Εξ αρχής, καταγγέλλω την εισήγηση επί του θέματος, με αριθμό πρωτοκόλλου
4065/4-2-2014, που υπογράφει ο πρόεδρος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής
κος Ιωάννης Κανατσούλης, ως παραπλανητική, δεδομένου ότι, μ’ αυτήν,
αποκρύπτονται καίρια στοιχεία του όλου ζητήματος, σε τέτοιο βαθμό και
έκταση, ώστε το περιεχόμενό της να καθίσταται, αντικειμενικά κρινόμενο,
αξιοζήλευτο ακόμη και από έναν δικηγόρο εντεταλμένο για την υποστήριξη
των συμφερόντων των ενδιαφερομένων ιδιωτών, παρουσιάζοντας το θέμα με
μονομέρεια και όπως υπαγορεύουν τα συμφέροντα αυτά.
Κατ’ αρχήν, ας ξεκινήσουμε με το ακίνητο που διεκδικεί η
οικογένεια Α.
Για το συγκεκριμένο ακίνητο, σχετικά πρόσφατα, εκδόθηκε η υπ’ αρ. 1793/2011 απόφαση του 28ου Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία κρίθηκε ότι δεν συντρέχει λόγος άρσης της απαλλοτρίωσής του και ότι, συνεπώς, η αποδέσμευσή του από κοινόχρηστο χώρο είναι παράνομη, καθ’ όσον, όπως γνωρίζουμε όλοι, χωρίς την ύπαρξη αντιστοίχου δικαστικής απόφασης, διαπιστωτικής της παρόδου ευλόγου χρόνου από την επιβολή της απαλλοτρίωσης άνευ καταβολής αποζημιώσεως, απαγορεύεται δια ροπάλου, τόσο από το νόμο (παρ. 4 άρθρου 10 ν. 3044/2002) όσο και την πάγια νομολογία του Σ.τ.Ε., οποιαδήποτε κατάργηση-απομείωση κοινοχρήστων χώρων.
Αυτή η δικαστική απόφαση, καίτοι είναι πασίγνωστη, στην εισήγηση του κ. Κανατσούλη αποκρύπτεται τόσο η ύπαρξή της όσο και οι έναντι πάντων δεσμευτικές συνέπειές της.
Κατά ταύτα, ο κ. Κανατσούλης και οι λοιποί εμπλεκόμενοι από πλευράς δημοτικής αρχής, αγνοώντας με προκλητικά απαράδεκτο τρόπο τη δικαστική αυτή απόφαση και εντελώς αυθαίρετα, προτείνουν την άρση της απαλλοτρίωσης του συγκεκριμένου ακινήτου, με το πρόσχημα της «ίδιας μεταχείρισης με την ιδιοκτησία Β», κάτι που, όμως, όχι μόνον δεν ευρίσκει νόμιμο έρεισμα κατά τα ανωτέρω αλλά αφίσταται και της κοινής λογικής, αφού, με το πρόσχημα αυτό, ακόμη και παρά την ύπαρξη αντιθέτου δικαστικής απόφασης, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, θα μπορούσε να παραβιάζεται ο νόμος, που, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, απαγορεύει την κατάργηση-απομείωση των κοινοχρήστων χώρων.
Ο ισχυρισμός του κ. Κανατσούλη ότι το εν λόγω ακίνητο, από μόνο του, δεν πληροί τους σκοπούς για τους οποίους είχε γίνει η αρχική δέσμευση, δηλαδή η δημιουργία χώρου αθλοπαιδιών, ακόμη και υποτιθέμενος αληθής, οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα από αυτό που άγεται ο κ. Κανατσούλης, ότι, δηλαδή, η δέσμευση του ακινήτου που διεκδικεί η οικογένεια Α πρέπει να διατηρηθεί και όχι, βέβαια, να καταργηθεί, όπως το θέλει ο κ. Κανατσούλης και οι συν αυτώ.
Και όμως, αντί για το προφανές, που είναι η προστασία του κοινοχρήστου χώρου, το άσπρο γίνεται μαύρο και προτείνεται η κατάργησή του, γεγονός ανήκουστο στα αυτοδιοικητικά χρονικά.
Συμπερασματικά, λοιπόν, η εμπλοκή της πλευράς Α στην υπόθεση είναι παράνομη, αυθαίρετη και απροσχημάτιστη, εκτιμώ χάριν της άγρας εκλογικής πελατείας, εν όψει των επικείμενων δημοτικών εκλογών, οπότε είναι φυσικό οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι «ανεξάρτητοι-εξηρτημένοι» δημοτικοί σύμβουλοι να επείγονται να παρουσιάσουν «αποτελέσματα» για το συγκεκριμένο θέμα, για το οποίο φανερά κόπτονται και ουδέποτε έκρυψαν το ενδιαφέρον τους να τακτοποιηθεί υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων.
Πάμε, τώρα, στο ακίνητο που διεκδικεί η οικογένεια Β.
Για την υπόθεση αυτή, γίνεται προσεπίκληση από τον κ. Κανατσούλη της υπ’ αρ. 3297/2008 απόφασης του 26ου Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία είχε γίνει δεκτό αίτημα της οικογένειας Β για άρση της απαλλοτρίωσης του ακινήτου που διεκδικούν, λόγω παρόδου ευλόγου χρόνου από την κήρυξή της άνευ καταβολής αποζημιώσεως.
