Η Εισήγηση έγινε με
προσεπίκληση του άρθρου 174 παρ. 1.δ. και 2 του ν. 3463/2006, ως νομίμου,
δήθεν, ερείσματος για τη διαγραφή, μεταξύ άλλων, και των χρεώσεων με Α/Α 11,
15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81,
94, 100, 101, 114 και 115 του οικείου ΠΙΝΑΚΑ Ι.
Κατ’ άρθρο 174 του ν. 3463/2006 “Διαγραφή χρεών”:
«1. Κάθε είδους χρέη προς τους Δήμους και τις Κοινότητες διαγράφονται ολόκληρα ή εν μέρει: α)....β)....γ).....δ) Όταν η εγγραφή στους οριστικούς βεβαιωτικούς καταλόγους δημοτικών ή κοινοτικών φόρων, τελών, δικαιωμάτων και εισφορών έγινε κατά τρόπο ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή όταν έγινε λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή για το ίδιο είδος εσόδου και για το ίδιο πρόσωπο.
2. Η διαγραφή των χρεών γίνεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου.»
Τουλάχιστον οι υπ’ όψιν περιπτώσεις διαγραφών χρεώσεων του ΠΙΝΑΚΑ Ι, με Α/Α 11, 15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81, 94, 100, 101, 114 και 115, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 174 ΤΟΥ Ν. 3463/2006, καθ’ όσον έγιναν με αιτιολογίες που ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ στις διατάξεις αυτού του άρθρου.
Οι περιπτώσεις αυτές δεν έχουν να κάνουν με ΠΡΟΦΑΝΗ λάθη ως προς τη φορολογητέα ύλη, δεδομένου ότι, τόσο στον ισχύοντα όσο και στους προϊσχύσαντες ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, “φορολογητέα ύλη” είναι και ήταν Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.
Όλες οι πιό πάνω περιπτώσεις αφορούν διαρροές ΜΕΤΑ τον υδρομετρητή, όπου ο καταναλωτής φέρει την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη διατήρησής του σε καλή κατάσταση και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κατά τεκμήριο ευθύνεται ο καταναλωτής για τη διαρροή.
Σε όλες τις πιό πάνω περιπτώσεις με Α/Α 11, 15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81, 94, 100, 101, 114 και 115, ο οικείος βεβαιωτικός κατάλογος συντάχθηκε ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΡΘΑ ως προς τη φορολογητέα ύλη, δηλαδή τα τέλη ύδρευσης βεβαιώθηκαν βάσει των καταναλώσεων που κατέγραψαν οι αντίστοιχοι υδρομετρητές, όπως (διαχρονικά) προέβλεπε και προβλέπει ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ.
Από κει και πέρα, βέβαια, καθείς δικαιούται να προσβάλει τις σε βάρος του βεβαιώσεις φόρων, τελών, κλπ, επικαλούμενος οποιονδήποτε λόγο θεωρεί σκόπιμο και νόμιμο, πλην όμως, στις περιπτώσεις που δεν υφίσταται προφανές λάθος ως προς την φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, όπως συμβαίνει στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, η ακολουθητέα ΝΟΜΙΜΗ διαδικασία είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ αυτή του άρθρου 32 του ν. 1080/1980, βάσει του οποίου, μετά τη νόμιμη προδικασία, η σχετική Προσφυγή εισάγεται ΠΡΩΤΑ προς κρίση στην Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου και, ΜΕΤΑ, έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο αποφασίζει περί της αποδοχής ή μη της σχετικής προτάσεως της Επιτροπής αυτής.
Σε κάθε περίπτωση, οι πιό πάνω περιπτώσεις ουδεμία απολύτως σχέση έχουν με προφανώς λανθασμένες εγγραφές στους βεβαιωτικούς καταλόγους ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, έτσι ώστε να μπορούν να υπαχθούν νόμιμα στη διαδικασία του άρθρου 174 του ν. 3463/2006.
Επί παραδείγματι, έστωσαν οι περιπτώσεις του ΠΙΝΑΚΑ Ι (“συμπτωματικά” όλες στη Δημοτική Κοινότητα Διονύσου) με A/A 11, 20, 45, 49, 54, 67, 80, 81, 94 και 114, όπου ως δικαιολογία διαγραφής των συγκεκριμένων τελών ύδρευσης (αρκετά μεγάλου χρηματικού ύψους) προβάλλεται η “διαρροή στο ρακόρ σύνδεσης υδρομέτρου”, στο χρονικό διάστημα από Γ΄ τετράμηνο 2010 έως και το Γ΄ τετράμηνο 2012, οπότε ίσχυε ο παλαιός Κανονισμός Ύδρευσης του πρώην Δήμου Διονύσου (140/11-10-2001 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου της τέως Κοινότητας Διονύσου).
