Η περίπτωση των Δασικών Χαρτών Δροσιάς,
που αναρτήθηκαν προς υποβολή αντιρρήσεων το καλοκαίρι έτους 2012, έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό με πλείστες όσες άλλες περιπτώσεις σε Άγιο
Στέφανο, Άνοιξη, Σταμάτα, Ροδόπολη, Διόνυσο, κ.λπ., συνεπώς, παρουσιάζει ενδιαφέρον, εκτός των
άλλων, διότι αποκαλύπτει τι ακριβώς μέλλει να επακολουθήσει και σ’ αυτές τις παρόμοιες
περιπτώσεις.
Το κοινό
χαρακτηριστικό είναι ότι, στο παρελθόν, όλες οι πιό πάνω εκτάσεις είχαν
κτηματογραφηθεί με τη διαδικασία του ν. 248/76 «Περί φύλλου καταγραφής, Μητρώου
ιδιοκτησίας και οριοθεσίας των Δασικών εκτάσεων και προστασίας των Δημοσίων
Δασικών Εκτάσεων».
Γι’ αυτές τις περιπτώσεις, ΚΑΤ’
ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ, έχει προβλεφθεί «ΕΙΔΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ»,
βάσει του Παραρτήματος ΙΧ. «Προσαρμογή Κτηματικών Χαρτών του ν. 248/1976» της
Υπουργικής Απόφασης (Υ.Α.) 97414/754 (ΦΕΚ
Β΄1811/10-9-2007),
όπως ισχύει σήμερα, «Τεχνικές προδιαγραφές κατάρτισης δασικών χαρτών αρθρ. 27
παρ. 5 ν. 2664/1998».
Υποτίθεται ότι η πιό πάνω Υπουργική
Απόφαση θα έπρεπε να έχει εκδοθεί σύμφωνα με τις εξουσιοδοτικές διατάξεις της
παρ. 5 του ν. 2664/1998, οι οποίες, όμως, ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ
τις ρυθμίσεις του (ενδιαφέροντος εν προκειμένω) Παραρτήματος ΙΧ της απόφασης
αυτής, δεδομένου ότι, με την παρ. 5 του ν. 2664/1998, ο Υπουργός
εξουσιοδοτείται να ρυθμίσει, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ,
συγκεκριμένες ΤΥΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
διαφόρων ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ και όχι βέβαια να ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ,
όπως ακριβώς επιχειρείται με το εν λόγω Παράρτημα ΙΧ της πιό πάνω απόφασής του.
Κατά ταύτα, ο Υπουργός, ενεργώντας ΠΑΡΑΝΟΜΑ,
δηλαδή ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΜΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ,
διαχώρισε τους πολίτες σε «πατρίκιους και πληβείους» παραβιαζομένων έτσι
κατάφωρα των αρχών της ισονομίας και
της ίσης μεταχείρισης.
Βεβαίως, εις το «Ελλαδιστάν», το «σπορ»
του «νομοθετείν δι’ εγκυκλίων και αποφάσεων» αποτελεί τον κανόνα, αυτό, όμως,
δεν σημαίνει και ότι δεν αποτελεί ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ.
Στο Παράρτημα ΙΧ, λοιπόν, της Υ.Α.
97414/754, προβλέπεται ότι οι κτηματικοί
χάρτες που συντάχθηκαν βάσει του ν. 248/76 προσαρμόζονται τεχνικά προκειμένου να επέχουν θέση “Δασικών
Χαρτών” (!!!).
Δηλαδή, εν προκειμένω, δεν καταρτίζονται
Δασικοί Χάρτες σύμφωνα με τους σύγχρονους κανόνες της επιστήμης, όπως
(υποτίθεται ότι) στοχεύει ο νόμος, αλλά, «από την πίσω πόρτα», ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ οι παρωχημένοι χάρτες του ν. 248/76, που βρίθουν λαθών, δεν έγιναν με τη βοήθεια των συγχρόνων ηλεκτρονικών
μέσων, συντάχθηκαν επί τη βάσει παλαιοτέρων αμφισβητουμένων στοιχείων και, ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ,
πραγματοποιήθηκαν με παλαιότερο και ΜΗ ΙΣΧΥΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.
Ας δούμε, όμως, τι έγινε στην περίπτωση
του Δασικού Χάρτη Δροσιάς.