Εδώ, υπογραμμίζω ότι, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, επί της πανομοιοτύπου περιπτώσεως Α, το ίδιο Δικαστήριο αποφάνθηκε αντίθετα, και δη σε μεταγενέστερο χρόνο, το έτος 2011, γεγονός που συνηγορεί ότι ο Δήμος είναι πλέον ή βέβαιον ότι θα δικαιωθεί στην αναίρεση που υπέβαλε κατά της πιό πάνω υπ’ αρ. 3297/2008 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας με Ι.Α.Κ. 22536/2008, Αριθμό Κατάθεσης Δικογράφου 5178/2008 και αριθμό πρωτοκόλλου 15975/2008.
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή ο ίδιος ο Δήμος έχει ασκήσει αναίρεση κατά της άνω 3297/2008 δικαστικής απόφασης αποκρύπτεται επιμελώς στην εισήγηση του κ. Κανατσούλη, ο οποίος, αυτός και οι συν αυτώ, εμφανίζουν εαυτούς ως, τάχα, ενεργούντες επί τη βάσει δικαστικής αποφάσεως, σε ό,τι αφορά την υπόθεση Β.
Ο κ. Κανατσούλης, φυσικά, αποφεύγει και να ενημερώσει το σώμα για την τύχη της πιό πάνω αναίρεσης.
Έχουν περάσει έξι (6) ολόκληρα χρόνια από την υποβολή της και, ο κ. Κανατσούλης, όχι μόνο δε μας λέει τι έχει γίνει η εν λόγω αναίρεση, δηλαδή αν εκδικάστηκε και, αν όχι, γιατί και αν ο Δήμος υπέβαλε αίτημα επίσπευσής της λόγω σπουδαιότητας αλλά, επί πλέον, αποκρύπτεται η ύπαρξη και η τύχη της για προφανείς λόγους σκοπιμότητος.
Δηλαδή, από τη μια μεριά ο Δήμος υποβάλλει αναίρεση, με την οποία ζητά, βασίμως κατά τα προεκτεθέντα, την ακύρωση - εξαφάνιση της αναιρεσιβαλόμενης 3297/2008 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών και, από την άλλη, ο κ. Κανατσούλης και οι συν αυτώ επικαλούνται ακριβώς αυτή την αναιρεσιβαλόμενη από πλευράς Δήμου δικαστική απόφαση για να δικαιολογήσουν τα όσα αδικαιολόγητα πράττουν.
Ρωτώ λοιπόν:
1ον: Γιατί αποκρύπτεται η ύπαρξη και τύχη της αναίρεσης που υπέβαλε ο Δήμος κατά της 3297/2008 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών; Τι έγινε μ’ αυτή την αναίρεση; Εκδικάστηκε; Και, αν όχι, πότε εκδικάζεται; Μήπως αναβλήθηκε; Και, αν ναι, γιατί και με ποίου την ευθύνη; Τι κάνει ο Δήμος; Ζήτησε την επίσπευσή της λόγω σπουδαιότητος και, αν όχι, γιατί;
2ον: Με ποιό δικαίωμα ο κ. Κανατσούλης και λοιποί τοποθετούνται αντίθετα από το περιεχόμενο της εν θέματι αναίρεσης που υπέβαλε αυτός ο ίδιος ο Δήμος;
3ον: Τι θα πάει να πει ο Δήμος στο Σ.τ.Ε. κατά την εκδίκαση της αναίρεσης; Μας συγχωρείτε, λάθος; Οι ιδιώτες αδικούνται και εμείς ενδιαφερόμεθα για την ικανοποίηση των δικών τους απαιτήσεων και όχι για την προστασία των κοινοχρήστων χώρων;
4ον: Αν ο κοινόχρηστος χώρος ήταν στη Ροδόπολη, που πολιτεύεται ο κ. Κανατσούλης, ή το Κρυονέρι, από όπου προέρχεται ο κ. Δήμαρχος, υπήρχε περίπτωση, μία στο εκατομμύριο, να δει το φως της δημοσιότητος αυτή η επαίσχυντη εισήγηση υπέρ της παράνομης αποδέσμευσης κοινοχρήστων χώρων;
Ένα άλλο στοιχείο που αποκρύπτεται από την εισήγηση είναι το υπ’ αρ. 21660/18211/19-4-2013 έγγραφο της αρμόδιας υπηρεσίας, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής (πρώην Περιφέρεια Αττικής), στο οποίο αναφέρεται, ρητά και κατηγορηματικά, ότι εξακολουθεί να ισχύει η υπ’ αρ. 2757/2008 νομαρχιακή απόφαση (ΦΕΚ 121 ΤΑΑΠΘ/9-4-2010) περί άρσης και επανεπιβολής της απαλλοτρίωσης στο συγκεκριμένο ακίνητο.
Παρά ταύτα, η εισήγηση διαλαμβάνει το ακριβώς αντίθετο, ότι, δηλαδή, η πιό πάνω νομαρχιακή απόφαση δεν ισχύει, με το αιτιολογικό ότι αυτή ακυρώθηκε με την 21844/18-6-2010 απόφαση του τότε Περιφερειάρχη.
Δηλαδή, ενώ η αρμόδια υπηρεσία που εξέδωσε την 21884/2010 πιό πάνω ακυρωτική απόφαση, που σήμερα είναι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής και τότε, το 2010, λεγόταν Περιφέρεια, στο πιό πάνω υπ’ αρ. 21660/2013 έγγραφό της βεβαιώνει ότι η ακυρωτική απόφαση του Περιφερειάρχη, δηλαδή η δική της απόφαση, είναι ανυπόστατη, λόγω μη δημοσίευσής της σε ΦΕΚ εντός της νόμιμης αποκλειστικής προθεσμίας, ο Δήμος, πλειοδοτώντας υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων, διαψεύδει την αρμόδια υπηρεσία και προχωράει ακάθεκτος στο έγκλημα της παράδοσης του κοινοχρήστου χώρου στους ιδιώτες.
