδομική άδεια πριν το 1975, το σπίτι του “γλυτώνει”.

Σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 2 του ν. 2308/1995 (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3, παρ. 4, του πιό πάνω νόμου), η Διεύθυνση Δασών ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να δηλώσει στο ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ τα ιδιοκτησικά “ δικαιώματα ” του Ελληνικού Δημοσίου επί των δασικών εκτάσεων των εν λόγω οικισμών, οπότε, εκτός από το “ΔΑΣΙΚΟ”, οι ιδιοκτήτες ακινήτων μέσα στους οικισμούς αυτούς θα αντιμετωπίσουν και “ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ” ζήτημα, αναλωνόμενοι σε πολυδάπανες, ψυχοφθόρες και ατέρμονες αντιδικίες με το Ελληνικό Δημόσιο.

Και, βέβαια, παρά το “νανούρισμα” των κατοίκων με “ πληροφορίες από έγκυρες  πηγές” (κοινώς: από το “ράδιο-αρβύλα”) ότι, τάχα, “με τον νέο νόμο θα φύγει από τη μέση το Δασαρχείο στους οικισμούς”, όχι μόνον το (περίφημο πλέον) άρθρο 24 του ν. 3889/2010 ΕΜΕΙΝΕ ΑΛΩΒΗΤΟ αλλά, επί πλέον, με τον νεοψηφισθέντα νόμο, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, καρφώθηκε μία τεράστια “ΤΑΒΑΝΟΠΡΟΚΑ ΣΤΟ ΚΟΥΤΕΛΟ” των οικισμών του Δήμου, στέλνοντάς τους, οριστικά και αμετάκλητα “στα θυμαράκια”.

Έχουμε καταγγείλει ότι κύκλοι της ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗΣ του Δήμου χειρίστηκαν ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΑ το θέμα των οικισμών, με το πρόσχημα ότι, δήθεν-τάχα, “πρόκειται για λεπτό ζήτημα” που πρέπει να το χειριστούν “ειδήμονες”, παρά το προφανές γεγονός ότι, εν προκειμένω, νομοθετούν συγκεκριμένα συμφέροντα (βλέπετε, ιδίως, την ανάρτηση στην ιστοσελίδα μας με τίτλο “ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ”), τα οποία “δεν καταλαβαίνουν τίποτα” και ότι, συνεπώς, η απάντηση δε μπορεί να δοθεί “με ελιγμούς ανάμεσα στα θηρία” αλλά με συγκεκριμένες ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΡΗΞΗΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗΣ) ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ αυτά.

Για τις εν προκειμένω ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗΣ “ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ”-“ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ” θα επανέλθουμε σε επόμενη ανάρτηση.

Η τοποθέτηση του δημοτικού συμβούλου της Α.Δ.Κ. Διονυσίου Ζαμάνη στο 15ο θέμα της 15ης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβούλιου «Λήψη απόφασης σχετική με την δωρεάν παραχώρηση τμήματος δημοτικού ακινήτου της Δ.Ε. Σταμάτας στην ΕΥΔΑΠ» έχει ως εξής:

Στο συγκεκριμένο θέμα, ο Κος Κανατσούλης προτείνει τη δωρεάν παραχώρηση του συγκεκριμένου χώρου.

Το Τοπικό Συμβούλιο της Δ.Κ Σταμάτας, με την υπ. αριθμ. 21/2013 απόφασή του, προτείνει την «όχι δωρεάν παραχώρηση», κατόπιν προτάσεως του προέδρου Κου Κόκκαλη Γεώργιου.

Με το υπ. αριθμ. πρωτ. 39573/28-12-11 έγγραφό του, ο Κος Δήμαρχος ζητά από την ΕΥΔΑΠ η αξία του εν λόγω οικοπέδου να συμψηφιστεί με οφειλές του Δήμου προς την ΕΥΔΑΠ, άρα όχι με δωρεάν παραχώρηση, και συμφωνεί ουσιαστικά στην παραχώρησή του 1,5 χρόνο πριν από σήμερα, χωρίς να έχει εκφραστεί προς τούτο το Τοπικό της Σταμάτας, γεγονός το οποίο επικαλείται στο υπ’ αριθμ. πρωτ. 4287/01-04-2013 έγγραφό του ο διευθυντής υποδομών της ΕΥΔΑΠ Κος Κλεφτογιώργος λέγοντας: «Με το παραπάνω σχετικό δόθηκε η κατ΄ αρχή σύμφωνη γνώμη σας για τη χωροθέτηση του αντλιοστασίου του προβλεπόμενου για την εξυπηρέτηση της Σταμάτας σε χώρο του Δήμου σας στην διασταύρωση των οδών Μ. Αλεξάνδρου και Παπανικολή».

Επομένως, ο Δήμος, δια του Κου Δημάρχου, εδώ και ενάμιση χρόνο έχει δεσμευτεί για την παραχώρηση του  χώρου και για τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα δοθεί έναντι χρεών του Δήμου. Σήμερα, με το δίκιο της, η ΕΥΔΑΠ μας καλεί να τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα και, σήμερα, η διοίκηση, μετά 1,5 χρόνο από την δέσμευσή της, μας λέει ότι δεν υπάρχει χρόνος, πρέπει να συμφωνήσουμε, αλλιώς δεν θα γίνει η αποχέτευση στη Σταμάτα.

Για πόσο καιρό ακόμα θα κοροϊδεύετε τους Σταματιώτες; Έχετε ήδη δεσμευτεί προς την ΕΥΔΑΠ και τώρα τους εκβιάζετε ότι δεν υπάρχει χρόνος. 1,5 χρόνο τώρα τι κάνατε, γιατί δε ρωτάγατε απόψεις, εναλλακτικές λύσεις, γιατί η τεχνική υπηρεσία του Δήμου δε μελετούσε μία αντιπρόταση;

Περιφέρετε ένα έγγραφο της ΕΥΔΑΠ, με ημ/νια 12-4-2013, για να δικαιολογηθείτε, το οποίο λέει ουσιαστικά το αυτονόητο, ότι δηλαδή θα μπορούσαν να υπάρξουν εναλλακτικές λύσεις, αλλά στις 12 Απριλίου του 2013 ενδεχομένως δεν υπάρχει χρόνος για αυτές.