Στις 29-6-1983 είχε αναρτηθεί, με την
διαδικασία του ν. 248/76, Προσωρινός Κτηματικός Χάρτης (και Κτηματολογικός Πίνακας)
της Κτηματικής Μονάδος Κοινότητας Δροσιάς, ο οποίος διελάμβανε χαρακτηρισμούς
στις ΙΔΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ εκτάσεις που
καταλαμβάνει ο εν θέματι Δασικός Χάρτης Δροσιάς.
Η μόνη διαφορά (ουσιαστικά) μεταξύ του
τότε Προσωρινού Κτηματικού Χάρτη Δροσιάς
και νυν Δασικού Χάρτη Δροσιάς είναι το υπόβαθρο (τότε το υπόβαθρο ήταν από
χάρτες της Γ.Υ.Σ. και τώρα από Α/Φ λήψεως αγνώστου ημερομηνίας).
Με εξαίρεση ένα-δύο περιπτώσεις
αποχαρακτηρισθέντων οικοπέδων, όλες οι υπόλοιπες εκτάσεις, απαραδέκτως, χαρακτηρίζονται πανομοιότυπα, όπως ακριβώς είχαν χαρακτηριστεί περίπου
πριν από τριάντα (30) χρόνια (!!!).
Και αυτό, καθ’ ην στιγμή, κατά τα ήδη
προεκτεθέντα, η διαδικασία του ν. 248/76 απετέλεσε, κατά κοινή πάντων ομολογία, παταγώδη
αποτυχία, μεταξύ άλλων και διότι οι Προσωρινοί Κτηματικοί Χάρτες του ν.
248/76 έβριθαν λαθών και ανακριβειών
(γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, και η όλη διαδικασία του ν. 248/76, δεν τελεσφόρησε).
Υποτίθεται ότι οι δασικοί χάρτες θα
καταρτίζονταν κατόπιν επιμελέστερης δουλειάς.
Αντ’ αυτού, ο αναρτηθείς Δασικός Χάρτης Δροσιάς, σε ό,τι αφορά τους
χαρακτηρισμούς των εκτάσεων που καταλαμβάνει, αποτελεί, ουσιαστικά, επανάληψη
του ίδιου ακριβώς του Προσωρινού Κτηματικού Χάρτη Δροσιάς έτους 1983 (!!!).
Κατά ταύτα, ο αναρτηθείς Δασικός Χάρτης,
σε ό,τι αφορά την περιοχή που καταλαμβάνει,
δεν διαλαμβάνει καμία ουσιαστική πληροφορία
για τις διαφοροποιήσεις που, εν τω
μεταξύ, συνέβησαν, στο διαρρεύσαν
διάστημα των 30 ετών (από το 1983 μέχρι και σήμερα), γεγονός που τον
καθιστά όχι μόνον ανακριβή αλλά και παραπλανητικό.
Παραδείγματος χάριν, ο χαρακτηρισμός
Δ.Δ. αντιστοιχεί, σύμφωνα με τους αναρτηθέντες δασικούς χάρτες, στην πληροφορία
«Δάση και δασικές εκτάσεις στις Α/Φ παλαιότερης λήψης ή προϋφιστάμενα
στοιχεία-Δάση και δασικές εκτάσεις στις Α/Φ πρόσφατης λήψης και στις αυτοψίες /
στους κτηματικούς χάρτες του ν. 248/76».
Εν τοιαύτη περιπτώσει, γεννάται η
εντύπωση ότι ο χαρακτηρισμός Δ.Δ. σημαίνει ότι, σήμερα, βάσει προσφάτων Α/Φ, η
έτσι χαρακτηριζόμενη έκταση τυγχάνει δάσος ή δασική έκταση, πράγμα εντελώς
ανακριβές, αφού καμία Α/Φ, από το έτος
1983 μέχρι και σήμερα, δεν αξιοποιήθηκε. Διότι, αν είχαν αξιοποιηθεί
τέτοιες Α/Φ, ασφαλώς θα υπήρχαν (κατά τόπους τουλάχιστον) διαφοροποιήσεις στους
χαρακτηρισμούς έτους 2012 από αυτούς έτους 1983, πράγμα, όμως που δεν
συμβαίνει.
