Ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας Αβραάμ Πασιπουλαρίδης κατέθεσε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής την υπ’ αρ. πρωτ. 31744/26369/11-6-2013 Προσφυγή του κατά της υπ’ αριθ. 104/28-5-2013 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου «Διαγραφές χρεώσεων Βεβαιωτικών Καταλόγων», της οποίας το περιεχόμενο έχει ως εξής:

Όπως προκύπτει από το ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ πρακτικού της προσβαλλόμενης απόφασης (συνημμένο 1) η απόφαση αυτή ελήφθη με αποκλειστική προσεπίκληση του άρθρου 174 παρ. 1.δ. και 2 του ν. 3463/2006, ως νομίμου, δήθεν, ερείσματος για τη διαγραφή, μεταξύ άλλων, και των χρεώσεων με Α/Α 9,10,13,15 και 19 του οικείου ΠΙΝΑΚΑ Ι (βλέπετε συνημμένο 1).

Κατ’ άρθρο 174 του ν. 3463/2006 “Διαγραφή χρεών”:

«1. Κάθε είδους χρέη προς τους Δήμους και τις Κοινότητες διαγράφονται ολόκληρα ή εν μέρει: α)....β)....γ).....δ) Όταν η εγγραφή στους οριστικούς βεβαιωτικούς καταλόγους δημοτικών ή κοινοτικών φόρων, τελών, δικαιωμάτων και εισφορών έγινε κατά τρόπο ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή όταν έγινε λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή για το ίδιο είδος εσόδου και για το ίδιο πρόσωπο.

2. Η διαγραφή των χρεών γίνεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου.»

Οι υπ’ όψιν περιπτώσεις διαγραφών χρεώσεων με Α/Α 9,10,13,15 και 19, από την φύση τους, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 174 ΤΟΥ Ν. 3463/2006, καθ’ όσον έγιναν με αιτιολογίες που ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ στις διατάξεις αυτού του άρθρου.

Οι περιπτώσεις αυτές δεν έχουν να κάνουν με ΠΡΟΦΑΝΗ λάθη ως προς τη φορολογητέα ύλη, δεδομένου ότι, τόσο στον ισχύοντα όσο και στους προϊσχύσαντες ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, “φορολογητέα ύλη” είναι και ήταν Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Ο ΥΔΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ.

Όλες οι πιό πάνω περιπτώσεις αφορούν διαρροές ΜΕΤΑ τον υδρομετρητή, δηλαδή στο εσωτερικό δίκτυο, όπου ο καταναλωτής φέρει την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη διατήρησής του σε καλή κατάσταση και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κατά τεκμήριο ευθύνεται ο καταναλωτής για τη διαρροή.

Σε όλες τις πιό πάνω περιπτώσεις με Α/Α 9,10,13,15 και 19, ο οικείος βεβαιωτικός κατάλογος συντάχθηκε ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΡΘΑ ως προς τη φορολογητέα ύλη, δηλαδή τα τέλη ύδρευσης βεβαιώθηκαν βάσει των καταναλώσεων που κατέγραψαν οι αντίστοιχοι υδρομετρητές, όπως προέβλεπε και προβλέπει ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ (βλέπετε σχετική τοποθέτησή μου στο συνημμένο 1, την οποία προσεπικαλούμαι εν προκειμένω ως αναπόσπαστο μέρος της παρούσης).

Από κει και πέρα, βέβαια, καθείς δικαιούται να προσβάλει τις σε βάρος του βεβαιώσεις φόρων, τελών, κλπ, επικαλούμενος οποιονδήποτε λόγο θεωρεί σκόπιμο και νόμιμο, πλην όμως, στις περιπτώσεις που δεν υφίσταται προφανές λάθος ως προς την φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, όπως συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ακολουθητέα ΝΟΜΙΜΗ διαδικασία είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ αυτή του άρθρου 32 του ν. 1080/1980, βάσει του οποίου η σχετική Προσφυγή εισάγεται ΠΡΩΤΑ προς κρίση στην Επιτροπή Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών του Δήμου και, ΜΕΤΑ, έρχεται στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο αποφασίζει περί της αποδοχής ή μη της σχετικής προτάσεως της Επιτροπής αυτής.