Εναντίον της αποχέτευσης προφανώς και δεν είναι κανείς αλλά την ευθύνη για την άρον-άρον τοποθέτηση του αντλιοστασίου εκεί, με τις όποιες συνέπειες για τη Σταμάτα και τον αποκλεισμό της Αμυγδαλέζας από την αποχέτευση, την φέρει αποκλειστικά ο Δήμαρχος και η διοίκηση του Δήμου, που με την παροιμιώδη αδράνεια και απραξία τους επί 1,5 χρόνο ή και περισσότερο οδήγησαν στον σημερινό εκβιασμό και κάνουν μια προσχηματική διαβούλευση με τον κόσμο, επικαλούμενοι το άλλοθι ότι η ΕΥΔΑΠ μας εκβιάζει.

Θα πρέπει επιτέλους να απολογηθείτε Κε Δήμαρχε τουλάχιστον για όσα έχετε υπογράψει.

Εγώ προσωπικά αρνούμαι να συμφωνήσω με την εισήγηση, όχι προφανώς γιατί δεν θέλω την αποχέτευση, αλλά γιατί δεν έχω δικαίωμα να πω ναι για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα χωρίς να έχω δει τις εναλλακτικές λύσεις, και την ευθύνη για αυτό την έχει η σημερινή διοίκηση του Δήμου και όχι η ΕΥΔΑΠ ή κανένας άλλος.

Ο Αβραάμ Πασιπουλαρίδης, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας και αντιπρόεδρος της Ο.Ε., υπέβαλε στο Δήμο Διονύσου, υπ’ όψιν κ. κ. Καλαφατέλη, Πέππα και Βασιλείου, την υπ’ αριθμ. Πρωτ. 21041/25-6-2013 Αίτησή του, με θέμα «Ανάκληση των υπ’ αριθ. πρωτοκόλλου 13230/29-4-2013 “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ” του άρθρου 14 παρ. 3 του ν. 998/1979 που υπέβαλε ο Δήμος κατά της υπ’ αρ. πρωτ. 10181/904/25-2-2013 Πράξεως Χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πεντέλης», της οποίας το περιεχόμενο έχει ως εξής:

Σύμφωνα με το άρθρο 72, παρ. 1, περίπτωση ιβ. του ν. 3852/2010, μεταξύ των νόμιμων αρμοδιοτήτων της Οικονομικής Επιτροπής (Ο.Ε.) είναι και να «αποφασίζει για την υποβολή προσφυγών στις διοικητικές αρχές» ενώ, σύμφωνα με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, σ’ αυτή την περίπτωση «η απόφαση λαμβάνεται ύστερα από γνωμοδότηση δικηγόρου, η ανυπαρξία της οποίας συνεπάγεται ακυρότητα της σχετικής απόφασης».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εξ όσων γνωρίζω, της υποβολής των εν θέματι “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ” (που είναι προσφυγή σε διοικητική αρχή) δεν προηγήθηκε η νόμω απαιτούμενη αντίστοιχη απόφαση της Ο.Ε. (πολύ περισσότερο η προς τούτο σχετική γνωμοδότηση δικηγόρου), όθεν ΖΗΤΩ την ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ των “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ” αυτών (γνωστοποιούμενη και στις οικείες δασικές αρχές), ως υποβληθέντων ΑΝΑΡΜΟΔΙΩΣ και ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΜΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ από τον κ. Δήμαρχο, και ΔΗΛΩΝΩ ΟΤΙ, σε περίπτωση που δεν γίνουν τα δέοντα, επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου, καθ’ όσον, εκ της προεκτεθείσης ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗΣ της Ο.Ε., θεωρώ ότι πλήττεται βάναυσα η προσωπικότητά μου, ως Αντιπροέδρου αυτού του συλλογικού οργάνου διοίκησης του Δήμου.

Η τοποθέτηση του επικεφαλής της Α.Δ.Κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδη στο 14ο θέμα της 15ης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβούλιου της 21-6-2013 «Διαγραφές Χρεώσεων Βεβαιωτικών Καταλόγων» έχει ως εξής:

Η Εισήγηση έγινε με προσεπίκληση του άρθρου 174 παρ. 1.δ. και 2 του ν. 3463/2006, ως νομίμου, δήθεν, ερείσματος για τη διαγραφή, μεταξύ άλλων, και των χρεώσεων με Α/Α 11, 15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81, 94, 100, 101, 114 και 115  του οικείου ΠΙΝΑΚΑ Ι.

Κατ’ άρθρο 174 του ν. 3463/2006 “Διαγραφή χρεών”:

«1. Κάθε είδους χρέη προς τους Δήμους και τις Κοινότητες διαγράφονται ολόκληρα ή εν μέρει: α)....β)....γ).....δ) Όταν η εγγραφή στους οριστικούς βεβαιωτικούς καταλόγους δημοτικών ή κοινοτικών φόρων, τελών, δικαιωμάτων και εισφορών έγινε κατά τρόπο ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή όταν έγινε λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή για το ίδιο είδος εσόδου και για το ίδιο πρόσωπο.

2. Η διαγραφή των χρεών γίνεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου.»

Τουλάχιστον οι υπ’ όψιν περιπτώσεις διαγραφών χρεώσεων του ΠΙΝΑΚΑ Ι, με Α/Α 11, 15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81, 94, 100, 101, 114 και 115, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 174 ΤΟΥ Ν. 3463/2006, καθ’ όσον έγιναν με αιτιολογίες που ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ στις διατάξεις αυτού του άρθρου.

Οι περιπτώσεις αυτές δεν έχουν να κάνουν με ΠΡΟΦΑΝΗ λάθη ως προς τη φορολογητέα ύλη, δεδομένου ότι, τόσο στον ισχύοντα όσο και στους προϊσχύσαντες ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, “φορολογητέα ύλη” είναι και ήταν Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.

Όλες οι πιό πάνω περιπτώσεις αφορούν διαρροές ΜΕΤΑ τον υδρομετρητή, όπου ο καταναλωτής φέρει την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη διατήρησής του σε καλή κατάσταση και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κατά τεκμήριο ευθύνεται ο καταναλωτής για τη διαρροή.

Σε όλες τις πιό πάνω περιπτώσεις με Α/Α 11, 15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81, 94, 100, 101, 114 και 115, ο οικείος βεβαιωτικός κατάλογος συντάχθηκε ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΡΘΑ ως προς τη φορολογητέα ύλη, δηλαδή τα τέλη ύδρευσης βεβαιώθηκαν βάσει των καταναλώσεων που κατέγραψαν οι αντίστοιχοι υδρομετρητές, όπως (διαχρονικά) προέβλεπε και προβλέπει ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ.