Ρωτώ λοιπόν:
5ον: Από που και ως που, κύριοι της δημοτικής πλειοψηφίας, πετάτε στο καλάθι των αχρήστων τα έγγραφα των αρμοδίων υπηρεσιών και υιοθετείτε απόψεις αναρμοδίων; Έτσι βολεύει;
Τόσο ακριβό είναι το αντίτιμο της επανάκαμψης του «ανεξάρτητου-εξηρτημένου» στους κόλπους της παράταξής σας, εν όψει των επερχομένων δημοτικών εκλογών, που πρέπει να το πληρώσει το κοινωνικό σύνολο ακόμη και με την παράνομη κατάργηση κοινοχρήστων χώρων;
Περαιτέρω, συμβαίνει και το εξής προκλητικό: Ο κ. Κανατσούλης, με πρόσχημα ισχυρισμούς της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής, η οποία επικαλείται έγγραφο... του Υπουργείου Γεωργίας (!!!), δεν παραλείπει να επιληφθεί ακόμη και του ιδιοκτησιακού ζητήματος του εν θέματι ακινήτου.
Κατ’ αρχήν, πρόκειται για εντός σχεδίου περιοχή, στην οποία ουδεμία αρμοδιότητα έχει το Υπουργείο Γεωργίας για το ιδιοκτησιακό αλλά, αποκλειστικά, το Υπουργείο Οικονομικών.
Περαιτέρω, επί της ουσίας, ο ισχυρισμός της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής ότι το υπ’ όψιν ακίνητο διαλαμβάνεται σε μείζονα εκεί έκταση, προερχόμενη από εκούσια απαλλοτρίωση του Αγροτικού Κώδικα, ελέγχεται ως ανακριβής, δεδομένου ότι, μετά από σύντομη έρευνα του θέματος, ενημερώθηκα ότι ένα μεγάλο μέρος, ίσως το μεγαλύτερο, του εν λόγω ακινήτου ευρίσκεται εκτός της έκτασης των 250 στρεμμάτων της εκούσιας απαλλοτρίωσης υπέρ των εκ Ρωσίας προσφύγων.
Ρωτώ λοιπόν:
6ον: Ο κ. Κανατσούλης είναι ο ίδιος πολιτικός μηχανικός και ο Δήμος έχει πολυπληθή Τεχνική Υπηρεσία.
Έκανε ο πολιτικός μηχανικός κ. Κανατσούλης τον κόπο, αυτός με την Τεχνική Υπηρεσία του, να προβεί σε οποιαδήποτε σχετική έρευνα; Εγώ που δεν έχω Τεχνική Υπηρεσία την έκανα και λέω όσα λέω. Αυτός, αυτά που λέει πως τα λέει; Έχει ιδία αντίληψη του θέματος ή παπαγαλίζει, ανέλεγκτα, αυτά που λέει η Κτηματική Υπηρεσία;
Και μη μου πει κανείς ότι η Κτηματική Υπηρεσία είναι πάντα φερέγγυα σ’ αυτά που λέει, γιατί θα του θυμίσω ότι και για το οικόπεδο που παραχώρησε το Δημόσιο στο Δήμο για την εγκατάσταση δεύτερου Δημοτικού Σχολείου, επί της Μαραθωνομάχων, στη Δροσιά, η Κτηματική Υπηρεσία έλεγε ότι ανήκει σε κάποιον επίδοξο καταπατητή.
Παρ’ όλ’ αυτά, ήρθε στη συνέχεια ο Υπουργός Οικονομικών και διέψευσε την πιό πάνω υπηρεσία, αποφασίζοντας ότι πρόκειται για δημόσιο κτήμα.
Αυτά τα ωραία και καλά περί Κτηματικής Υπηρεσίας και να μην παριστάνουν εδώ κάποιοι τους ανήξερους, ότι, τάχα, δεν είδαν, δεν ξέρουν, δεν καταλαβαίνουν.
Ωστόσο, τόσο απ’ αυτό το ίδιο το υπ’ αρ. πρωτ. 4738/2013/16-8-2013 έγγραφο της Κτηματικής Υπηρεσίας όσο και από πληθώρα άλλων στοιχείων του φακέλου, προκύπτει ότι το ιδιοκτησιακό ζήτημα του υπ’ όψιν ακινήτου εκκρεμεί ενώπιον του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων και του Υπουργού Οικονομικών, με μεγάλες πιθανότητες το Δημόσιο να αποφασίσει, μετά από επανεκτίμηση των δεδομένων του ζητήματος, ότι πρόκειται για δημόσιο κτήμα.
Ρωτώ λοιπόν:
7ον : Αν ο κοινόχρηστος χώρος, ο οποίος μπορεί αύριο μεθαύριο να αποφασιστεί ότι αποτελεί Δημόσιο κτήμα, αποχαρακτηριστεί σήμερα, με ευθύνη του Δήμου, και γίνει οικόπεδο, εν συνεχεία δε, ένεκα του αποχαρακτηρισμού αυτού, σπεύσουν να το πουλήσουν ακώλυτα οι ενδιαφερόμενοι ιδιώτες, θα πρόκειται, ναι ή όχι, για οικονομικό σκάνδαλο κακουργηματικού χαρακτήρα σε βάρος των συμφερόντων του δημοσίου;
8ον: Με ποιό έρεισμα, πέραν της προεκλογικής ψηφοθηρίας, ερχόσαστε οι της δημοτικής πλειοψηφίας να προκαταλάβετε τον Υπουργό Οικονομικών και να συμπράξετε σε δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος των πιθανολογούμενων ως άνω δικαιωμάτων του Δημοσίου επί της εν θέματι έκτασης;
Πρόκειται, καθαρά και από κάθε άποψη, για ένα απροσχημάτιστο έγκλημα εκ προμελέτης σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, χάριν της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων.
