Αδέσμευτη Δημοτική Κίνηση: ΟΙ ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗΣ “ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ” - “ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ” ΣΤΟ “ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΜΑ” ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ (ΝΟ 4)

Εναπέμεινε τίποτε “όρθιο” στους οικισμούς τους προϋφιστάμενους του έτους 1923 του Δήμου Διονύσου;

Κάτι έχει εναπομείνει (προς το παρόν).

Σύμφωνα με το άρθρο 10 του π. δ. της 2/13-3-81 (ΦΕΚ 118 Δ), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 του π. δ. της 19/28-8-81 (ΦΕΚ 459 Δ), «Οικόπεδα τα οποία μέχρι δημοσιεύσεως του παρόντος Διατάγματος ενέπιπτον εντός των ορίων οικισμών προ του 1923 καθορισθέντων δι’ αποφάσεων Νομαρχών, ή πράξεων των Πολεοδομικών Υπηρεσιών, αίτινες δεν ηκυρώθησαν μεταγενεστέρως και ήσαν άρτια και οικοδομήσιμα, βάσει των μέχρι δημοσιεύσεως του παρόντος διατάξεων, εξακολουθούν να θεωρούνται άρτια και οικοδομούνται υπό τους λοιπούς όρους του παρόντος Διατάγματος».

Αυτή η διάταξη, η οποία αποβλέπει στο να “εγκυροποιήσει νομοθετικά” τους λεγόμενους “οικισμούς τους στερούμενους νόμιμης έγκρισης” τους προϋφιστάμενους του έτους 1923, κρίθηκε ότι «αντίκειται στο άρθρο 24 του Συντάγματος, καθ’ ο μέρος δεν εξαιρεί ρητώς από τα ανωτέρω όρια οικισμών τις δασικές εκτάσεις που είχαν συμπεριληφθεί εντός αυτών» (Σ.τ.Ε. 264/2005, 730/96, 3580/97). Ωστόσο, είναι προφανές ότι εξακολουθεί να ισχύει κατά το μέρος που δεν αφορά δασικές εκτάσεις (σελίδα 22 της από 20-8-2009 Γνωμοδότησης των κ. κ. Χριστοφιλόπουλου και Χλέπα για την Άνοιξη).

Από τα πιό πάνω, προκύπτει ότι υπήρχε ήδη (και εξακολουθεί να υπάρχει) η πιό πάνω “νομοθετική ρύθμιση” του ζητήματος των λεγομένων “οικισμών των στερούμενων νόμιμης έγκρισης”, χωρίς όμως αυτή να αντέχει νομολογιακά, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις ενδιαφέρουσες εν προκειμένω “δασικές” και “αναδασωτέες” εκτάσεις αυτών των οικισμών, γεγονός που θα επανελαμβάνετο μετά βεβαιότητος και σε κάθε άλλη αντίστοιχη περίπτωση θέσπισης παρόμοιου τύπου “νομοθετικής ρύθμισης”.

Υπήρχαν, λοιπόν, χειροπιαστά ντοκουμέντα ότι η “λύση” της νέας “νομοθετικής ρύθμισης” θα ήταν θνησιγενής και ατελέσφορη (εννοείται, πάντοτε, σε ό,τι αφορά τις ενδιαφέρουσες εν προκειμένω περιπτώσεις “δασικών” και “αναδασωτέων” εκτάσεων των εν λόγω οικισμών).

Γι’ αυτόν τον προφανή λόγο, είπαμε ότι, κατ’ αρχήν (και ανεξάρτητα της όλης, ούτως ή άλλως, άκρως αρνητικής συγκυρίας), το “δια ταύτα” της Γνωμοδότησης των κ. κ. Χριστοφιλόπουλου και Χλέπα έπασχε, καθ’ όσον επροτείνετο νομοθετική κύρωση των ορίων των υπ’ όψιν οικισμών.