Σε κάθε περίπτωση, οι πέντε περιπτώσεις αυτές ουδεμία απολύτως σχέση έχουν με προφανώς λανθασμένες εγγραφές στους βεβαιωτικούς καταλόγους ως προς τη φορολογητέα ύλη ή το πρόσωπο του φορολογουμένου ή λανθασμένη πολλαπλή εγγραφή, έτσι ώστε να μπορούν να υπαχθούν νόμιμα στη διαδικασία του άρθρου 174 του ν. 3463/2006.

Επί παραδείγματι, έστω η περίπτωση με Α/Α 10 της εταιρείας......, όπου, με την αιτιολογία “ΔΙΑΡΡΟΗ ΑΠΟ ΠΑΓΕΤΟ” στο εσωτερικό δίκτυο, ευθύνης του καταναλωτή, διεγράφη οφειλή 9490,98 ευρώ (!!!), παρ’ όλον ότι η κατανάλωση του ύδατος που αντιστοιχεί στο πιό πάνω ποσό είχε καταγραφεί από τον υδρομετρητή και, ως εκ τούτου, η εγγραφή του εν λόγω ποσού στους βεβαιωτικούς καταλόγους όχι μόνον δεν ήταν προφανώς λανθασμένη ως προς τη φορολογητέα ύλη αλλά, αντιθέτως, ήταν προφανώς ορθή.

Άλλωστε, κατά την κοινή αντίληψη του μέσου κοινού νου, η αιτιολογία “ΔΙΑΡΡΟΗ ΑΠΟ ΠΑΓΕΤΟ” ουδεμία απολύτως σχέση μπορεί να έχει με “προφανώς λανθασμένη εγγραφή στους βεβαιωτικούς καταλόγους ως προς τη φορολογητέα ύλη”.

Η “ΔΙΑΡΡΟΗ ΑΠΟ ΠΑΓΕΤΟ” (όπως και οι λοιπές 4 περιπτώσεις διαρροών στο εσωτερικό δίκτυο, ευθύνης των καταναλωτών) θα μπορούσε, ενδεχομένως, να “αιτιολογήσει” αίτημα απομείωσης της εν προκειμένω συνολικής οφειλής (που είναι προφανώς ορθά εγγεγραμμένη στους βεβαιωτικούς καταλόγους), σε κάθε περίπτωση, όμως, με τη διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80, όπου η Επιτροπή Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών έχει τη δυνατότητα να υπεισέλθει και να αξιολογήσει πραγματικά περιστατικά και, πάντοτε σε σχέση με τις τυχόν δυνατότητες που παρέχει ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ, να προτείνει αιτιολογημένα την απομείωση της οφειλής και για άλλους, πέραν αυτών του άρθρου 174 του ν. 3463/2006, λόγους, πρόταση που μπορεί να γίνει δεκτή, ακολούθως, από το δημοτικό συμβούλιο.

Εν όψει όλων των ανωτέρω, εφ’ όσον, σε κάθε περίπτωση, για τις υπ’ όψιν περιπτώσεις δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη και υποχρεωτική διαδικασία του άρθρου 32 του ν. 1080/80, οι αντίστοιχες διαγραφές χρεώσεων είναι παράνομες..

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΟΡΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Προσφεύγω ενώπιόν σας και αιτούμαι τη ΜΕΡΙΚΗ ακύρωση της προσβαλλόμενης 104/28-5-2013 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου ως πρόδηλα παράνομης, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις περιπτώσεις διαγραφών χρεώσεων με Α/Α 9,10,13,15 και 19 του ΠΙΝΑΚΑ Ι του συνημμένου 1.