Ο επικεφαλής της Α.Δ.Κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδης υπέβαλε προς τον Δήμο Διονύσου, υπ’ όψιν κ. κ. Καλαφατέλη, Σακελλαρίου, Πέππα και Βασιλείου, την υπ’ αρ. πρωτ. 8423/19-3-2013 Αναφορά-Αίτησή του, με θέμα «Χορήγηση εξηγήσεων, πληροφοριών και στοιχείων σχετικά με την υπόθεση των δέκα εργαζομένων του Κρυονερίου», το περιεχόμενο της οποίας έχει ως εξής:

Οι εν θέματι εργαζόμενοι (που τους είχε ανακοινωθεί προφορικά η παύση εργασίας τους από 18-5-2010), παρ’ όλον εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου-μίσθωσης έργου στην Κ.Ε.Π.Α. Κρυονερίου-Κοινότητα Κρυονερίου, με την από 29-4-2010 (γεν. αρ. καταθ. 86718/10-5-2010, αρ. καταθ. δικογρ. 2456/10-5-2010) αγωγή τους ζητούσαν να υποχρεωθεί δικαστικά η Κοινότητα Κρυονερίου να συνεχίσει να αποδέχεται τις υπηρεσίες τους ως συμβασιούχων «αορίστου χρόνου».

Η συζήτηση της υπόθεσης στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έγινε στις 20-7-2010.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης  παραστάθηκε στο ακροατήριο αυτοπροσώπως ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Κρυονερίου και νυν δήμαρχος Δήμου Διονύσου κ. Ιωάννης Καλαφατέλης και διόρισε τον δικηγόρο κ. Αθανάσιο Διαθεσόπουλο, ως πληρεξούσιο δικηγόρο της κοινότητας στη συγκεκριμένη δίκη.

Οι ενάγοντες παραστάθηκαν δια του δικηγόρου κ. Ανδρέα Σωτηρακόπουλου.

Στις 21-6-2011 δημοσιεύτηκε η υπ. αρ. 1152/2011 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα Εργατικών Διαφορών), με την οποία απορρίφθηκε η πιό πάνω κύρια αγωγή των εν θέματι εργαζομένων. Με τη δικαστική απόφαση αυτή υπήρξε οριστική κρίση (με τη διαδικασία της κύριας δίκης) ότι για τους πιό πάνω εργαζόμενους-ενάγοντες δεν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις χαρακτηρισμού τους ως εργαζομένων «αορίστου χρόνου».

Παράλληλα με την κατάθεση της κύριας αγωγής, οι εν θέματι εργαζόμενοι, εκπροσωπούμενοι από τους δικηγόρους κ. κ. Νικόλαο Σωτηρακόπουλο και Κων/νο Καρανάσιο, με την από 30-4-2010 (γεν. αρ. καταθ. 83548/4-5-2010, αρ. καταθ. δικογρ. 6826/4-5-2010) αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ζήτησαν να διαταχθεί η Κοινότητα Κρυονερίου (είτε η Κοινοτική Κοινωφελής επιχείρηση Κοινότητας Κρυονερίου, η οποία είχε υπεισέλθει στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Κ.Ε.Π.Α.) να αποδέχεται προσωρινά τις υπηρεσίες τους, με βασικό αιτιολογικό επιχείρημα ότι «πιθανολογείται ότι θα ευδοκιμήσει η κύρια αγωγή» τους αυτή.

Η συζήτηση της πιό πάνω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές και ματαιώσεις, έγινε στις 3-9-2012, εκδοθείσης, τελικά, της σχετικής υπ’ αρ. 9386/2012 απορριπτικής απόφασης του άνω Δικαστηρίου, που δημοσιεύτηκε στις 24-9-2012.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο Δήμος Διονύσου (ο οποίος, μετά τον “Καλλικράτη”, υπεισήλθε ως καθολικός διάδοχος στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Κοινότητας Κρυονερίου) εκπροσωπήθηκε από το Δήμαρχο Διονύσου κ. Ιωάννη Καλαφατέλη, ο οποίος διόρισε τον δικηγόρο που υπηρετεί στο δήμο, κ. Ιωάννη Βασιλείου, ως πληρεξούσιο δικηγόρο του δήμου στη συγκεκριμένη δίκη.

Για τους αιτούντες παραστάθηκε ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους κ. Νικόλαος Σωτηρακόπουλος.