Από κει και πέρα, βέβαια, καθείς δικαιούται να προσβάλει τις σε βάρος του βεβαιώσεις φόρων, τελών, κλπ, επικαλούμενος οποιονδήποτε λόγο θεωρεί σκόπιμο και νόμιμο, πλην όμως, στις περιπτώσεις που δεν υφίσταται προφανές λάθος ως προς την φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, όπως συμβαίνει στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, η ακολουθητέα ΝΟΜΙΜΗ διαδικασία είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ αυτή του άρθρου 32 του ν. 1080/1980, βάσει του οποίου, μετά τη νόμιμη προδικασία, η σχετική Προσφυγή εισάγεται ΠΡΩΤΑ προς κρίση στην Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου και, ΜΕΤΑ, έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο αποφασίζει περί της αποδοχής ή μη της σχετικής προτάσεως της Επιτροπής αυτής.

Σε κάθε περίπτωση, οι πιό πάνω περιπτώσεις ουδεμία απολύτως σχέση έχουν με προφανώς λανθασμένες εγγραφές στους βεβαιωτικούς καταλόγους ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, έτσι ώστε να μπορούν να υπαχθούν νόμιμα στη διαδικασία του άρθρου 174 του ν. 3463/2006.

Επί παραδείγματι, έστωσαν οι περιπτώσεις του ΠΙΝΑΚΑ Ι (“συμπτωματικά” όλες στη Δημοτική Κοινότητα Διονύσου) με A/A 11, 20, 45, 49, 54, 67, 80, 81, 94 και 114, όπου ως δικαιολογία διαγραφής των συγκεκριμένων τελών ύδρευσης (αρκετά μεγάλου χρηματικού ύψους) προβάλλεται η “διαρροή στο ρακόρ σύνδεσης υδρομέτρου”, στο χρονικό διάστημα από Γ΄ τετράμηνο 2010 έως και το Γ΄ τετράμηνο 2012, οπότε ίσχυε ο παλαιός Κανονισμός Ύδρευσης του πρώην Δήμου Διονύσου  (140/11-10-2001 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου της τέως Κοινότητας Διονύσου).

Κατ’ άρθρο 10 του εν λόγω Κανονισμού Ύδρευσης, «Σε περίπτωση διαρροής μετά τον μετρητή και προς το ακίνητο η Κοινότητα ουδεμία ευθύνη έχει. Ο συνδρομητής είναι υποχρεωμένος να επιδιορθώσει την βλάβη και θα χρεώνεται με ΟΛΑ τα καταναλωθέντα κυβικά νερού που θα ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΤΡΗΤΗ», ενώ, κατ’ άρθρο 5 του ίδιου κανονισμού «Ο αιτούμενος παροχή ύδατος είναι υποχρεωμένος να προετοιμάσει και να τοποθετήσει τον υδρομετρητή στο πεζοδρόμιο, αφού πρώτα υπάλληλος της Κοινότητας του υποδείξει που περνά ο αγωγός» και «Ο συνδρομητής θα είναι υπεύθυνος για τον μετρητή του και θα επιβαρύνεται την αξία των υλικών και τα ημερομίσθια για την επιδιόρθωση τυχόν βλάβης που θα προκύψει».

Από το συνδυασμό των πιό πάνω διατάξεων του παλαιού Κανονισμού Ύδρευσης του πρώην Δήμου και νυν Δημοτικής Κοινότητας Διονύσου προκύπτει ότι, σε κάθε περίπτωση, για τη «διαρροή στο ρακόρ σύνδεσης υδρομέτρου» (πολύ περισσότερο που στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, προφανώς, οι διαρροές αφορούν βλάβες μετά το υδρόμετρο, αφού οι οφειλές που διεγράφησαν αφορούν καταγεγραμμένη από τον υδρομετρητή κατανάλωση ύδατος), ευθύνεται ο καταναλωτής, ο οποίος, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, κατά τεκμήριο, ΒΑΡΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.

Κατ’ άρθρο 15.5 του καινούργιου Κανονισμού Ύδρευσης (227/31-10-2012 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου) «Δεν γίνεται δεκτή αμφισβήτηση των αναγραφομένων ενδείξεων» του υδρομετρητή, οι ενδείξεις του οποίου «αποτελούν το βασικό τεκμήριο της κατανάλωσης που πραγματοποιήθηκε», ενώ, «Ο Δήμος δεν έχει καμία ευθύνη αν η κατανάλωση ή μέρος αυτής οφείλεται σε διαρροή από βλάβη των εσωτερικών εγκαταστάσεων, όπως αυτές καθορίζονται στο άρθρο 10.1 του παρόντος, Ή ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΑΙΤΙΑ. Ο υδρευόμενος έχει υποχρέωση να καταβάλει την αξία της κατανάλωσης, ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗ».

Άρα, σε κάθε περίπτωση, είτε με τον “παλαιό” είτε με τον “νέο” Κανονισμό Ύδρευσης, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, η “φορολογητέα ύλη” ήταν και είναι Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.

Σημειωτέον εδώ ότι δεν είναι δυνατόν ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΔΙΟΝΥΣΟΥ να “χαλάνε” δέκα (10) ρακόρ υδρομέτρων (!!!) και στις υπόλοιπες έξη δημοτικές κοινότητες ένα ή κανένα.

Αυτό, στατιστικά, είναι απίθανο. Και, ο νοών.... νοείτω.

Άλλη, πάλι, περίπτωση είναι αυτή με Α/Α 26, όπου, με πρόσχημα ότι “Κατά την εκτέλεση έργων στην οδό προκλήθηκε ζημιά στην ένωση δικτύου και υδρομέτρου” διαγράφηκε ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ της οφειλής των 709,22 €, δηλαδή ΔΕΝ ΧΡΕΩΘΗΚΕ ΚΑΝ “ΤΟ ΠΑΓΙΟ” ΤΕΛΟΣ.