Και, εξηγούμαι:
Στις 28-12-2012 έφερε θέμα η δημοτική πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο να αγοράσει ο Δήμος τα εν λόγω ακίνητα από τους ενδιαφερομένους ιδιώτες.
Το εγχείρημα ματαιώθηκε, γιατί κάποιοι φοβήθηκαν τότε μήπως πάνε φυλακή, σε περίπτωση που το Δημόσιο ανακτούσε την ιδιοκτησία των ακινήτων, διότι, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, το ιδιοκτησιακό ζήτημα εκκρεμεί στο Υπουργείο Οικονομικών.
Αυτά τα θυμίζω για να μην πει κανείς ότι ο Δήμος δεν έχει λεφτά. Τα λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν, διότι ο πρώην Δήμος Δροσιάς είχε αποθεματικό της τάξης των 4.000.000 ευρώ, έτσι ώστε να μπορεί να προστατεύει αποτελεσματικά τους κοινοχρήστους χώρους.
Παρά ταύτα, δηλαδή παρά την πανηγυρικά ομολογημένη ύπαρξη των χρημάτων για απαλλοτριώσεις, στον προϋπολογισμό προβλέφθηκαν μηδενικά κονδύλια για απαλλοτριώσεις, από δόλο, ακριβώς για να παραδοθούν τα συγκεκριμένα ακίνητα στους ιδιώτες, ως οικόπεδα προς πώληση, ελεύθερα από κάθε βάρος.
Άλλωστε, αν είχε φιλοτιμηθεί ο Δήμος με την πολυπληθή Τεχνική Υπηρεσία του να συντάξει την σχετική πράξη αναλογισμού αποζημιώσεων, θα απεδεικνύετο ότι τα χρήματα της απαλλοτρίωσης (στο συντριπτικό τους ποσοστό) θα τα πλήρωναν οι ωφελούμενοι παρόδιοι και όχι ο Δήμος.
Ούτε και αυτό έγινε, έτσι ώστε, προσχηματικά και προς λαϊκήν κατανάλωσιν, να μπορούν να διαδίδουν οι παπαγάλοι ότι, τάχα, ο Δήμος δεν έχει λεφτά, εμφανίζοντας ψευδώς ότι όλα τα λεφτά της απαλλοτρίωσης βαρύνουν το Δήμο.
Κατόπιν τούτων, αφού ματαιώθηκε η “χρυσή αγορά” δια τον φόβο των Ιουδαίων, εσκέφθησαν να καταργήσουν τους κοινόχρηστους χώρους και να αποδεσμεύσουν τα ακίνητα, έτσι ώστε να μπορέσουν ακώλυτα να πωληθούν από τους ιδιώτες ως οικόπεδα, ελεύθερα από κάθε πολεοδομικό βάρος.
Και, για να προλάβουν μήπως και οι υπηρεσίες του Δήμου βγάλουν καμία εισήγηση αντίθετη προς τις μεθοδεύσεις τους, έσπευσε η Εκτελεστική Επιτροπή, με την υπ’ αρ. 13/18-11-2013 απόφασή της, να δώσει την κατάπτυστη εντολή, πρωτοφανή και ανήκουστη στα αυτοδιοικητικά δρώμενα, «να ετοιμαστεί εισήγηση αποδέσμευσης».
Εισηγητής, ποιός άλλος, ο κ. Κανατσούλης.
Ερωτώ λοιπόν:
9ον : Ποιά είναι η αιτιολογία της ως άνω εντολής, με δεδομένο ότι, ακόμη και υποτιθεμένου ότι ήρθη δικαστικά η απαλλοτρίωση (μόνο για την περίπτωση Β), σε κάθε περίπτωση, μπορούσε και ώφειλε να ληφθεί απόφαση άρσης και επανεπιβολής της, όπως ακριβώς έγινε με την 2757/2008 σχετική νομαρχιακή απόφαση, η οποία ελήφθη με το ίδιο δεδομένο της δικαστικής άρσης της απαλλοτρίωσης;
10ον: Για την περίπτωση Α, υπάρχει απόφαση δικαστηρίου περί μη άρσης της απαλλοτρίωσης. Εν τοιαύτη περιπτώσει, με ποιό δικαίωμα, κατά παράβαση του νόμου και της πιό πάνω δικαστικής απόφασης, αλλά και κάθε έννοιας καθήκοντος, εδόθη παράνομη εντολή αποδέσμευσης του αντιστοίχου ακινήτου;
11ον: Και, εν πάσει περιπτώσει, από πλευράς ουσίας, τι ακριβώς θέλετε να πείτε; Μήπως ότι δεν χρειάζονται οι συγκεκριμένοι κοινόχρηστοι χώροι;
Αν αυτό είναι που λέτε ερωτώ:
12ον: Ένα χρόνο πριν, στις 28-12-2012, προτείνατε την αγορά από το Δήμο των εν λόγω ακινήτων, διότι τους κρίνατε απαραίτητους για τη λειτουργία της πόλης.
Τότε χρειαζόντουσαν και σήμερα δε χρειάζονται;
Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ, να καταλάβουμε, οι κοινόχρηστοι χώροι άλλοτε χρειάζονται και άλλοτε δεν χρειάζονται, ανάλογα με τον κάθε φορά επιλεγόμενο τρόπο προώθησης των εν προκειμένω ιδιωτικών συμφερόντων;
Βέβαια, το να περιμένει κανείς απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τώρα είναι μάταιο.