Κατ’ άρθρο 10 του εν λόγω Κανονισμού Ύδρευσης, «Σε περίπτωση διαρροής μετά τον μετρητή και προς το ακίνητο η Κοινότητα ουδεμία ευθύνη έχει. Ο συνδρομητής είναι υποχρεωμένος να επιδιορθώσει την βλάβη και θα χρεώνεται με ΟΛΑ τα καταναλωθέντα κυβικά νερού που θα ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΤΡΗΤΗ», ενώ, κατ’ άρθρο 5 του ίδιου κανονισμού «Ο αιτούμενος παροχή ύδατος είναι υποχρεωμένος να προετοιμάσει και να τοποθετήσει τον υδρομετρητή στο πεζοδρόμιο, αφού πρώτα υπάλληλος της Κοινότητας του υποδείξει που περνά ο αγωγός» και «Ο συνδρομητής θα είναι υπεύθυνος για τον μετρητή του και θα επιβαρύνεται την αξία των υλικών και τα ημερομίσθια για την επιδιόρθωση τυχόν βλάβης που θα προκύψει».
Από το συνδυασμό των πιό πάνω διατάξεων του παλαιού Κανονισμού Ύδρευσης του πρώην Δήμου και νυν Δημοτικής Κοινότητας Διονύσου προκύπτει ότι, σε κάθε περίπτωση, για τη «διαρροή στο ρακόρ σύνδεσης υδρομέτρου» (πολύ περισσότερο που στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, προφανώς, οι διαρροές αφορούν βλάβες μετά το υδρόμετρο, αφού οι οφειλές που διεγράφησαν αφορούν καταγεγραμμένη από τον υδρομετρητή κατανάλωση ύδατος), ευθύνεται ο καταναλωτής, ο οποίος, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, κατά τεκμήριο, ΒΑΡΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.
Κατ’ άρθρο 15.5 του καινούργιου Κανονισμού Ύδρευσης (227/31-10-2012 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου) «Δεν γίνεται δεκτή αμφισβήτηση των αναγραφομένων ενδείξεων» του υδρομετρητή, οι ενδείξεις του οποίου «αποτελούν το βασικό τεκμήριο της κατανάλωσης που πραγματοποιήθηκε», ενώ, «Ο Δήμος δεν έχει καμία ευθύνη αν η κατανάλωση ή μέρος αυτής οφείλεται σε διαρροή από βλάβη των εσωτερικών εγκαταστάσεων, όπως αυτές καθορίζονται στο άρθρο 10.1 του παρόντος, Ή ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΑΙΤΙΑ. Ο υδρευόμενος έχει υποχρέωση να καταβάλει την αξία της κατανάλωσης, ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗ».
Άρα, σε κάθε περίπτωση, είτε με τον “παλαιό” είτε με τον “νέο” Κανονισμό Ύδρευσης, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, η “φορολογητέα ύλη” ήταν και είναι Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.
Σημειωτέον εδώ ότι δεν είναι δυνατόν ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΔΙΟΝΥΣΟΥ να “χαλάνε” δέκα (10) ρακόρ υδρομέτρων (!!!) και στις υπόλοιπες έξη δημοτικές κοινότητες ένα ή κανένα.
Αυτό, στατιστικά, είναι απίθανο. Και, ο νοών.... νοείτω.
Άλλη, πάλι, περίπτωση είναι αυτή με Α/Α 26, όπου, με πρόσχημα ότι “Κατά την εκτέλεση έργων στην οδό προκλήθηκε ζημιά στην ένωση δικτύου και υδρομέτρου” διαγράφηκε ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ της οφειλής των 709,22 €, δηλαδή ΔΕΝ ΧΡΕΩΘΗΚΕ ΚΑΝ “ΤΟ ΠΑΓΙΟ” ΤΕΛΟΣ.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρητικά, όλες ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ οι προβαλλόμενες αιτιολογίες για τις εν λόγω περιπτώσεις, θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να “αιτιολογήσουν” αίτημα απομείωσης των εν προκειμένω συνολικών οφειλών (που είναι προφανώς ορθά εγγεγραμμένες στους βεβαιωτικούς καταλόγους), σε κάθε περίπτωση, όμως, με τη διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80, όπου η Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών έχει τη δυνατότητα να υπεισέλθει και να αξιολογήσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ περιστατικά και, πάντοτε σε σχέση με τις τυχόν δυνατότητες που παρέχει ο εκάστοτε ισχύων ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, να προτείνει αιτιολογημένα την απομείωση της οφειλής και για άλλους, πέραν αυτών του άρθρου 174 του ν. 3463/2006, λόγους, πρόταση που μπορεί να γίνει δεκτή, ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ, από το δημοτικό συμβούλιο.