Σε κάθε περίπτωση, θεωρητικά, όλες ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ οι προβαλλόμενες αιτιολογίες για τις εν λόγω περιπτώσεις, θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να “αιτιολογήσουν” αίτημα απομείωσης των εν προκειμένω συνολικών οφειλών (που είναι προφανώς ορθά εγγεγραμμένες στους βεβαιωτικούς καταλόγους), σε κάθε περίπτωση, όμως, με τη διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80, όπου η Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών έχει τη δυνατότητα να υπεισέλθει και να αξιολογήσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ περιστατικά και, πάντοτε σε σχέση με τις τυχόν δυνατότητες που παρέχει ο εκάστοτε ισχύων ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, να προτείνει αιτιολογημένα την απομείωση της οφειλής και για άλλους, πέραν αυτών του άρθρου 174 του ν. 3463/2006, λόγους, πρόταση που μπορεί να γίνει δεκτή, ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ, από το δημοτικό συμβούλιο.

Εν όψει όλων των ανωτέρω, εφ’ όσον, σε κάθε περίπτωση, για τις υπ’ όψιν περιπτώσεις δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη και υποχρεωτική διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80 και αγνοήθηκε-παρακάμφθηκε η Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου, οι αντίστοιχες διαγραφές χρεώσεων είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ.

Γι’ αυτούς τους λόγους, καταψηφίζω την εισήγηση και ζητώ την παραπομπή των υποθέσεων του ΠΙΝΑΚΑ Ι στην Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου, όπως επιτάσσει ο νόμος, προκειμένου η Επιτροπή αυτή (εφ’ όσον έχει τηρηθεί η νόμιμη προδικασία σύμφωνα με το άρθρο 32 του ν. 1080 /80 και τα έγγραφα του ΥΠΕΑΗΔ με αριθμούς πρωτοκόλλου 18812/14-4-2011 και 39600/17-10-2012, με αποδέκτες τους Δήμους της Χώρας), εκτιμώντας τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ και υπάγοντας τις πραγματικές καταστάσεις αυτές σε αντίστοιχες διατάξεις του Κανονισμού Ύδρευσης, να προτείνει ΠΛΗΡΩΣ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ είτε την αποδοχή είτε την απόρριψη των αντίστοιχων προσφυγών και, εν συνεχεία, να υποβάλει προς κρίση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου τις σχετικές προτάσεις της.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως το άγχος της Δημοτικής Αρχής γενικότερα και του Κ. Σακελλαρίου ειδικότερα να “εξυπηρετηθούν” οι ψηφοφόροι, εν όψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, πλην όμως αυτό δε μπορεί να αποτελέσει λόγο παράκαμψης της νομιμότητας και δη με τον χονδροειδώς παράνομο τρόπο που επιχειρείται.

Η τοποθέτηση του επικεφαλής της Α.Δ.Κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδη στο 15ο θέμα της 15ης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβούλιου «Λήψη απόφασης σχετική με την δωρεάν παραχώρηση τμήματος δημοτικού ακινήτου της Δ.Ε. Σταμάτας στην ΕΥΔΑΠ» έχει ως εξής:

Το σχετικό νομικό πλαίσιο του ν. 3463/2010. (Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων) γιά τη δωρεάν παραχώρηση της χρήσης δημοτικών ακινήτων έχει ως εξής:

Άρθρο 178 παρ. 1: «Οι Δήμοι και οι Κοινότητες οφείλουν να διατηρούν, να προστατεύουν και να διαχειρίζονται την κάθε είδους περιουσία τους με τρόπο επιμελή και αποδοτικό.»

Άρθρο 178 παρ. 3: «Η διάθεση περιουσιακών στοιχείων των Δήμων ή των Κοινοτήτων επιτρέπεται, εφ’ όσον τηρηθούν οι ειδικές διατάξεις του παρόντος και εφ’ όσον  ο σκοπός που επιδιώκεται με την διάθεση αυτή εξυπηρετεί το δημοτικό ή κοινοτικό συμφέρον.»

Άρθρο 185 παρ. 1: «Με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου επιτρέπεται να παραχωρείται δωρεάν η χρήση δημοτικών ή κοινοτικών ακινήτων στο Δημόσιο ή σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, γιά την αντιμετώπιση έκτακτης και επείγουσας ανάγκης. Η παραχώρηση ανακαλείται με όμοια απόφαση, εφόσον οι λόγοι που την είχαν υπαγορεύσει έχουν εκλείψει.»

Άρθρο 185 παρ. 2:  «Ομοίως με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, επιτρέπεται να παραχωρείται δωρεάν η χρήση ακινήτων σε άλλα νομικά πρόσωπα, που ασκούν αποκλειστικά και μόνον δραστηριότητα, η οποία είναι κοινωφελής ή προάγει τα τοπικά συμφέροντα.»

Η λέξη «Ομοίως» στην παρ. 2 του άρθρου 185 του ν. 3463/2010 σημαίνει ότι η παραχώρηση δωρεάν χρήσης δημοτικού ακινήτου σε “άλλα νομικά πρόσωπα” γίνεται υπό τις προϋποθέσεις της αμέσως προηγουμένης παραγράφου 1 του ιδίου άρθρου, δηλαδή ΜΟΝΟΝ  ΓΙΑ ΤΗΝ  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ  ΕΚΤΑΚΤΗΣ  ΚΑΙ  ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ  ΑΝΑΓΚΗΣ.

Άλλωστε αυτό είναι πρόδηλο, δεδομένου ότι είναι αδιανόητο τα παντοειδή “άλλα νομικά πρόσωπα” να απολαμβάνουν εν προκειμένω περισσοτέρων προνομίων από το Δημόσιο ή τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, δηλαδή, στο μεν Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου να υπάρχει η δυνατότης της δωρεάν παραχώρησης χρήσης δημοτικών ακινήτων μόνον σε περιπτώσεις αντιμετώπισης έκτακτης και επείγουσας ανάγκης σάνευ όρων και δη “ες αεί”, καθ’ ην στιγμή η παραχώρηση της δωρεάν χρήσης δημοτικού ακινήτου στο Δημόσιο, σύμφωνα με την προπαρατεθείσα παρ. 1 του άρθρου 185 του ν. 3463/2010, ανακαλείται εφ’ όσον οι λόγοι που την είχαν υπαγορεύσει έχουν εκλείψει.

Εν όψει των προεκτεθέντων, είναι προφανές ότι, για να ήταν σύννομη παραχώρηση χρήσης του συγκεκριμένου δημοτικού ακινήτου στην ΕΥΔΑΠ, θα έπρεπε, κατά νόμον, αφ’ ενός μεν αυτή να αποσκοπεί σε αντιμετώπιση έκτακτης και επείγουσας ανάγκης και αφ’ ετέρου η παραχώρηση αυτή να παύσει αμέσως μόλις μετά που έχουν εκλείψει οι έκτακτοι και κατεπείγοντες λόγοι την είχαν υπαγορεύσει.

Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, η νομιμότητα της εν λόγω παραχώρησης χρήσης προϋποθέτει αφ’ ενός μεν το έκτακτο και το επείγον της εξυπηρετούμενης ανάγκης και αφ’ ετέρου το περιορισμένο του χρόνου παραχώρησης.

Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, όπου μέσα στο χώρο αυτό προγραμματίζεται η εγκατάσταση αντλιοστασίου ακαθάρτων, δηλαδή μιάς μόνιμης κατασκευής που εξυπηρετεί πάγιες και διαρκείς (και όχι έκτακτες και επείγουσες) ανάγκες και, για το λόγο αυτό, επιχειρείται η εν λόγω παραχώρηση χρήσης στην ΕΥΔΑΠ  ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ (ουσιαστικά πρόκειται για ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΟΣ) και όχι για περιορισμένο χρονικό διάστημα, έχουμε μία ΠΡΟΔΗΛΑ  ΠΑΡΑΝΟΜΗ παραχώρηση χρήσης δημοτικού ακινήτου.

Η παρανομία αυτή γίνεται ακόμα πιό έκδηλη, δεδομένου ότι, με την υπ’ όψιν παραχώρηση, η ΕΥΔΑΠ, που είναι μία εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, και άρα κερδοσκοπικού χαρακτήρα, πλουτίζει αδικαιολόγητα, σε βάρος της περιουσίας του Δήμου.

Πως είναι δυνατόν, π.χ. στην περίπτωση του αντλιοστασίου ακαθάρτων του Αγ. Στεφάνου, η ΕΥΔΑΠ να έχει πληρώσει κοντά ένα εκατομμύριο ευρώ για την απόκτηση κατά κυριότητα του οικοπέδου του αντλιοστασίου και στην περίπτωση του αντλιοστασίου ακαθάρτων της Σταμάτας να μην πληρώνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ; Δεν είναι προφανές, κατόπιν τούτου, ότι η περίπτωση της Σταμάτας είναι κλασική περίπτωση αδικαιολόγητου και παράνομου πλουτισμού; Δεν είναι προφανές ότι ο παράνομος αυτός πλουτισμός γίνεται ακόμη προκλητικότερος δεδομένου ότι, ως πασίγνωστον, επίκειται η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ;

Κατόπιν τούτων καταψηφίζω την παραχώρηση, ως παράνομη.

τα δε “άλλα νομικά πρόσωπα” η ίδια παραχώρηση αυτή να μπορεί να γίνεται

ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΛΟΓΩ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ - ΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ο εν γένει «σύστημα λειτουργίας» της Δημοτικής Αρχής είναι να παρανομεί, προκαλώντας προσφυγές της μείζονος μειοψηφίας.

Μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής, βέβαια, η παρανομία συνεχίζεται, συνήθως με τη δημιουργία και πρόσθετων παράνομων τετελεσμένων, που προκύπτουν σαν παράγωγες συνέπειες της πρώτης παρανομίας.

Αν απορριφθεί η προσφυγή (μέσω των γνωστών “διαδικασιών” που είθισται να χρησιμοποιούνται σ’ αυτές τις περιπτώσεις), η Δημοτική Αρχή “δικαιώνεται” και η παρανομία συνεχίζεται.

Αν, πάλι, η προσφυγή γίνει αποδεκτή, η Δημοτική Αρχή, απλώς, επανέρχεται και ξαναρυθμίζει το θέμα.

Για τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, εν τω μεταξύ, η Δημοτική Αρχή κατηγορεί την μειοψηφία για ...κωλυσιεργία (!!!)

Έτσι, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι, η Δημοτική Αρχή δεν έχει τίποτε να χάσει από την όλη διαδικασία.

Ως τόσο, σκοπός μας δεν είναι να “ζημιώσουμε” τη Δημοτική Αρχή “κωλυσιεργώντας” αλλά να αποκαλύψουμε τον πρωτόγονο τρόπο λειτουργίας της Δημοτικής Αρχής, ο οποίος στέλνει την Αυτοδιοίκηση στην παλαιολιθική εποχή.

Διότι, ο αντιπολιτευτικός λόγος δε μπορεί να είναι κενός αιτιολόγησης με συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Απ’ αυτή τη σκοπιά, δηλαδή της αιτιολογημένης εκφοράς του αντιπολιτευτικού λόγου, η όλη διαδικασία αποκτά νόημα, όχι βέβαια για να “ζημιώσει” τη Δημοτική Αρχή αλλά για να αναβαθμίσει τη ποιότητα του αντιπολιτευτικού λόγου, οπλίζοντας με συγκεκριμένη, χειροπιαστή επιχειρηματολογία αυτούς που, αντιλαμβανόμενοι τη πλήρη αυτοδιοικητική εξαθλίωση που έχει επιφέρει ο “καλαφατελισμός” στο Δήμο Διονύσου, αγωνίζονται για κάτι καλύτερο.

Με το πιό πάνω σκεπτικό, υποβλήθηκε και τέταρτη (αρ. πρωτ. 33255/27546/19-6-2013) Προσφυγή του επικεφαλής της Α.Δ.Κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδη κατά των υπ’ αριθμούς 158 έως και 180 αποφάσεων της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Διονύσου της 11-6-2013, λόγω ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ σύνθεσης-στελέχωσης και τρόπου λειτουργίας της Οικονομικής Επιτροπής κατά την 13η/11-6-2013 συνεδρίασή της, της οποίας το περιεχόμενο παρατίθεται κατωτέρω.

Κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 3852/2010 (ΦΕΚ 87 Α/7-6-2010) «2. Το δημοτικό συμβούλιο.... εκλέγει μεταξύ των μελών του με μυστική ψηφοφορία τα μέλη της οικονομικής επιτροπής...»