Ωστόσο, θέλω να πιστεύω σύντομα, θα υποχρεωθείτε να απαντήσετε σε όλα τα πιό πάνω ερωτήματα όταν κληθείτε προς τούτο από τη δικαιοσύνη.
Κατ’ αρχήν, ας ξεκινήσουμε με το ακίνητο που διεκδικεί η
οικογένεια Α.
Για το συγκεκριμένο ακίνητο, σχετικά πρόσφατα, εκδόθηκε η υπ’ αρ. 1793/2011 απόφαση του 28ου Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία κρίθηκε ότι δεν συντρέχει λόγος άρσης της απαλλοτρίωσής του και ότι, συνεπώς, η αποδέσμευσή του από κοινόχρηστο χώρο είναι παράνομη, καθ’ όσον, όπως γνωρίζουμε όλοι, χωρίς την ύπαρξη αντιστοίχου δικαστικής απόφασης, διαπιστωτικής της παρόδου ευλόγου χρόνου από την επιβολή της απαλλοτρίωσης άνευ καταβολής αποζημιώσεως, απαγορεύεται δια ροπάλου, τόσο από το νόμο (παρ. 4 άρθρου 10 ν. 3044/2002) όσο και την πάγια νομολογία του Σ.τ.Ε., οποιαδήποτε κατάργηση-απομείωση κοινοχρήστων χώρων.
Αυτή η δικαστική απόφαση, καίτοι είναι πασίγνωστη, στην εισήγηση του κ. Κανατσούλη αποκρύπτεται τόσο η ύπαρξή της όσο και οι έναντι πάντων δεσμευτικές συνέπειές της.
Κατά ταύτα, ο κ. Κανατσούλης και οι λοιποί εμπλεκόμενοι από πλευράς δημοτικής αρχής, αγνοώντας με προκλητικά απαράδεκτο τρόπο τη δικαστική αυτή απόφαση και εντελώς αυθαίρετα, προτείνουν την άρση της απαλλοτρίωσης του συγκεκριμένου ακινήτου, με το πρόσχημα της «ίδιας μεταχείρισης με την ιδιοκτησία Β», κάτι που, όμως, όχι μόνον δεν ευρίσκει νόμιμο έρεισμα κατά τα ανωτέρω αλλά αφίσταται και της κοινής λογικής, αφού, με το πρόσχημα αυτό, ακόμη και παρά την ύπαρξη αντιθέτου δικαστικής απόφασης, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, θα μπορούσε να παραβιάζεται ο νόμος, που, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, απαγορεύει την κατάργηση-απομείωση των κοινοχρήστων χώρων.
Ο ισχυρισμός του κ. Κανατσούλη ότι το εν λόγω ακίνητο, από μόνο του, δεν πληροί τους σκοπούς για τους οποίους είχε γίνει η αρχική δέσμευση, δηλαδή η δημιουργία χώρου αθλοπαιδιών, ακόμη και υποτιθέμενος αληθής, οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα από αυτό που άγεται ο κ. Κανατσούλης, ότι, δηλαδή, η δέσμευση του ακινήτου που διεκδικεί η οικογένεια Α πρέπει να διατηρηθεί και όχι, βέβαια, να καταργηθεί, όπως το θέλει ο κ. Κανατσούλης και οι συν αυτώ.
Και όμως, αντί για το προφανές, που είναι η προστασία του κοινοχρήστου χώρου, το άσπρο γίνεται μαύρο και προτείνεται η κατάργησή του, γεγονός ανήκουστο στα αυτοδιοικητικά χρονικά.
Συμπερασματικά, λοιπόν, η εμπλοκή της πλευράς Α στην υπόθεση είναι παράνομη, αυθαίρετη και απροσχημάτιστη, εκτιμώ χάριν της άγρας εκλογικής πελατείας, εν όψει των επικείμενων δημοτικών εκλογών, οπότε είναι φυσικό οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι «ανεξάρτητοι-εξηρτημένοι» δημοτικοί σύμβουλοι να επείγονται να παρουσιάσουν «αποτελέσματα» για το συγκεκριμένο θέμα, για το οποίο φανερά κόπτονται και ουδέποτε έκρυψαν το ενδιαφέρον τους να τακτοποιηθεί υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων.
Πάμε, τώρα, στο ακίνητο που διεκδικεί η οικογένεια Β.
Για την υπόθεση αυτή, γίνεται προσεπίκληση από τον κ. Κανατσούλη της υπ’ αρ. 3297/2008 απόφασης του 26ου Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία είχε γίνει δεκτό αίτημα της οικογένειας Β για άρση της απαλλοτρίωσης του ακινήτου που διεκδικούν, λόγω παρόδου ευλόγου χρόνου από την κήρυξή της άνευ καταβολής αποζημιώσεως.
Εδώ, υπογραμμίζω ότι, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, επί της πανομοιοτύπου περιπτώσεως Α, το ίδιο Δικαστήριο αποφάνθηκε αντίθετα, και δη σε μεταγενέστερο χρόνο, το έτος 2011, γεγονός που συνηγορεί ότι ο Δήμος είναι πλέον ή βέβαιον ότι θα δικαιωθεί στην αναίρεση που υπέβαλε κατά της πιό πάνω υπ’ αρ. 3297/2008 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας με Ι.Α.Κ. 22536/2008, Αριθμό Κατάθεσης Δικογράφου 5178/2008 και αριθμό πρωτοκόλλου 15975/2008.