Το ζήτημα αυτό είναι σημαντικότατο, διότι, σύμφωνα με την
κείμενη νομοθεσία, αλλά και την πάγια νομολογία του Σ.τ.Ε., οι έννοιες του δάσους και της δασικής έκτασης είναι εντελώς διάφορες της έννοιας της αναδασωτέας έκτασης.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο Δασικός Χάρτης
Δροσιάς εμφανίζει με την ένδειξη Δ.Δ. εκτάσεις που σήμερα είτε έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες
με ισχύουσες πράξεις της διοικήσεως είτε στερούνται παντελώς δασικής βλαστήσεως,
οπότε, στη χειρότερη περίπτωση, θα έπρεπε να φέρονται, σήμερα, ως αναδασωτέες
και ασφαλώς όχι ως δάση ή δασικές
εκτάσεις.
Ένεκα της προεκτεθείσης κατάστασης, ο
Δασικός Χάρτης Δροσιάς είναι παντελώς αναξιόπιστος
και παραπλανητικός και, γι’ αυτό,
πρέπει να καταρτισθεί εξ υπαρχής, με βάση και την πλησιέστερη προς το χρόνο κατάρτισής του αεροφωτογραφία, όπως
προβλέπεται στο άρθρο 13 παρ. 2 του ν. 3889/2010 (και όχι με αποκλειστική βάση,
ουσιαστικά, τον Προσωρινό Κτηματικό Χάρτη Δροσιάς έτους 1983), ούτως ώστε να
περιγράφει την πραγματική σημερινή κατάσταση (λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τις
αλλαγές στο διαρρεύσαν διάστημα της παρελθούσης 30ετίας).
Ενδεικτικά, γιά να φανεί πόσο
αναξιόπιστος και παραπλανητικός είναι ο Δασικός Χάρτης Δροσιάς, αναφέρουμε ότι
το Γυμνάσιο–Λύκειο Δροσιάς, ένα τεράστιο τριώροφο κτίριο με τις εγκαταστάσεις
του, κλειστό γήπεδο μπάσκετ, κ.λπ., έχει ανεγερθεί νομίμως, σε εντός σχεδίου οικόπεδο.
Παρ’ όλ’ αυτά, το ακίνητο του Γυμνασίου-Λυκείου, συμπεριλαμβάνεται στο Δασικό
Χάρτη Δροσιάς με τον χαρακτηρισμό Δ.Δ. (Δ.Δ. 00091), κατά τυφλή αντιγραφή του
χαρακτηρισμού της αντίστοιχης έκτασης, βάσει του Προσωρινού Κτηματικού Χάρτη
Δροσιάς έτους 1983 (!!!). Δηλαδή, δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους ότι, μετά το 1983,
κατά το έτος 1992, το πιό πάνω ακίνητο υπήχθη σε ρυμοτομικό σχέδιο.
Η
προπεριγραφείσα αυτούσια επανάληψη και
τυφλή μεταφορά των προ τριακονταετίας περίπου χαρακτηρισμών του Προσωρινού
Κτηματικού Χάρτη Δροσιάς του ν. 248/76 στο σημερινό Δασικό Χάρτη Δροσιάς
σημαίνει ότι οι μεγαλοστομίες περί κατάρτισης, δήθεν, σήμερα, το έτος 2012, σύγχρονου Δασικού Χάρτη,
αποτελούν παραμύθια γιά αδαείς είτε και αφελείς, δηλαδή ΣΚΕΤΗ
ΚΟΡΟΪΔΙΑ.
Όμως, δεν είναι μόνον τα πιό πάνω
απαράδεκτα που χαρακτηρίζουν την όλη υπόθεση, αφού, επί πλέον, ο Δασικός Χάρτης
Δροσιάς τυγχάνει ελλιπής, αόριστος και παραπλανητικός.
Κατ’ αρχήν, ελλείπει παντελώς πάσα
αναφορά στη μορφή, στο είδος, στη σύνθεση, στην πυκνότητα και στην οργανική
ενότητα της φυομένης (υποτίθεται) στην έκταση βλαστήσεως, σήμερα είτε και
παλαιότερα, η οποία προσδίδει ή προσέδιδε (υποτίθεται) στην έκταση τον
χαρακτήρα του δάσους ή της δασικής έκτασης.
Περαιτέρω, είναι χαρακτηριστικό ότι,
στον αναρτηθέντα Δασικό Χάρτη Δροσιάς, δεν υπάρχει καν σαφής χαρακτηρισμός των
εκτάσεων.