Δυνάμει της υπ’ αρ. 3/13-1-2013 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου (συνημμένο 24), εκδοθείσης σ’ εφαρμογή του άνω άρθρου 74 του ν. 3852/2010, ως (τακτικά) μέλη της Οικονομικής Επιτροπής για την περίοδο 2013-31/8/2014 εξελέγησαν οι 1. Κοντάκης Κυριάκος 2. Μαγγίνα Στέλλα-Σοφία 3. Παπαχαρτοφύλλης Ηλίας 4. Πέππας Νικόλαος 5. Σακελλαρίου Διονύσιος 6. Ζαμάνης Διονύσιος  7. Μπούσμπουρας Αθανάσιος και  8. Πασιπουλαρίδης Αβραάμ.

Κατ’ άρθρο 74 παρ. 1 του ν. 3852/2010 «1. Η οικονομική επιτροπή.... αποτελούνται από τον δήμαρχο ή τον οριζόμενο από αυτόν αντιδήμαρχο ως πρόεδρο ΚΑΙ από .... οκτώ (8) μέλη ....»

Από τη διατύπωση της πιό πάνω διάταξης είναι ΠΡΟΔΗΛΟ ότι, σε κάθε περίπτωση, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ο δήμαρχος να ορίσει ως πρόεδρο της οικονομικής επιτροπής ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ (τακτικό) μέλος της.

Αυτό, εκτός του ότι είναι ΣΑΦΕΣ από τη χρήση του συμπλεκτικού συνδέσμου ΚΑΙ  στην άνω διατύπωση του άρθρου 74 παρ. 1 του ν. 3852/2010, είναι και ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, δεδομένου ότι, υπό την αντίθετο εκδοχή, τα νόμω προβλεπόμενα (εν προκειμένω) οκτώ (τακτικά) μέλη της οικονομικής επιτροπής θα ολιγόστευαν, ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ, σε επτά.

Παρά ταύτα, ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ, ο κ. Δήμαρχος όρισε ως πρόεδρο της Οικονομικής Επιτροπής (Ο.Ε.) τον αντιδήμαρχο κ. Πέππα Νικόλαο, καθ’ όσον, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, αυτός, ΝΟΜΙΜΩΣ, τυγχάνει εν εκ των οκτώ (8) τακτικών μελών της, των εκλεγέντων, κατά τα ανωτέρω, από το Δημοτικό Συμβούλιο (βλέπετε συνημμένο 24).

Κατ’ αυτό τον τρόπο, δηλαδή με τον ΠΑΡΑΝΟΜΟ ορισμό του εκλεγέντος από το Δημοτικό Συμβούλιο τακτικού μέλους κ. Ν. Πέππα ως προέδρου της Ο.Ε., η Ο.Ε., στην πράξη, λειτουργεί «κολοβή», με επτά (7) τακτικά μέλη (αντί των νόμω προβλεπομένων οκτώ), γεγονός και αυτό ΠΑΡΑΝΟΜΟ.

Έτσι, παρά τις διαμαρτυρίες μας, κωφεύοντος του κ. Πέππα (και όχι μόνον), από την αρχή του χρόνου, η Ο.Ε. συνεδριάζει και λαμβάνει ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ αποφάσεις, αφού η σύνθεσή της είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ, πρώτον λόγω του άνω ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ορισμού του κ. Ν. Πέππα ως προέδρου της, δεύτερον λόγω της άνω ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ της και, τρίτον, λόγω του ότι το όγδοο, “εξαφανισθέν” στην πράξη τακτικό μέλος της, αναπληρώνει μονίμως, πράγμα ΠΑΡΑΝΟΜΟ, ένα αναπληρωματικό μέλος.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τη σχετική υπ’ αρ. πρωτ. 18672/7-6-2013 Πρόσκληση του κ. Πέππα (συνημμένο 25), μεταξύ των οκτώ (8) μελών (υποτίθεται τακτικών) που προσκαλούνται να προσέλθουν στην 13η συνεδρίαση της Ο.Ε. της 11-6-2013 συμπεριλαμβάνεται ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ο κ. Χιώτης Ηρακλής, ο οποίος, ΝΟΜΙΜΑ, είναι ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ μέλος (βλέπετε συνημμένο 24) και, ως εκ τούτου, ΠΑΡΑΝΟΜΑ προσκαλείται αυτός να συμμετέχει στην Ο.Ε., βαπτιζόμενος αυθαιρέτως ως τακτικό (δήθεν) μέλος της.

Αυτή η πρόσκληση για συμμετοχή αναπληρωματικού στην Ο.Ε. (μόνιμη κατάσταση) δεν οφείλεται σε κάποιο κώλυμα οποιουδήποτε τακτικού μέλους αλλά στο γεγονός ότι, στην πράξη, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΓΔΟΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Ο.Ε., όπως προβλέπει ο νόμος, οπότε, εν τοιαύτη περιπτώσει, ο ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ κ. Πέππας σε μία ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ «ΚΟΛΟΒΩΜΕΝΗ» κατά τα ανωτέρω Ο.Ε., για να συγκαλυφθούν οι παρανομίες αυτές, διαπράττει την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ της υπ’ αυτού πρόσκλησης (μονίμως) του πρώτου αναπληρωματικού (του κ. Χιώτη), στη θέση του, εν τοις πράγμασι, «ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΝΤΟΣ» όγδοου τακτικού μέλους.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΟΡΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Προσφεύγω ενώπιόν σας και αιτούμαι την ακύρωση των προσβαλλόμενων εν θέματι είκοσι τριών (23) αποφάσεων της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Διονύσου ως ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ, ήτοι λόγω πρόδηλα παράνομης σύνθεσης-στελέχωσης και τρόπου λειτουργίας της Οικονομικής Επιτροπής κατά την 13η/11-6-2013 συνεδρίασή της.

ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΥ ΓΕΡΝΕΙ Νο 5

Ο δημοτικός σύμβουλος και μέλος της Οικονομικής Επιτροπής Διονύσιος Ζαμάνης κατέθεσε προς τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρο Ρακιντζή και προς το Εποπτικό Συμβούλιο Επιθεωρητών Δημοσίων Έργων την από 14-6-2013 Αναφορά του (που έλαβε αρ. πρωτ. 12463/17-6-2013 και 273/17-6-3013 αντίστοιχα) σχετικά με την πρόσθετη ατασθαλία στο “Γήπεδο που γέρνει” και η οποία αφορά αφ’ ενός το σκάνδαλο της εκτέλεσης του υπ’ όψιν έργου χωρίς τη χρηματική  εγγύηση που απαιτεί ο νόμος και αφ’ ετέρου τις γελοιότητες που επηκολούθησαν προκειμένου να δικαιολογηθούν τ’ αδικαιολόγητα.