Παρατίθεται κατωτέρω το ΣΗΜΕΙΩΜΑ  που κατατέθηκε από το δικηγόρο του δήμου κ. Ιωάννη Βασιλείου στο δικαστήριο κατά τη συζήτηση των εν λόγω ασφαλιστικών μέτρων (παραλειπομένων των ονομάτων των δέκα εργαζομένων).

Από το περιεχόμενο του πιό πάνω Σημειώματος, αποδεικνύεται ότι, κατά τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, σε ό,τι αφορά το Δήμο Διονύσου, με κύρια ευθύνη του νομίμου εκπροσώπου του στο Δικαστήριο, ήτοι του δημάρχου κ. Ιωάννη Καλαφατέλη, το δικαστήριο αυτό δεν ενημερώθηκε για την ύπαρξη της προαναφερθείσης υπ’ αρ. 1152/2011 σχετικής οριστικής απόφασης.

Επίσης, από το περιεχόμενο της υπ’ αρ. 9386/2012 απόφασης προκύπτει ότι, καθ’ όλη τη χρονική διάρκεια της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων, κανένα από τα εμπλεκόμενα μέρη δεν ενημέρωσε το Δικαστήριο για την ύπαρξη, εν προκειμένω, οριστικής δικαστικής κρίσης με τη διαδικασία της κύριας δίκης (δηλαδή για την ύπαρξη της υπ’ αρ. 1152/2011 δικαστικής απόφασης).

Σύμφωνα με την υπ’ αρ. 9386/2012 πιό πάνω απόφαση, η από 4-5-2010 αντίστοιχη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων «σκοπεί να εξασφαλίσει προσωρινά τη συνέχιση της λειτουργίας της εριζόμενης εργασιακής σχέσης, μέχρι την οριστική κρίση της» και τούτο «για να αποφευχθεί η δημιουργία αμετάκλητων ή δυσβάσταχτων συνεπειών ως προς το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα της κύριας δίκης».

Όπως συνάγεται από τα ανωτέρω, η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ευρίσκει νόμιμο έρεισμα, εν προκειμένω, μόνον ενόσω δεν υπάρχει οριστική απόφαση επί της κύριας αγωγής για την «εριζόμενη εργασιακή σχέση».

Εν τοιαύτη περιπτώσει, προκύπτει ότι, μετά την 21-6-2011, ημερομηνία δημοσίευσης της προαναφερθείσης υπ’ αρ. 1152/2011 οριστικής απόφασης της κύριας δίκης, έπαυσε υφιστάμενο κάθε νόμιμο έρεισμα περαιτέρω συνέχισης της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων και έκδοσης προσωρινών διαταγών, συνεπώς, μετά την 21-6-2011, έπρεπε να παύσει οτιδήποτε είχε σχέση με τη διαδικασία αυτή και να εφαρμοσθεί ΑΜΕΣΑ η άνω οριστική απόφαση της κύριας δίκης.

Παρά ταύτα, κατά τα ακολούθως εκτιθέμενα, όλως απαραδέκτως, η διαδικασία των υπ’ όψιν ασφαλιστικών μέτρων και έκδοσης προσωρινών διαταγών συνεχίστηκε επί ... δεκαπέντε (15) ολόκληρους μήνες (!!!) ΜΕΤΑ τη δημοσίευση της πιό πάνω υπ’ αρ. 1152/2011 οριστικής απόφασης της κύριας δίκης.

Σύμφωνα με την υπ’ αρ. 9386/2012 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων:

«Ειδικότερα, η κρινόμενη αίτηση προσδιορίστηκε για να συζητηθεί αρχικά στη δικάσιμο της 8-6-2010, οπότε και αναβλήθηκε για σημαντική αιτία και δη λόγω της αποχής των δικηγόρων, για τη δικάσιμο της 1-12-2010, οπότε και η συζήτηση ματαιώθηκε. Ακολούθως, η κρινόμενη αίτηση επαναφέρθηκε προς συζήτηση, με επιμέλεια των αιτούντων, με την από 2-12-2010 και με αριθμό καταθέσεως 20380/2010 κλήση τους, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 19-1-2011, οπότε και αναβλήθηκε, με κοινό αίτημα των διαδίκων, για τη δικάσιμο της 14-6-2011, οπότε αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο της 23-9-2011. Κατά την τελευταία αυτή δικάσιμο η συζήτηση της αιτήσεως αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 18-1-2012 προκειμένου να συνεκδικασθεί με συναφή αίτηση, αναβληθείσα, ωστόσο, εκ νέου για τη δικάσιμο της  15-6-2012, οπότε και ματαιώθηκε λόγω της αναστολής των εργασιών του Πρωτοδικείου Αθηνών συνεπεία της προκήρυξης των βουλευτικών εκλογών της 17-6-2012. Μετά τις ανωτέρω αναβολές και ματαιώσεις, οι οποίες προκύπτουν από τις σχετικές επισημειώσεις των εκάστοτε επιληφθέντων Δικαστών επί των ανωτέρω δικογράφων (αιτήσεως και κλήσεων), η κρινόμενη αίτηση επαναφέρθηκε εκ νέου, με την από 15-6-2012 και με αριθμό κατάθεσης 108495/10878/2012 κλήση των αιτούντων, προς συζήτηση για τη δικάσιμο της 3-9-2012, οπότε και συζητήθηκε.»