Εν όψει όλων των ανωτέρω, εφ’ όσον, σε κάθε περίπτωση, για τις υπ’ όψιν περιπτώσεις δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη και υποχρεωτική διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80 και αγνοήθηκε-παρακάμφθηκε η Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου, οι αντίστοιχες διαγραφές χρεώσεων είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ.
Γι’ αυτούς τους λόγους, καταψηφίζω την εισήγηση και ζητώ την παραπομπή των υποθέσεων του ΠΙΝΑΚΑ Ι στην Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου, όπως επιτάσσει ο νόμος, προκειμένου η Επιτροπή αυτή (εφ’ όσον έχει τηρηθεί η νόμιμη προδικασία σύμφωνα με το άρθρο 32 του ν. 1080 /80 και τα έγγραφα του ΥΠΕΑΗΔ με αριθμούς πρωτοκόλλου 18812/14-4-2011 και 39600/17-10-2012, με αποδέκτες τους Δήμους της Χώρας), εκτιμώντας τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ και υπάγοντας τις πραγματικές καταστάσεις αυτές σε αντίστοιχες διατάξεις του Κανονισμού Ύδρευσης, να προτείνει ΠΛΗΡΩΣ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ είτε την αποδοχή είτε την απόρριψη των αντίστοιχων προσφυγών και, εν συνεχεία, να υποβάλει προς κρίση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου τις σχετικές προτάσεις της.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως το άγχος της Δημοτικής Αρχής γενικότερα και του Κ. Σακελλαρίου ειδικότερα να “εξυπηρετηθούν” οι ψηφοφόροι, εν όψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, πλην όμως αυτό δε μπορεί να αποτελέσει λόγο παράκαμψης της νομιμότητας και δη με τον χονδροειδώς παράνομο τρόπο που επιχειρείται.
Κατ’ άρθρο 174 του ν. 3463/2006 “Διαγραφή χρεών”:
«1. Κάθε είδους χρέη προς τους Δήμους και τις Κοινότητες διαγράφονται ολόκληρα ή εν μέρει: α)....β)....γ).....δ) Όταν η εγγραφή στους οριστικούς βεβαιωτικούς καταλόγους δημοτικών ή κοινοτικών φόρων, τελών, δικαιωμάτων και εισφορών έγινε κατά τρόπο ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή όταν έγινε λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή για το ίδιο είδος εσόδου και για το ίδιο πρόσωπο.
2. Η διαγραφή των χρεών γίνεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου.»
Τουλάχιστον οι υπ’ όψιν περιπτώσεις διαγραφών χρεώσεων του ΠΙΝΑΚΑ Ι, με Α/Α 11, 15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81, 94, 100, 101, 114 και 115, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 174 ΤΟΥ Ν. 3463/2006, καθ’ όσον έγιναν με αιτιολογίες που ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ στις διατάξεις αυτού του άρθρου.
Οι περιπτώσεις αυτές δεν έχουν να κάνουν με ΠΡΟΦΑΝΗ λάθη ως προς τη φορολογητέα ύλη, δεδομένου ότι, τόσο στον ισχύοντα όσο και στους προϊσχύσαντες ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, “φορολογητέα ύλη” είναι και ήταν Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.
Όλες οι πιό πάνω περιπτώσεις αφορούν διαρροές ΜΕΤΑ τον υδρομετρητή, όπου ο καταναλωτής φέρει την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη διατήρησής του σε καλή κατάσταση και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κατά τεκμήριο ευθύνεται ο καταναλωτής για τη διαρροή.
Σε όλες τις πιό πάνω περιπτώσεις με Α/Α 11, 15, 20, 22, 23, 26, 27, 33, 34, 36, 39, 41, 45 49, 54, 58, 61, 63, 67, 80, 81, 94, 100, 101, 114 και 115, ο οικείος βεβαιωτικός κατάλογος συντάχθηκε ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΡΘΑ ως προς τη φορολογητέα ύλη, δηλαδή τα τέλη ύδρευσης βεβαιώθηκαν βάσει των καταναλώσεων που κατέγραψαν οι αντίστοιχοι υδρομετρητές, όπως (διαχρονικά) προέβλεπε και προβλέπει ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ.