Διά του λόγου το αληθές, ας
επικεντρώσουμε στους χαρακτηρισμούς, όπως αναφέρονται στον υπ’ όψιν χάρτη, Δ.Δ.
«Δάση και δασικές εκτάσεις στις Α/Φ παλαιότερης λήψης ή προϋφιστάμενα
στοιχεία-Δάση και δασικές εκτάσεις στις Α/Φ πρόσφατης λήψης και στις
αυτοψίες/στους κτηματικούς χάρτες του ν. 248/1976» και Δ.Α. «Δάση και δασικές
εκτάσεις στις Α/Φ παλαιότερης λήψης ή προϋφιστάμενα στοιχεία-Άλλης μορφής /
κάλυψης εκτάσεις στις Α/Φ πρόσφατης λήψης και στις αυτοψίες / στους κτηματικούς
χάρτες του ν. 248/1976».
Και οι δύο πιο πάνω χαρακτηρισμοί είναι
τόσο ελλιπείς όσο και παντελώς ασαφείς και αόριστοι.
Η αναφορά σε Α/Φ «παλαιότερης λήψης»
είτε και «πρόσφατης λήψης» είναι πρόδηλα
ασαφής και αόριστη. Έτσι, παραδείγματος χάριν, στον όρο «Α/Φ πρόσφατης
λήψης» μπορούν να χωρέσουν τα πάντα, αφού, για κάποιους, στον όρο αυτό μπορούν
να χωρέσουν, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, ακόμη και αεροφωτογραφίες ληφθείσες προ
30ετίας.
Ωσαύτως αόριστη είναι και η αναφορά σε
«προϋφιστάμενα στοιχεία». Άλλος ένας όρος που χωράνε τα πάντα και τίποτα.
(Αλήθεια, περί ποίων «στοιχείων» πρόκειται;)
Οι πιό πάνω χαρακτηρισμοί Δ.Δ., Δ.Α.,
π.χ., με το περιεχόμενο που προαναφέρθηκε, δεν είναι πραγματικοί χαρακτηρισμοί,
αλλά ατελείς πληροφορίες που δεν
καταλήγουν σε τελικό χαρακτηρισμό.
Ο “χαρακτηρισμός” Δ.Α. π.χ. τι σημαίνει;
Χαρακτηρίζει δασική ή αναδασωτέα έκταση; Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι
πρόκειται μάλλον για αναδασωτέα έκταση. Κάλλιστα, όμως, θα μπορούσε να πρόκειται
και περί δασικής εκτάσεως, που απέκτησε αυτό το χαρακτήρα μετά την κατάρτιση
του Προσωρινού Κτηματικού Χάρτη Δροσιάς έτους 1983.
Ο “χαρακτηρισμός” Δ.Δ. τι ακριβώς
σημαίνει; Δασική ή αναδασωτέα έκταση;
Η πληροφορία «Δάση και δασικές εκτάσεις
στις Α/Φ πρόσφατης λήψης» (που περιέχεται στο χαρακτηρισμό Δ.Δ.) δεν
εξασφαλίζει ότι, σήμερα, πρόκειται περί δάσους ή δασικής και όχι αναδασωτέας
έκτασης, δεδομένου ότι, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, ο όρος «πρόσφατη Α/Φ» όχι
μόνον είναι ασαφής αλλά και παραπλανητικός, αφού δεν αξιοποιήθηκε επιστημονικά
καμία αεροφωτογραφία της τελευταίας 30ετίας.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, εναπομένει η
πληροφορία «Δάση και δασικές εκτάσεις στους κτηματικούς χάρτες του ν.
248/1976», η οποία ασφαλώς δεν εξασφαλίζει ότι, σήμερα, πρόκειται περί δάσους ή
δασικής εκτάσεως, δεδομένου ότι οι κτηματικοί χάρτες αυτοί καταρτίσθηκαν προ
30ετίας. Έτσι, κάλλιστα, θα μπορούσε μέσα στο χρονικό διάστημα αυτό να έχει
απωλεσθεί ο δασικός χαρακτήρας της όποιας έκτασης, είτε λόγω πυρκαϊάς είτε λόγω
εκχέρσωσης, οπότε, πράγματι, σήμερα, να πρόκειται περί αναδασωτέας (και όχι
δασικής) έκτασης.
Κατά ταύτα, και ο “χαρακτηρισμός” Δ.Δ.