Από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι, ΜΕΤΑ τη δημοσίευση, στις 21-6-2011, της υπ’ αρ. 1152/2011 οριστικής δικαστικής απόφασης της κύριας δίκης, μεσολάβησαν, όλως ανεπιτρέπτως, δύο αναβολές στη συζήτηση των ασφαλιστικών και μία ματαίωση-επαναφορά της αίτησης ασφαλιστικών, μέχρις ότου αυτή (η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων), συζητηθεί, τελικά,  στις 3-9-2012.

Στις πιό πάνω δύο αναβολές της συζήτησης της αίτησης των ασφαλιστικών και τη μία ματαίωση-επαναφορά της αίτησης ασφαλιστικών, αντιστοιχούν, συνολικά, τρεις (3) προσωρινές διαταγές, εκδοθείσες ΜΕΤΑ τη δημοσίευση της πιό πάνω υπ’ αρ. 1152/2011 οριστικής απόφασης της κύριας δίκης (!!!).

Επίσης, παρά τα αντιθέτως οφειλόμενα, ουδεμία απολύτως ενέργεια έγινε σε ό,τι αφορά την προσωρινή διαταγή που αντιστοιχεί στην αναβολή της 14-6-2011, προκειμένου αυτή να παύσει ισχύουσα μετά την 21^η-6^ου-2011, ημερομηνία δημοσίευσης της οριστικής απόφασης της κύριας δίκης.

Περαιτέρω, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, επίσης παρά τα αντιθέτως οφειλόμενα, κατά τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, το Δικαστήριο έμεινε ανενημέρωτο για την ύπαρξη της 1152/2011 απόφασης, με κίνδυνο, έτσι, η αίτηση ασφαλιστικών να γίνει αποδεκτή, παρά την ύπαρξη αντιθέτου οριστικής κρίσης (που είχε ήδη προκύψει με τη διαδικασία της κύριας δίκης).

Στην τελευταία αυτή περίπτωση, θα συνέχιζαν να εργάζονται και να αμείβονται παρανόμως οι εν θέματι εργαζόμενοι, ενδεχομένως για μερικά ακόμη χρόνια, αφού όλοι οι ενδιαφερόμενοι, σκεπτόμενοι καλοπίστως, θα θεωρούσαν ότι η έκδοση απόφασης επί της κύριας αγωγής συνεχίζει να εκκρεμεί. Απ’ αυτό και μόνο το ενδεχόμενο μπορεί να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ατοπήματος.

Τέλος, με καθυστέρηση δεκαπεντέμισυ περίπου μηνών από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης επί της κύριας αγωγής, εκδόθηκε η υπ’ αρ. 2199/8-10-2012 απόφαση του Δημάρχου Διονύσου κ. Ιωάννη Καλαφατέλη, δυνάμει της οποίας παύθηκε η διατήρηση των πιό πάνω ατόμων «στις αντίστοιχες θέσεις εργασίας, η οποία είχε συντελεστεί σε εκτέλεση διαδοχικών προσωρινών διαταγών».

Κατά ταύτα, η διατήρηση των εν θέματι ατόμων ως εργαζομένων στο δήμο δεν έπαυσε αμέσως μετά την 21-6-2011, ημερομηνία δημοσίευσης της οριστικής απόφασης επί της κύριας αγωγής, όπως ήταν το νόμιμο, αλλά αμέσως μετά τις 8-10-2012, ημερομηνία έκδοσης της άνω υπ’ αρ. 2199/8-10-2012 σχετικής δημαρχιακής απόφασης.