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή ο ίδιος ο Δήμος έχει ασκήσει αναίρεση κατά της άνω 3297/2008 δικαστικής απόφασης αποκρύπτεται επιμελώς στην εισήγηση του κ. Κανατσούλη, ο οποίος, αυτός και οι συν αυτώ, εμφανίζουν εαυτούς ως, τάχα, ενεργούντες επί τη βάσει δικαστικής αποφάσεως, σε ό,τι αφορά την υπόθεση Β.
Ο κ. Κανατσούλης, φυσικά, αποφεύγει και να ενημερώσει το σώμα για την τύχη της πιό πάνω αναίρεσης.
Έχουν περάσει έξι (6) ολόκληρα χρόνια από την υποβολή της και, ο κ. Κανατσούλης, όχι μόνο δε μας λέει τι έχει γίνει η εν λόγω αναίρεση, δηλαδή αν εκδικάστηκε και, αν όχι, γιατί και αν ο Δήμος υπέβαλε αίτημα επίσπευσής της λόγω σπουδαιότητας αλλά, επί πλέον, αποκρύπτεται η ύπαρξη και η τύχη της για προφανείς λόγους σκοπιμότητος.
Δηλαδή, από τη μια μεριά ο Δήμος υποβάλλει αναίρεση, με την οποία ζητά, βασίμως κατά τα προεκτεθέντα, την ακύρωση - εξαφάνιση της αναιρεσιβαλόμενης 3297/2008 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών και, από την άλλη, ο κ. Κανατσούλης και οι συν αυτώ επικαλούνται ακριβώς αυτή την αναιρεσιβαλόμενη από πλευράς Δήμου δικαστική απόφαση για να δικαιολογήσουν τα όσα αδικαιολόγητα πράττουν.
Ρωτώ λοιπόν:
1ον: Γιατί αποκρύπτεται η ύπαρξη και τύχη της αναίρεσης που υπέβαλε ο Δήμος κατά της 3297/2008 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών; Τι έγινε μ’ αυτή την αναίρεση; Εκδικάστηκε; Και, αν όχι, πότε εκδικάζεται; Μήπως αναβλήθηκε; Και, αν ναι, γιατί και με ποίου την ευθύνη; Τι κάνει ο Δήμος; Ζήτησε την επίσπευσή της λόγω σπουδαιότητος και, αν όχι, γιατί;
2ον: Με ποιό δικαίωμα ο κ. Κανατσούλης και λοιποί τοποθετούνται αντίθετα από το περιεχόμενο της εν θέματι αναίρεσης που υπέβαλε αυτός ο ίδιος ο Δήμος;
3ον: Τι θα πάει να πει ο Δήμος στο Σ.τ.Ε. κατά την εκδίκαση της αναίρεσης; Μας συγχωρείτε, λάθος; Οι ιδιώτες αδικούνται και εμείς ενδιαφερόμεθα για την ικανοποίηση των δικών τους απαιτήσεων και όχι για την προστασία των κοινοχρήστων χώρων;
4ον: Αν ο κοινόχρηστος χώρος ήταν στη Ροδόπολη, που πολιτεύεται ο κ. Κανατσούλης, ή το Κρυονέρι, από όπου προέρχεται ο κ. Δήμαρχος, υπήρχε περίπτωση, μία στο εκατομμύριο, να δει το φως της δημοσιότητος αυτή η επαίσχυντη εισήγηση υπέρ της παράνομης αποδέσμευσης κοινοχρήστων χώρων;
Ένα άλλο στοιχείο που αποκρύπτεται από την εισήγηση είναι το υπ’ αρ. 21660/18211/19-4-2013 έγγραφο της αρμόδιας υπηρεσίας, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής (πρώην Περιφέρεια Αττικής), στο οποίο αναφέρεται, ρητά και κατηγορηματικά, ότι εξακολουθεί να ισχύει η υπ’ αρ. 2757/2008 νομαρχιακή απόφαση (ΦΕΚ 121 ΤΑΑΠΘ/9-4-2010) περί άρσης και επανεπιβολής της απαλλοτρίωσης στο συγκεκριμένο ακίνητο.
Παρά ταύτα, η εισήγηση διαλαμβάνει το ακριβώς αντίθετο, ότι, δηλαδή, η πιό πάνω νομαρχιακή απόφαση δεν ισχύει, με το αιτιολογικό ότι αυτή ακυρώθηκε με την 21844/18-6-2010 απόφαση του τότε Περιφερειάρχη.
Δηλαδή, ενώ η αρμόδια υπηρεσία που εξέδωσε την 21884/2010 πιό πάνω ακυρωτική απόφαση, που σήμερα είναι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής και τότε, το 2010, λεγόταν Περιφέρεια, στο πιό πάνω υπ’ αρ. 21660/2013 έγγραφό της βεβαιώνει ότι η ακυρωτική απόφαση του Περιφερειάρχη, δηλαδή η δική της απόφαση, είναι ανυπόστατη, λόγω μη δημοσίευσής της σε ΦΕΚ εντός της νόμιμης αποκλειστικής προθεσμίας, ο Δήμος, πλειοδοτώντας υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων, διαψεύδει την αρμόδια υπηρεσία και προχωράει ακάθεκτος στο έγκλημα της παράδοσης του κοινοχρήστου χώρου στους ιδιώτες.