είναι αμφίσημος, διότι μπορεί να πρόκειται είτε για δάσος ή δασική έκταση είτε
για αναδασωτέα έκταση.
Αποφεύγονται
οι σαφείς χαρακτηρισμοί, έτσι ώστε ο αμυνόμενος πολίτης να πελαγοδρομεί και να
μη μπορεί να οργανώσει αποτελεσματικά την άμυνά του, στερούμενος έτσι
στοιχειωδών δικαιωμάτων του.
Ο υπ’ όψιν δασικός χάρτης δεν πληροί τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις
νομιμότητας που υπαγορεύουν την ουσιαστική επιστημονική μελέτη των
υπαρχόντων τεχνικών στοιχείων και τη δασολογική, τοπογραφική και
φωτοερμηνευτική επεξεργασία τους, όπως απαιτείται.
Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, δεδομένου
ότι, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, καμία
απολύτως επιστημονική δουλειά δεν έγινε για την κατάρτισή του, παρά μόνον,
ουσιαστικά, επανέκαμψαν οι (προ 30ετίας
περίπου καταρτισθέντες) παρωχημένοι και πλήρεις λαθών Προσωρινοί
Κτηματικοί Χάρτες, παρουσιασμένοι σε άλλη «συσκευασία» και με τη νέα ονομασία
«Δασικοί Χάρτες».
Ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι για τους
(πανθομολογούμενα, πράγματι, πανταχόθεν διάτρητους) Προσωρινούς Κτηματικούς Χάρτες του 1983 είχε γίνει
επιστημονική δουλειά, σε κάθε περίπτωση, έκτοτε κανένα στοιχείο δε λήφθηκε υπ’ όψιν από τα προκύψαντα την τελευταία
τριακονταετία (πολύ περισσότερο δεν έγινε επιστημονική επεξεργασία ή
αξιολόγησή του) για την κατάρτιση του Δασικού Χάρτη Δροσιάς.
Για τον Δασικό Χάρτη Δροσιάς έτους 2012,
λοιπόν, ο “χρόνος σταμάτησε” στο έτος 1983, αφού, για την κατάρτισή του,
ελλείπει, ουσιαστικά, η αξιοποίηση στοιχείων της τελευταίας 30ετίας.
Εν
όψει των προεκτεθέντων, ο Δασικός Χάρτης Δροσιάς πρέπει να θεωρηθεί παράνομος,
ως ελλιπής, αόριστος και παραπλανητικός, και, μάλιστα, σε βαθμό προκλητικό του
δημοσίου αισθήματος (δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα).
Αποτέλεσμα των πιό πάνω πλημμελειών, που
χαρακτηρίζουν το Δασικό Χάρτη Δροσιάς, είναι ο αμυνόμενος πολίτης να προχωράει
ψηλαφώντας.
Ψηλαφώντας, λοιπόν, στον οικείο
Προσωρινό Κτηματικό Χάρτη Δροσιάς έτους 1983, αντιγραφή του οποίου αποτελεί ο αναρτηθείς Δασικός Χάρτης Δροσιάς
σε ό,τι αφορά τους χαρακτηρισμούς της έκτασης που καταλαμβάνει, βλέπουμε ότι,
στον πρώτο, ως κριτήριο για τον δασικό ή μη χαρακτήρα μιάς έκτασης έχουν
χρησιμεύσει, αποκλειστικά και μόνον,
αεροφωτογραφίες του έτους 1938. (!!!)
Συμπερασματικά, λοιπόν, προκύπτει ότι,
στον Δασικό Χάρτη Δροσιάς, η πληροφορία «Δάση και δασικές εκτάσεις στις Α/Φ
παλαιότερης λήψης» ισοδυναμεί με την πληροφορία των Προσωρινών Κτηματικών
Χαρτών Δροσιάς έτους 1983 «Δασική έκταση
στις Α/Φ έτους 1938». (!!!)
Εν τοιαύτη περιπτώσει, δε μπορεί να
θεωρηθεί συνταγματικά ανεκτός ο χαρακτηρισμός μιας ιδιωτικής έκτασης ως δάσους
ή δασικής ή αναδασωτέας, αν ο τυχόν δασικός της χαρακτήρας ανατρέχει σε πολύ
παρωχημένο χρόνο. Με την υπ’ αρ. 844/2009 απόφαση του Σ.τ.Ε., ως πολύ
παρωχημένος εν προκειμένω χρόνος έχει κριθεί ακόμη και το έτος 1945.