Παρατίθεται κατωτέρω το κείμενο της εν λόγω Αναφοράς.

Με το υπ’ αρ. πρωτ. ΓΕΔΔ/Φ.617/12/9296/13-6-2012 έγγραφο του κ. Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, η απευθυνόμενη σ’ αυτόν υπ. αρ. πρωτ. 8885/7-6-2012 Καταγγελία διαβιβάστηκε στο Σώμα Επιθεωρητών Δημοσίων Έργων, προς διενέργεια ελέγχου στο έργο «Περίφραξη-επίστρωση με συνθετικό χλοοτάπητα ποδοσφαιρικού γηπέδου» στη Δημοτική Κοινότητα Σταμάτας του Δήμου Διονύσου Αττικής και, συγκεκριμένα, αν το έργο αυτό εκτελέστηκε σύμφωνα με την εγκεκριμένη μελέτη και την σχετική περί δημοσίων έργων νομοθεσία.

Κατόπιν σχετικής αιτήσεώς μου, περί τα μέσα Ιανουαρίου 2013 μου χορηγήθηκε αντίγραφο της εγγυητικής επιστολής καλής εκτέλεσης του έργου ύψους 34.000 € (συνημμένο 1).

Σε απάντηση της υπ. αρ. πρωτ. 5802/27-2-2013 αίτησής μου προς τον Δήμο Διονύσου (συνημμένο 2), μου χορηγήθηκε η υπ. αρ. πρωτ. 35290/14-11-2011 σχετική Εργολαβική Σύμβαση (συνημμένο 3), από την οποία προκύπτει ότι η σύμβαση αυτή υπεγράφη επί τη βάσει ΜΟΝΟΝ  της από 10-11-2011 Εγγυητικής Επιστολής καλής εκτέλεσης του έργου (συνημμένο 1), ήτοι ΠΑΡΑΝΟΜΑ, χωρίς την ύπαρξη της νόμω προβλεπόμενης πρόσθετης εγγύησης του άρθρου 35 παρ. 2 του ν. 3669/2008, ενώ, παράλληλα, με το υπ. αρ. πρωτ. 5802/29-3-2013 απαντητικό έγγραφο του Δήμου Διονύσου (συνημμένο 4), ο Δήμος με πληροφορούσε ότι η άνω πρόσθετη εγγύηση υπήρχε στη διάθεση της Υπηρεσίας (κατά τη συγκεκριμένη ημ/α 29-3-2013).

Η συγκεκριμένη ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ (μεταξύ άλλων) καταγγέλθηκε τόσο στον κ. Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, με την υπ. αρ. πρωτ. 6009/28-3-2013 συμπληρωματική Καταγγελία- Ένσταση (συνημμένο 5), όσο και στο Σώμα Επιθεωρητών Δημοσίων Έργων, με την υπ. αρ. πρωτ. 143/27-3-2013 Αναφορά μου (συνημμένο 6).

Σε απάντηση της σχετικής υπ. αρ. πρωτ. 10490/5-4-2013 αίτησής μου προς τον Δήμο Διονύσου (συνημμένο 7), μου χορηγήθηκε η υπ. αρ. πρωτ. 9473/28-3-2013 αίτηση του ανάδοχου του έργου προς τον Δήμο Διονύσου (συνημμένο 8) και η από 22-3-2013 πρόσθετη Εγγυητική Επιστολή καλής εκτέλεσης του έργου (συνημμένο 9) και, με το υπ. αρ. πρωτ. 9473/15-5-2013 απαντητικό έγγραφο του Δήμου (συνημμένο 10), μου γνωρίστηκε ότι η πρόσθετη ως άνω Εγγυητική Επιστολή επεστράφη στον ανάδοχο, δεδομένου ότι είχε εκδοθεί η από 5-10-2012 Βεβαίωση Περαίωσης Εργασιών (συνημμένο 11).

Δυνάμει του άρθρου 35 παρ. 1 και 2 του ν. 3669/2008, αλλά και της υπ. αριθμ. Δ 17α/05/116/ΦΝ 437 απόφασης του Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. (βλέπετε σχετική λεπτομερή αναφορά στο συνημμένο 7), η πρόσθετη εγγύηση καλής εκτέλεσης του έργου αποτελεί ΝΟΜΩ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ για την υπογραφή της σύμβασης, ήτοι προσκομίζεται ΠΡΙΝ την υπογραφή της.

Δυνάμει του άρθρου 35 παρ. 10 του ν. 3669/2008, η πρόσθετη εγγύηση καλής εκτέλεσης του έργου επιστρέφεται στο σύνολό της αμέσως ΜΕΤΑ την έκδοσή της βεβαίωσης περάτωσης του έργου, η οποία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, φέρει ημ/α 5-10-2012 (βλέπετε συνημμένο 11).

Από τα πιό πάνω, σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση, προκύπτει ότι η πρόσθετη εγγύηση προσκομίστηκε περί το τέλος Μαρτίου έτους 2013 (βλέπετε σχετικά συνημμένα 9 και 8), ήτοι ΔΕΚΑΕΞΗΜΙΣΥ (16,5) ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ την υπογραφή της σύμβασης (βλέπετε συνημμένο 3) και ΕΞΗ (6) ΜΗΝΕΣ, περίπου, ΜΕΤΑ την από 5-10-2012 Βεβαίωση Περαίωσης Εργασιών (συνημμένο 11).

Δηλαδή, η πρόσθετη εγγύηση προσκομίστηκε ΔΕΚΑΕΞΗΜΙΣΥ (16,5) ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ την ημερομηνία που έπρεπε να έχει προσκομιστεί νομίμως και ΕΞΗ (6) περίπου μήνες ΜΕΤΑ την ημ/α που ο νόμος προβλέπει ότι αυτή ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ (!!!).