Ρωτώ λοιπόν:
5ον: Από που και ως που, κύριοι της δημοτικής πλειοψηφίας, πετάτε στο καλάθι των αχρήστων τα έγγραφα των αρμοδίων υπηρεσιών και υιοθετείτε απόψεις αναρμοδίων; Έτσι βολεύει;
Τόσο ακριβό είναι το αντίτιμο της επανάκαμψης του «ανεξάρτητου-εξηρτημένου» στους κόλπους της παράταξής σας, εν όψει των επερχομένων δημοτικών εκλογών, που πρέπει να το πληρώσει το κοινωνικό σύνολο ακόμη και με την παράνομη κατάργηση κοινοχρήστων χώρων;
Περαιτέρω, συμβαίνει και το εξής προκλητικό: Ο κ. Κανατσούλης, με πρόσχημα ισχυρισμούς της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής, η οποία επικαλείται έγγραφο... του Υπουργείου Γεωργίας (!!!), δεν παραλείπει να επιληφθεί ακόμη και του ιδιοκτησιακού ζητήματος του εν θέματι ακινήτου.
Κατ’ αρχήν, πρόκειται για εντός σχεδίου περιοχή, στην οποία ουδεμία αρμοδιότητα έχει το Υπουργείο Γεωργίας για το ιδιοκτησιακό αλλά, αποκλειστικά, το Υπουργείο Οικονομικών.
Περαιτέρω, επί της ουσίας, ο ισχυρισμός της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής ότι το υπ’ όψιν ακίνητο διαλαμβάνεται σε μείζονα εκεί έκταση, προερχόμενη από εκούσια απαλλοτρίωση του Αγροτικού Κώδικα, ελέγχεται ως ανακριβής, δεδομένου ότι, μετά από σύντομη έρευνα του θέματος, ενημερώθηκα ότι ένα μεγάλο μέρος, ίσως το μεγαλύτερο, του εν λόγω ακινήτου ευρίσκεται εκτός της έκτασης των 250 στρεμμάτων της εκούσιας απαλλοτρίωσης υπέρ των εκ Ρωσίας προσφύγων.
Ρωτώ λοιπόν:
6ον: Ο κ. Κανατσούλης είναι ο ίδιος πολιτικός μηχανικός και ο Δήμος έχει πολυπληθή Τεχνική Υπηρεσία.
Έκανε ο πολιτικός μηχανικός κ. Κανατσούλης τον κόπο, αυτός με την Τεχνική Υπηρεσία του, να προβεί σε οποιαδήποτε σχετική έρευνα; Εγώ που δεν έχω Τεχνική Υπηρεσία την έκανα και λέω όσα λέω. Αυτός, αυτά που λέει πως τα λέει; Έχει ιδία αντίληψη του θέματος ή παπαγαλίζει, ανέλεγκτα, αυτά που λέει η Κτηματική Υπηρεσία;
Και μη μου πει κανείς ότι η Κτηματική Υπηρεσία είναι πάντα φερέγγυα σ’ αυτά που λέει, γιατί θα του θυμίσω ότι και για το οικόπεδο που παραχώρησε το Δημόσιο στο Δήμο για την εγκατάσταση δεύτερου Δημοτικού Σχολείου, επί της Μαραθωνομάχων, στη Δροσιά, η Κτηματική Υπηρεσία έλεγε ότι ανήκει σε κάποιον επίδοξο καταπατητή.
Παρ’ όλ’ αυτά, ήρθε στη συνέχεια ο Υπουργός Οικονομικών και διέψευσε την πιό πάνω υπηρεσία, αποφασίζοντας ότι πρόκειται για δημόσιο κτήμα.
Αυτά τα ωραία και καλά περί Κτηματικής Υπηρεσίας και να μην παριστάνουν εδώ κάποιοι τους ανήξερους, ότι, τάχα, δεν είδαν, δεν ξέρουν, δεν καταλαβαίνουν.
Ωστόσο, τόσο απ’ αυτό το ίδιο το υπ’ αρ. πρωτ. 4738/2013/16-8-2013 έγγραφο της Κτηματικής Υπηρεσίας όσο και από πληθώρα άλλων στοιχείων του φακέλου, προκύπτει ότι το ιδιοκτησιακό ζήτημα του υπ’ όψιν ακινήτου εκκρεμεί ενώπιον του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων και του Υπουργού Οικονομικών, με μεγάλες πιθανότητες το Δημόσιο να αποφασίσει, μετά από επανεκτίμηση των δεδομένων του ζητήματος, ότι πρόκειται για δημόσιο κτήμα.
Ρωτώ λοιπόν:
7ον : Αν ο κοινόχρηστος χώρος, ο οποίος μπορεί αύριο μεθαύριο να αποφασιστεί ότι αποτελεί Δημόσιο κτήμα, αποχαρακτηριστεί σήμερα, με ευθύνη του Δήμου, και γίνει οικόπεδο, εν συνεχεία δε, ένεκα του αποχαρακτηρισμού αυτού, σπεύσουν να το πουλήσουν ακώλυτα οι ενδιαφερόμενοι ιδιώτες, θα πρόκειται, ναι ή όχι, για οικονομικό σκάνδαλο κακουργηματικού χαρακτήρα σε βάρος των συμφερόντων του δημοσίου;
8ον: Με ποιό έρεισμα, πέραν της προεκλογικής ψηφοθηρίας, ερχόσαστε οι της δημοτικής πλειοψηφίας να προκαταλάβετε τον Υπουργό Οικονομικών και να συμπράξετε σε δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος των πιθανολογούμενων ως άνω δικαιωμάτων του Δημοσίου επί της εν θέματι έκτασης;
Πρόκειται, καθαρά και από κάθε άποψη, για ένα απροσχημάτιστο έγκλημα εκ προμελέτης σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, χάριν της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων.