Υπό την αντίθετη εκδοχή θα οδηγούμεθα σε
λογικό και νομικό αδιέξοδο, δεδομένου ότι, κατά κοινή των πραγμάτων αντίληψη,
το σύνολο σχεδόν του ελληνικού χώρου, κάποια χρονική περίοδο του παρελθόντος,
υπήρξε δάσος και, κατά συνέπεια, θα έπρεπε να κηρυχθεί αναδασωτέο.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του απολιθωμένου δάσους της Λέσβου, του
οποίου, μάλιστα, ένα τμήμα είναι υποθαλάσσιο.
Κατ’ αρχήν, λοιπόν, όλες ανεξαίρετα οι
σχετικές προστατευτικές των δασών διατάξεις, είτε συνταγματικές είτε της εν
γένει δασικής νομοθεσίας, πρέπει να ερμηνευτούν υπό το πρίσμα των ανωτέρω
εκτεθέντων, βάσει των οποίων τα συνταγματικώς ανεκτά κριτήρια χαρακτηρισμού
μιάς έκτασης ως δασικής ή μη δε μπορεί
να εκτείνονται σε απεριόριστο βάθος χρόνου.
Περαιτέρω όμως, τα κριτήρια αυτά δε μπορεί
και να ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή, άλλως πλήττεται το
συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα
της ισοτιμίας των Ελλήνων ενώπιον
του νόμου και η αρχή της ίσης
μεταχείρισης, αφού, εν τοιαύτη περιπτώσει, τα δικαιώματα των πολιτών θα
σταθμίζονταν όχι με κοινά και ενιαία κριτήρια αλλά με κριτήρια που θα
ποικίλλουν, αναλόγως της θέσης που κείνται τα ακίνητά τους.
Ως γνωστόν, η πρώτη καθολική
αεροφωτογράφηση της χώρας διενεργήθηκε το έτος 1945. Εν τοιαύτη περιπτώσει,
κατά τα ανωτέρω, η χρήση προγενεστέρων του έτους 1945 αεροφωτογραφιών είτε και άλλων στοιχείων καταλύει τόσο το
συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ίσης αντιμετώπισης των πολιτών ενώπιον
του νόμου όσο και την αρχή της ίσης μεταχείρισής τους από την Πολιτεία κατά την
αντιμετώπιση των υποθέσεων τους. Υπό την αντίθετη εκδοχή, οι ιδιοκτήτες
ακινήτων σε βάρος των οποίων χρησιμοποιούνται αεροφωτογραφίες προ του έτους
1945 είτε άλλα στοιχεία που δεν διατίθενται για το σύνολο της Επικράτειας, θα
ετύγχαναν, ανεπιτρέπτως ως άνω, άνισης και μεροληπτικά δυσμενούς μεταχείρισης.
Σε κάθε περίπτωση, από τις αεροφωτογραφίες έτους 1938 δε μπορούν να συναχθούν ασφαλή
συμπεράσματα, ούτως ή άλλως, διότι, επί πλέον, αυτές (οι Α/Φ έτους 1938)
είναι αδύνατον να εφαρμοστούν για τεχνικούς λόγους (έχουν χαθεί τα στοιχεία
μηχανής και κλίμακας και δεν μπορεί να παραχθεί Ορθοφωτοχάρτης) και, λόγω κακής
ποιότητάς τους, βάσει του άρθρου 13 παρ. 2 του ν. 3889/2010, δε λαμβάνονται
νόμιμα υπ’ όψιν.
Κατά ταύτα, απαραδέκτως χρησιμοποιούνται
εν προκειμένω αεροφωτογραφίες έτους 1938, βάσει (και μόνον) των οποίων προσδίδονται
οι διάφοροι χαρακτηρισμοί στις επί μέρους εκτάσεις που καταλαμβάνει ο Δασικός
Χάρτης Δροσιάς, δεδομένου ότι α) είναι παρωχημένες, β) είναι κακής ποιότητος
και μη αξιοποιήσιμες-εφαρμόσιμες, γιά τεχνικούς λόγους, συνεπώς, κατά νόμον, δε
λαμβάνονται υπ’ όψιν και γ) πρόκειται γιά ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ «ΕΙΔΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ» συγκεκριμένων ιδιοκτητών ακινήτων, κατά παράβαση των αρχών της
ισονομίας και της ίσης μεταχείρισης.