Καθ’ όλο το μεσολαβήσαν διάστημα των δεκαπεντέμισυ περίπου μηνών, όπως φρονώ αλλά και όπως μου επιβεβαίωσαν, οι εν θέματι εργαζόμενοι προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στο δήμο παράνομα και, ως εκ τούτου, τα χρήματα που έλαβαν για την εργασία αυτή πρέπει να επιστραφούν στο δήμο ως αχρεωστήτως καταβληθέντα, δεδομένου και ότι δεν είναι επιτρεπτός εν προκειμένω, όπως με ενημέρωσαν, ο συμψηφισμός των πιό πάνω χρημάτων με τα «δεδουλευμένα» που ενδεχομένως να δικαιούνται οι εργαζόμενοι και τα οποία, εφ’ όσον θελήσουν, πρέπει να τα διεκδικήσουν δικαστικώς.

Θεωρώ ότι για τις εν προκειμένω παραβατικού χαρακτήρα υπηρεσιακές πράξεις και παραλείψεις, όπως αυτές προκύπτουν από τα προεκτεθέντα, οι προσωπικές ευθύνες του κ. Δημάρχου είναι «εκ των ουκ άνευ», δεδομένου ότι αυτός τυγχάνει ο νόμιμος εκπρόσωπος του Δήμου στα δικαστήρια και, συνεπώς, τελούσε σε πλήρη επίγνωση της όλης υποθέσεως ανά πάσα στιγμή.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται, παραδείγματος χάριν, ότι ο κ. Καλαφατέλης παραστάθηκε αυτοπροσώπως στο ακροατήριο κατά τη συνεδρίαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών στις 20-7-2010, οπότε και συζητήθηκε η κύρια αγωγή των εργαζομένων, επί της οποίας εκδόθηκε η προαναφερθείσα 1152/2011 οριστική δικαστική απόφαση, άρα, γνώριζε άμεσα και εξ ιδίας αντιλήψεως το χρόνο που είχε διεξαχθεί η κύρια δίκη.

Εν όψει των προεκτεθέντων, ζητώ από τον κ. Δήμαρχο να μου δώσει εξηγήσεις, απαντώντας με σαφήνεια και λεπτομέρεια, χωρίς υπεκφυγές, σε όλα τα πιό πάνω ζητήματα, όπως αυτά προκύπτουν από την παρούσα  και τον αφορούν.

 Το ίδιο ζητώ να πράξουν, κατά την αρμοδιότητα και τις ευθύνες του έκαστος, και οι λοιποί, αιρετοί και μη, αποδέκτες της παρούσης, ήτοι οι κ.κ. Σακελλαρίου, Πέππας και Βασιλείου.

Τέλος, ζητώ να μου γνωρίσετε τα εξής:

1. Υπάρχει, ναι ή όχι, απόφαση δημοτικού συμβουλίου της πρώην Κοινότητας Κρυονερίου για τον διορισμό του κ. Αθανάσιου Διαθεσόπουλου ως πληρεξούσιου δικηγόρου της κοινότητας κατά τη συζήτηση της κύριας αγωγής, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ. αρ. 1152/2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, και, σε καταφατική περίπτωση, παρακαλώ να μου χορηγηθεί αντίγραφο του οικείου απομαγνητοφωνημένου πρακτικού καθώς και του ακριβούς αποσπάσματος της σχετικής απόφασης.

2. Πληρώθηκε, ναι ή όχι, ο κ. Διαθεσόπουλος για τις πιό πάνω υπηρεσίες του, είτε από την Κοινότητα Κρυονερίου είτε από τον Δήμο Διονύσου, και, σε καταφατική περίπτωση, παρακαλώ να μου χορηγηθούν αντίγραφα των σχετικών παραστατικών-δικαιολογητικών.

3. Προτίθεται, ναι ή όχι, ο Δήμος να αναζητήσει τις μετά την 21-6-2011, κατά παραβίαση της υπ’ αρ. 1152/2011 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, παρανόμως καταβληθείσες αμοιβές στους εν θέματι εργαζομένους ως «αχρεωστήτως καταβληθείσες» και, σε αρνητική περίπτωση, με ποιό αιτιολογικό;

4. Έχει πρωτοκολληθεί, ναι ή όχι, στο Δήμο Διονύσου η υπ’ αρ. 1152/2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (είτε και οποιοδήποτε σχετικό με την απόφαση αυτή έγγραφο) και, σε καταφατική περίπτωση, σε ποιό πρωτόκολλο, πότε και με ποιόν αριθμό;