Αυτό που αντιλαμβάνεται εν προκειμένω ο μέσος κοινός νους είναι ότι η πρόσθετη εγγύηση, ύψους 237.000 € περίπου (η οποία απητείτο, κατά νόμον, πέραν της υφισταμένης των 34.000 €) δε θα προσκομιζόταν ΠΟΤΕ αν δεν υπήρχε η σχετική “όχληση”. Αλλά και, προφανώς, η προσκόμιση της εν λόγω πρόσθετης εγγύησης, στο χρόνο και με τον κουτοπόνηρο τρόπο που έγινε, είναι (ούτως ή άλλως) άνευ νομίμου αντικειμένου και, ως εκ τούτου, νόμω ανυπόστατη, αποτελεί δε σκέτη κοροϊδία, σε μιά απέλπιδα και χονδροειδή προσπάθεια να δικαιολογηθούν τ’ αδικαιολόγητα (αν είναι δυνατόν !!!), μόνο και μόνο για να μπορέσει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Παππάς να μου απαντήσει στις 29-3-2013 ότι έχει την εγγυητική στα χέρια του (βλέπετε συνημμένο 4) και, αμέσως μετά που την παρέλαβε, να την επιστρέψει πάραυτα πίσω στον ανάδοχο, σχεδόν “ χέρι με χέρι ” .

 Η θέση μου, ως δημοτικού συμβούλου και μέλους της Οικονομικής Επιτροπής στο Δήμο Διονύσου, που είναι το αρμόδιο συλλογικό όργανο για την έγκριση και τον έλεγχο της νομιμότητας των δαπανών του Δήμου, είναι ότι η σύμβαση του έργου είναι ΠΡΟΔΗΛΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη (μη) νομιμότητα της εκτέλεσης και της αποπληρωμής του, η οποία (αποπληρωμή), εξ όσων γνωρίζω, έχει ήδη συντελεστεί (στο συντριπτικό της ποσοστό).

Είναι, πράγματι, απορίας άξιον (τουλάχιστον) πως πληρώθηκε ένα τέτοιο έργο με τόσο ΠΑΡΑΝΟΜΗ σύμβαση (ουσιαστικά, το έργο έγινε χωρίς εγγυήσεις καλής εκτέλεσής του).

Κατόπιν τούτων, ζητώ και πάλι, κατά την έκδοση του σχετικού πορίσματος των υπηρεσιών σας, εκτός των όσων άλλων σοβαροτάτων καταγγέλλονται για το συγκεκριμένο έργο, να αξιολογηθούν τόσο οι συνέπειες του γεγονότος ότι η σύμβαση του έργου είναι ΠΡΟΔΗΛΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ κατά τα ανωτέρω όσο και το γεγονός ότι η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ αυτή επιχειρήθηκε να “κουκουλωθεί” κατά χονδροειδή τρόπο, προσβλητικό της νοημοσύνης ακόμη και μικρόνοος ανθρώπου.

Ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας Αβραάμ Πασιπουλαρίδης κατέθεσε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής την υπ’ αρ. πρωτ. 32044/26610/12-6-2013 Προσφυγή του κατά της υπ’ αριθ. 105/28-5-2013 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου «Εκλογή Προέδρου και Αντιπροέδρου Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Κοινωνική Προστασία Αλληλεγγύη και Παιδεία Δήμου Διονύσου “Η ΕΣΤΙΑ”», της οποίας το περιεχόμενο έχει ως εξής:

Σύμφωνα με το άρθρο 99 του ν. 3463/2006 «1. Δημοτικός σύμβουλος δε μπορεί να μετάσχει στη συζήτηση ενός θέματος ή στην κατάρτιση αποφάσεως του δημοτικού συμβουλίου ή να συμμετέχει σε γνωμοδοτικά συλλογικά όργανα, τα οποία γνωμοδοτούν για θέμα που θα εισαχθεί στο δημοτικό συμβούλιο, εφ’ όσον ο ίδιος ή συγγενής του έως το δεύτερο βαθμό εξ αίματος ή εξ αγχιστείας έχει υλικό ή ηθικό συμφέρον. 2. Απόφαση που έχει ληφθεί κατά παράβαση της διάταξης αυτής είναι άκυρη. Ο σύμβουλος που έλαβε μέρος στη συνεδρίαση διαπράττει σοβαρή παράβαση καθήκοντος και τιμωρείται με την ποινή της αργίας, σύμφωνα με τα άρθρα 142 και 143».

Η πιό πάνω ακυρότητα επέρχεται απλώς και μόνο λόγω της συμμετοχής του μέλους, το οποίο,  είτε το ίδιο είτε συγγενής του έως το δεύτερο βαθμό, έχει το ηθικό ή το υλικό συμφέρον, και δεν εξαρτάται από άλλες προϋποθέσεις (σχετική η Σ.τ.Ε. 1691/1985).

Κατά μείζονα λόγο η εν λόγω ακυρότητα επέρχεται αν το ως άνω μέλος δημοτικού συμβουλίου ψηφίσει κατά τη λήψη της σχετικής απόφασης αυτού του συλλογικού διοικητικού οργάνου.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το απόσπασμα πρακτικού της 105/5-6-2013 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου (συνημμένο 1), αλλά και από το οικείο απόσπασμα απομαγνητοφωνημένου πρακτικού (συνημμένο 2), οι δημοτικοί σύμβουλοι κ. κ. Ε. Γαρεφαλάκης και Γ. Ίσσαρης, ενεργώντας παράνομα, συμμετείχαν στη συζήτηση και ψήφισαν ΥΠΕΡ της εκλογής του εαυτού τους στις θέσεις του Προέδρου και Αντιπροέδρου, αντίστοιχα, του εν θέματι Ν.Π.Δ.Δ., παρ’ όλον  ότι από την έκβαση της εν προκειμένω συζήτησης και ψηφοφορίας είχαν όχι μόνον προφανές ηθικό συμφέρον, καθ’ ο υποψήφιοι και, τελικά, εκλεγέντες (και με την ιδική τους ψήφο) στις εν λόγω θέσεις, αλλά και ΥΛΙΚΟ συμφέρον, δεδομένου ότι, όπως προκύπτει από την υπ’ αρ. 221/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου (συνημμένο 3), οι θέσεις αυτές είναι χρηματικά (δηλαδή υλικά) αμειβόμενες (λαμβανομένου υπ’ όψιν και ότι ο οικονομικός απολογισμός του προηγούμενου έτους του εν λόγω Ν.Π.Δ.Δ. υπερβαίνει κατά πολύ το όριο των 300.000 €-βλέπετε συνημμένο 4).

Εν όψει των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατά προφανή παράβαση του άρθρου 99 του ν. 3463/2006 και, γι’ αυτό, τυγχάνει παράνομη.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΟΡΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Προσφεύγω ενώπιόν σας και αιτούμαι την ακύρωση της προσβαλλόμενης 105/5-6-2013 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου ως πρόδηλα παράνομης.