Στο σημείο αυτό, επιχειρείται, ακολούθως,
μία ερμηνεία του γεγονότος ότι, καίτοι υποχρεούνται, αποφεύγουν επιμελώς να
εντοπίσουν επάνω στους Δασικούς Χάρτες τις αναδασωτέες περιοχές.
Κατά το άρθρο 38 παρ. 1 του ν. 998/79
“Κηρύσσονται υποχρεωτικώς ως αναδασωτέα τα δάση και αι δασικαί εκτάσεις,
ανεξαρτήτως της ειδικωτέρας κατηγορίας αυτών ή της θέσεως εις ην ευρίσκονται,
εφ’ όσον ταύτα καταστρέφονται συνεπεία πυρκαϊάς
ή παρανόμου υλοτομίας αυτών”.
Κατά το άρθρο 41 παρ. 3 του αυτού νόμου
“Ειδικώς προκειμένου περί κηρύξεως εκτάσεων ως αναδασωτέων ένεκα μερικής ή
ολικής καταστροφής δάσους ή δασικής εκτάσεως εκ πυρκαϊάς ή άλλης αιτίας εκ των
εν άρθρ. 38 παρ. 1 αναφερομένων η κατά την παρ. 1 του παρόντος άρθρου απόφασις
του νομάρχου εκδίδεται, μετά την εισήγησιν της αρμοδίας δασικής υπηρεσίας,
υποχρεωτικώς εντός τριών μηνών από της καταστολής της πυρκαϊάς ή της
διαπιστώσεως της εξ άλλης αιτίας καταστροφής”.
Τέλος, βάσει της παρ. 3 του άρθρου 70
του ν. 998/79 (όπως είχε προστεθεί με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 2040/1992 και
αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 παρ. 15 του ν. 3208/2003) «Με απόφαση του
αρμόδιου οργάνου, που σύμφωνα με το άρθρο 41 του παρόντος νόμου εκδίδεται εντός
τριών (3) μηνών από την καταστολή της πυρκαγιάς ή τη διαπίστωση καταστροφής
δάσους ή δασικής έκτασης από οποιαδήποτε αιτία, οι ανωτέρω εκτάσεις κηρύσσονται
υποχρεωτικά αναδασωτέες. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις με απόφαση του αρμοδίου
οργάνου, που λαμβάνεται ύστερα από αιτιολογημένη πρόταση του οικείου δασάρχη, η
προθεσμία του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να παραταθεί για χρονικό διάστημα δύο
(2) μήνες ακόμη κατ’ ανώτατο όριο…».
Η διατύπωση της άνω διατάξεως «… κατ’ ανώτατο όριο» δεν καταλείπει
αμφιβολία ότι, δι’ αυτής, θεσπίζεται εν προκειμένω αποκλειστική προθεσμία, η οποία εκκινεί «από την καταστολή της
πυρκαγιάς ή τη διαπίστωση καταστροφής δάσους ή δασικής έκτασης από οποιαδήποτε
αιτία» και, σε καμία περίπτωση δε μπορεί
να εκτείνεται, συνολικά, πέραν των πέντε μηνών (τρεις μήνες συν δύο μήνες
παρατάσεως, σε εξαιρετικές περιπτώσεις).
Με τη διάταξη αυτή, ο νομοθέτης θέσπισε
την εν λόγω αποκλειστική προθεσμία
ούτως ώστε και να προστατεύονται, έγκαιρα, οι δασικές εκτάσεις αλλά και να
εξασφαλίζεται η αναγκαία ασφάλεια δικαίου, η οποία, πρακτικά, αναιρείτο,
δεδομένου ότι η πράξη κήρυξης εκτάσεων
ως αναδασωτέων, κατά κανόνα, καθυστερούσε
επί πολλούς μήνες, έτη, ακόμη και πολλές
δεκαετίες, αναιρουμένης έτσι της αναγκαίας ασφάλειας δικαίου, πληττομένης
της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του διοικουμένου και περιοριζόμενου δραστικά
του συνταγματικού δικαιώματος στην ιδιοκτησία.