Από κει και πέρα, βέβαια, καθείς δικαιούται να προσβάλει τις σε βάρος του βεβαιώσεις φόρων, τελών, κλπ, επικαλούμενος οποιονδήποτε λόγο θεωρεί σκόπιμο και νόμιμο, πλην όμως, στις περιπτώσεις που δεν υφίσταται προφανές λάθος ως προς την φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, όπως συμβαίνει στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, η ακολουθητέα ΝΟΜΙΜΗ διαδικασία είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ αυτή του άρθρου 32 του ν. 1080/1980, βάσει του οποίου, μετά τη νόμιμη προδικασία, η σχετική Προσφυγή εισάγεται ΠΡΩΤΑ προς κρίση στην Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου και, ΜΕΤΑ, έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο αποφασίζει περί της αποδοχής ή μη της σχετικής προτάσεως της Επιτροπής αυτής.
Σε κάθε περίπτωση, οι πιό πάνω περιπτώσεις ουδεμία απολύτως σχέση έχουν με προφανώς λανθασμένες εγγραφές στους βεβαιωτικούς καταλόγους ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, έτσι ώστε να μπορούν να υπαχθούν νόμιμα στη διαδικασία του άρθρου 174 του ν. 3463/2006.
Επί παραδείγματι, έστωσαν οι περιπτώσεις του ΠΙΝΑΚΑ Ι (“συμπτωματικά” όλες στη Δημοτική Κοινότητα Διονύσου) με A/A 11, 20, 45, 49, 54, 67, 80, 81, 94 και 114, όπου ως δικαιολογία διαγραφής των συγκεκριμένων τελών ύδρευσης (αρκετά μεγάλου χρηματικού ύψους) προβάλλεται η “διαρροή στο ρακόρ σύνδεσης υδρομέτρου”, στο χρονικό διάστημα από Γ΄ τετράμηνο 2010 έως και το Γ΄ τετράμηνο 2012, οπότε ίσχυε ο παλαιός Κανονισμός Ύδρευσης του πρώην Δήμου Διονύσου (140/11-10-2001 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου της τέως Κοινότητας Διονύσου).
Κατ’ άρθρο 10 του εν λόγω Κανονισμού Ύδρευσης, «Σε περίπτωση διαρροής μετά τον μετρητή και προς το ακίνητο η Κοινότητα ουδεμία ευθύνη έχει. Ο συνδρομητής είναι υποχρεωμένος να επιδιορθώσει την βλάβη και θα χρεώνεται με ΟΛΑ τα καταναλωθέντα κυβικά νερού που θα ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΤΡΗΤΗ», ενώ, κατ’ άρθρο 5 του ίδιου κανονισμού «Ο αιτούμενος παροχή ύδατος είναι υποχρεωμένος να προετοιμάσει και να τοποθετήσει τον υδρομετρητή στο πεζοδρόμιο, αφού πρώτα υπάλληλος της Κοινότητας του υποδείξει που περνά ο αγωγός» και «Ο συνδρομητής θα είναι υπεύθυνος για τον μετρητή του και θα επιβαρύνεται την αξία των υλικών και τα ημερομίσθια για την επιδιόρθωση τυχόν βλάβης που θα προκύψει».
Από το συνδυασμό των πιό πάνω διατάξεων του παλαιού Κανονισμού Ύδρευσης του πρώην Δήμου και νυν Δημοτικής Κοινότητας Διονύσου προκύπτει ότι, σε κάθε περίπτωση, για τη «διαρροή στο ρακόρ σύνδεσης υδρομέτρου» (πολύ περισσότερο που στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, προφανώς, οι διαρροές αφορούν βλάβες μετά το υδρόμετρο, αφού οι οφειλές που διεγράφησαν αφορούν καταγεγραμμένη από τον υδρομετρητή κατανάλωση ύδατος), ευθύνεται ο καταναλωτής, ο οποίος, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, κατά τεκμήριο, ΒΑΡΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.