Και, εξηγούμαι:
Στις 28-12-2012 έφερε θέμα η δημοτική πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο να αγοράσει ο Δήμος τα εν λόγω ακίνητα από τους ενδιαφερομένους ιδιώτες.
Το εγχείρημα ματαιώθηκε, γιατί κάποιοι φοβήθηκαν τότε μήπως πάνε φυλακή, σε περίπτωση που το Δημόσιο ανακτούσε την ιδιοκτησία των ακινήτων, διότι, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, το ιδιοκτησιακό ζήτημα εκκρεμεί στο Υπουργείο Οικονομικών.
Αυτά τα θυμίζω για να μην πει κανείς ότι ο Δήμος δεν έχει λεφτά. Τα λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν, διότι ο πρώην Δήμος Δροσιάς είχε αποθεματικό της τάξης των 4.000.000 ευρώ, έτσι ώστε να μπορεί να προστατεύει αποτελεσματικά τους κοινοχρήστους χώρους.
Παρά ταύτα, δηλαδή παρά την πανηγυρικά ομολογημένη ύπαρξη των χρημάτων για απαλλοτριώσεις, στον προϋπολογισμό προβλέφθηκαν μηδενικά κονδύλια για απαλλοτριώσεις, από δόλο, ακριβώς για να παραδοθούν τα συγκεκριμένα ακίνητα στους ιδιώτες, ως οικόπεδα προς πώληση, ελεύθερα από κάθε βάρος.
Άλλωστε, αν είχε φιλοτιμηθεί ο Δήμος με την πολυπληθή Τεχνική Υπηρεσία του να συντάξει την σχετική πράξη αναλογισμού αποζημιώσεων, θα απεδεικνύετο ότι τα χρήματα της απαλλοτρίωσης (στο συντριπτικό τους ποσοστό) θα τα πλήρωναν οι ωφελούμενοι παρόδιοι και όχι ο Δήμος.
Ούτε και αυτό έγινε, έτσι ώστε, προσχηματικά και προς λαϊκήν κατανάλωσιν, να μπορούν να διαδίδουν οι παπαγάλοι ότι, τάχα, ο Δήμος δεν έχει λεφτά, εμφανίζοντας ψευδώς ότι όλα τα λεφτά της απαλλοτρίωσης βαρύνουν το Δήμο.
Κατόπιν τούτων, αφού ματαιώθηκε η “χρυσή αγορά” δια τον φόβο των Ιουδαίων, εσκέφθησαν να καταργήσουν τους κοινόχρηστους χώρους και να αποδεσμεύσουν τα ακίνητα, έτσι ώστε να μπορέσουν ακώλυτα να πωληθούν από τους ιδιώτες ως οικόπεδα, ελεύθερα από κάθε πολεοδομικό βάρος.
Και, για να προλάβουν μήπως και οι υπηρεσίες του Δήμου βγάλουν καμία εισήγηση αντίθετη προς τις μεθοδεύσεις τους, έσπευσε η Εκτελεστική Επιτροπή, με την υπ’ αρ. 13/18-11-2013 απόφασή της, να δώσει την κατάπτυστη εντολή, πρωτοφανή και ανήκουστη στα αυτοδιοικητικά δρώμενα, «να ετοιμαστεί εισήγηση αποδέσμευσης».
Εισηγητής, ποιός άλλος, ο κ. Κανατσούλης.
Ερωτώ λοιπόν:
9ον : Ποιά είναι η αιτιολογία της ως άνω εντολής, με δεδομένο ότι, ακόμη και υποτιθεμένου ότι ήρθη δικαστικά η απαλλοτρίωση (μόνο για την περίπτωση Β), σε κάθε περίπτωση, μπορούσε και ώφειλε να ληφθεί απόφαση άρσης και επανεπιβολής της, όπως ακριβώς έγινε με την 2757/2008 σχετική νομαρχιακή απόφαση, η οποία ελήφθη με το ίδιο δεδομένο της δικαστικής άρσης της απαλλοτρίωσης;
10ον: Για την περίπτωση Α, υπάρχει απόφαση δικαστηρίου περί μη άρσης της απαλλοτρίωσης. Εν τοιαύτη περιπτώσει, με ποιό δικαίωμα, κατά παράβαση του νόμου και της πιό πάνω δικαστικής απόφασης, αλλά και κάθε έννοιας καθήκοντος, εδόθη παράνομη εντολή αποδέσμευσης του αντιστοίχου ακινήτου;
11ον: Και, εν πάσει περιπτώσει, από πλευράς ουσίας, τι ακριβώς θέλετε να πείτε; Μήπως ότι δεν χρειάζονται οι συγκεκριμένοι κοινόχρηστοι χώροι;
Αν αυτό είναι που λέτε ερωτώ:
12ον: Ένα χρόνο πριν, στις 28-12-2012, προτείνατε την αγορά από το Δήμο των εν λόγω ακινήτων, διότι τους κρίνατε απαραίτητους για τη λειτουργία της πόλης.
Τότε χρειαζόντουσαν και σήμερα δε χρειάζονται;
Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ, να καταλάβουμε, οι κοινόχρηστοι χώροι άλλοτε χρειάζονται και άλλοτε δεν χρειάζονται, ανάλογα με τον κάθε φορά επιλεγόμενο τρόπο προώθησης των εν προκειμένω ιδιωτικών συμφερόντων;
Βέβαια, το να περιμένει κανείς απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τώρα είναι μάταιο.
Ωστόσο, θέλω να πιστεύω σύντομα, θα υποχρεωθείτε να απαντήσετε σε όλα τα πιό πάνω ερωτήματα όταν κληθείτε προς τούτο από τη δικαιοσύνη.