Ακόμη, όμως, και υποτιθεμένου ότι η πιό
πάνω προθεσμία έχει ενδεικτικό χαρακτήρα, ακόμη και με αυτή την εκδοχή, δέον να
γίνει δεκτό, εν πάσει περιπτώσει, ότι η
Διοίκηση δε μπορεί να καθυστερεί πέραν παντός ευλόγου χρόνου, που θα μπορούσε
να γίνει νόμιμα ανεκτός, προκειμένου να προβεί στις άνω αναδασωτικές πράξεις.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου πριν
από 30 χρόνια είχαν καταρτιστεί χάρτες με τη διαδικασία του ν. 248/76, είχαν εντοπιστεί τότε (με κόκκινο
χρώμα) οι αναδασωτέες περιοχές. Παρ’
όλ’ αυτά, ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΗΡΥΞΑΝ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΕΣ.
Στην περιοχή της Δροσιάς, μάλιστα, όπως προκύπτει από το υπ’ αρ. πρωτ.
5137/13-10-1989 έγγραφο του αρμοδίου Δασαρχείου Πεντέλης, θεωρούσαν ότι δεν συντρέχουν καν λόγοι κηρύξεώς της ως
αναδασωτέας. Δηλαδή, ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΑΝΑΔΑΣΩΣΟΥΝ
τις περιοχές που, γιά οποιονδήποτε λόγο, είχαν απωλέσει το δασικό τους
χαρακτήρα.
Κατά ταύτα, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ
επί 30 χρόνια ΜΕΤΑ
τον ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ εντοπισμό των
αναδασωτέων εκτάσεων, ΑΔΡΑΝΟΥΣΑΝ ΣΚΟΠΙΜΑ
και δεν προέβαιναν σε αναδασωτικές πράξεις.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, δέον να γίνει δεκτό
ότι η Διοίκηση, κατά παράβαση της αρχής της χρηστής Διοικήσεως και των ακραίων
ορίων αυτής, άλλως, οψίμως και πέραν παντός ευλόγου χρόνου που θα μπορούσε να
γίνει νόμιμα ανεκτός, αφυπνίσθη, αίφνης, και ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ
ΞΕΠΛΥΝΕΙ ΤΙΣ «ΑΜΑΡΤΙΕΣ» ΤΗΣ, ενεθυμήθη, ΜΕ
ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ 30 ΕΤΩΝ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ), να προβεί, πλάγια και
πονηρά, μέσω των Δασικών Χαρτών, εμμέσως πλην σαφώς, σε αναδασωτικές πράξεις,
ακόμη και στις περιπτώσεις των εκτάσεων εκείνων γιά τις οποίες, παλαιότερα,
είχε αποφανθεί ότι δεν συντρέχουν καν λόγοι κηρύξεώς των ως αναδασωτέων.
Ακόμη, συνέβη το εξής αμίμητο, το οποίο
ενδιαφέρει και τους πάμπολλους ιδιοκτήτες οικοπέδων στα Ανοιχτά Οικοδομικά
Τετράγωνα του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου Διονύσου.
Οι Δασικοί Χάρτες ΣΥΜΠΕΡΙΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ
ΤΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΩΝ,
ακόμη και αυτά μέσα στα οποία έχουν ανεγερθεί κατοικίες ΜΕ
ΝΟΜΙΜΕΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ, χαρακτηρίζοντάς τα είτε σαν Δ.Α.
είτε, ακόμη, και σαν Δ.Δ. (!!!).
Δηλαδή, το ίδιο το Υπουργείο που έλεγε
στις Πολεοδομίες «δώστε οικοδομικές άδειες στα Ανοιχτά Οικοδομικά Τετράγωνα»,
αυτό το ίδιο, έδωσε οδηγίες σ’ αυτούς που κατήρτισαν τους Δασικούς Χάρτες να
χαρακτηρίσουν τα οικόπεδα των Ανοιχτών Οικοδομικών Τετραγώνων, ακόμη και τα
ανοικοδομημένα με νόμιμες άδειες, σαν... δασικές εκτάσεις (!!!).
ΒΛΕΠΟΥΝ
στα χαρτογραφικά υπόβαθρα ανοικοδομημένες
εκτάσεις και τις βαφτίζουν δασικές (ούτε καν αναδασωτέες).
ΑΥΤΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ
Υ.Γ. Επιφυλασσόμεθα να επανέλθουμε με
περαιτέρω γεγονότα, διαπιστώσεις, εκτιμήσεις και σχόλια σε ό,τι αφορά την
αμαρτωλή ιστορία των Δασικών Χαρτών.