Κατ’ άρθρο 15.5 του καινούργιου Κανονισμού Ύδρευσης (227/31-10-2012 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου) «Δεν γίνεται δεκτή αμφισβήτηση των αναγραφομένων ενδείξεων» του υδρομετρητή, οι ενδείξεις του οποίου «αποτελούν το βασικό τεκμήριο της κατανάλωσης που πραγματοποιήθηκε», ενώ, «Ο Δήμος δεν έχει καμία ευθύνη αν η κατανάλωση ή μέρος αυτής οφείλεται σε διαρροή από βλάβη των εσωτερικών εγκαταστάσεων, όπως αυτές καθορίζονται στο άρθρο 10.1 του παρόντος, Ή ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΑΙΤΙΑ. Ο υδρευόμενος έχει υποχρέωση να καταβάλει την αξία της κατανάλωσης, ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗ».
Άρα, σε κάθε περίπτωση, είτε με τον “παλαιό” είτε με τον “νέο” Κανονισμό Ύδρευσης, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, η “φορολογητέα ύλη” ήταν και είναι Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.
Σημειωτέον εδώ ότι δεν είναι δυνατόν ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΔΙΟΝΥΣΟΥ να “χαλάνε” δέκα (10) ρακόρ υδρομέτρων (!!!) και στις υπόλοιπες έξη δημοτικές κοινότητες ένα ή κανένα.
Αυτό, στατιστικά, είναι απίθανο. Και, ο νοών.... νοείτω.
Άλλη, πάλι, περίπτωση είναι αυτή με Α/Α 26, όπου, με πρόσχημα ότι “Κατά την εκτέλεση έργων στην οδό προκλήθηκε ζημιά στην ένωση δικτύου και υδρομέτρου” διαγράφηκε ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ της οφειλής των 709,22 €, δηλαδή ΔΕΝ ΧΡΕΩΘΗΚΕ ΚΑΝ “ΤΟ ΠΑΓΙΟ” ΤΕΛΟΣ.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρητικά, όλες ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ οι προβαλλόμενες αιτιολογίες για τις εν λόγω περιπτώσεις, θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να “αιτιολογήσουν” αίτημα απομείωσης των εν προκειμένω συνολικών οφειλών (που είναι προφανώς ορθά εγγεγραμμένες στους βεβαιωτικούς καταλόγους), σε κάθε περίπτωση, όμως, με τη διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80, όπου η Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών έχει τη δυνατότητα να υπεισέλθει και να αξιολογήσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ περιστατικά και, πάντοτε σε σχέση με τις τυχόν δυνατότητες που παρέχει ο εκάστοτε ισχύων ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, να προτείνει αιτιολογημένα την απομείωση της οφειλής και για άλλους, πέραν αυτών του άρθρου 174 του ν. 3463/2006, λόγους, πρόταση που μπορεί να γίνει δεκτή, ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ, από το δημοτικό συμβούλιο.
Εν όψει όλων των ανωτέρω, εφ’ όσον, σε κάθε περίπτωση, για τις υπ’ όψιν περιπτώσεις δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη και υποχρεωτική διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80 και αγνοήθηκε-παρακάμφθηκε η Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου, οι αντίστοιχες διαγραφές χρεώσεων είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ.
Γι’ αυτούς τους λόγους, καταψηφίζω την εισήγηση και ζητώ την παραπομπή των υποθέσεων του ΠΙΝΑΚΑ Ι στην Επιτροπή Συμβιβαστικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου, όπως επιτάσσει ο νόμος, προκειμένου η Επιτροπή αυτή (εφ’ όσον έχει τηρηθεί η νόμιμη προδικασία σύμφωνα με το άρθρο 32 του ν. 1080 /80 και τα έγγραφα του ΥΠΕΑΗΔ με αριθμούς πρωτοκόλλου 18812/14-4-2011 και 39600/17-10-2012, με αποδέκτες τους Δήμους της Χώρας), εκτιμώντας τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ και υπάγοντας τις πραγματικές καταστάσεις αυτές σε αντίστοιχες διατάξεις του Κανονισμού Ύδρευσης, να προτείνει ΠΛΗΡΩΣ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ είτε την αποδοχή είτε την απόρριψη των αντίστοιχων προσφυγών και, εν συνεχεία, να υποβάλει προς κρίση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου τις σχετικές προτάσεις της.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως το άγχος της Δημοτικής Αρχής γενικότερα και του Κ. Σακελλαρίου ειδικότερα να “εξυπηρετηθούν” οι ψηφοφόροι, εν όψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, πλην όμως αυτό δε μπορεί να αποτελέσει λόγο παράκαμψης της νομιμότητας και δη με τον χονδροειδώς παράνομο τρόπο που επιχειρείται.