Αλλά (όπως διαπίστωναν και οι ίδιοι), η ζητούμενη “νομοθετική κύρωση” των ορίων των οικισμών υπήρχε ήδη κατά τα ανωτέρω, χωρίς, όμως, να αντέχει νομολογιακά. Τι περίμεναν, λοιπόν, να αποφέρει περισσότερο η επανάληψη μιάς ίδιου τύπου “νομοθετικής κύρωσης”;

Εν πάσει περιπτώσει, για να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα, από τα πιό πάνω προκύπτει ότι αυτό που έχει εναπομείνει “όρθιο” για τους οικισμούς (ακόμη και μετά το “άρθρο 24”, καθώς και μετά τον νεοψηφισθέντα νόμο) είναι η μερική ισχύς του “άρθρου 10”, το οποίο εξακολουθεί να ισχύει στο μέρος του που αφορά τις μη δασικές εκτάσεις.

Γι’ αυτές λοιπόν τις μη δασικές εκτάσεις, ισχύει, πλέον, ένα πολεοδομικό καθεστώς αντιμετώπισής τους ως “εκτός σχεδίου” περιοχών μεν (όπως, άλλωστε, αντιμετωπίζεται πλέον το σύνολο των εκτάσεων των εν λόγω οικισμών) αλλά με αρτιότητες οικοπέδων και όρους δόμησης προβλεπομένους από το προεκτεθέν “άρθρο 10”.

Η χρήση της πιό πάνω εντός εισαγωγικών φράσης “εκτός σχεδίου” μπορεί να σοκάρει, πλην όμως, τι να κάνουμε, έτσι είναι. Για όσους αμφιβάλλουν, παραπέμπουμε στη φράση «παραμένουν εκτός σχεδίου» της παρ. 4α του άρθρου 24 του ν. 3889/2010 αλλά και στο σχετικό άρθρο του κ. Χριστοφιλόπουλου (που δημοσιεύτηκε στη “ΒΟΡΕΙΝΗ”), όπου αυτός βεβαιώνει πως, με το “άρθρο 24”, οι οικισμοί Αγ. Στεφάνου και Άνοιξης «ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ να είναι ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ οικισμοί».

Άλλωστε, μετά και τη νεοψηφισθείσα αντικατάσταση της παρ. 6 στοιχείο ε του άρθρου 3 του ν. 998/79, βάσει της οποίας οι λεγόμενοι “οικισμοί οι στερούμενοι νόμιμης έγκρισης” (μεταξύ των οποίων και όλοι οι οικισμοί του Δήμου Διονύσου) υπήχθησαν πλέον ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ, “ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ”, στις διατάξεις του ν. 998/79 «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της Χώρας», ποιός νηφάλια σκεπτόμενος άνθρωπος θα διενοείτο να ισχυριστεί ότι οι εν λόγω οικισμοί δεν αντιμετωπίζονται ως “εκτός σχεδίου”;

Βεβαίως, το να εθελοτυφλεί κανείς, ισχυριζόμενος ότι, παρά τα όσα έχουν συμβεί, οι οικισμοί του Δήμου εξακολουθούν να μην αντιμετωπίζονται ως “εκτός σχεδίου”, είναι δικαίωμά του.

Αυτό όμως που δεν έχει δικαίωμα είναι να υποκαθιστά παράνομα το Δήμο, δρώντας εξωθεσμικά και, χωρίς νόμιμη εξουσιοδότηση, για δικούς του ιδιοτελείς λόγους, εν ονόματι, τάχα, του Δήμου, αμετανόητος, να εξακολουθεί να “ξύνει” τους οικισμούς “στη γκλίτσα του τσοπάνη”, θέτοντάς τους έτσι σε νέα δοκιμασία, με εμφανή και “προ των πυλών” τον κίνδυνο να χαθεί και ό,τι, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, έχει, τέλος πάντων, απομείνει «όρθιο» από αυτούς, δηλαδή η δυνατότητα ανοικοδόμησης των περιοχών των οικισμών που χαρακτηρίζονται ως “μη δασικές” από το Δασαρχείο.

Εμείς, καταγγείλαμε δύο τέτοιες περιπτώσεις, που αφορούν ΠΑΡΑΝΟΜΗ υποβολή “αντιρρήσεων” του Δήμου κατά των με αριθμούς πρωτοκόλλου 17390|899|20-4-2012 και 10181|904|25-2-2013 Πράξεων Χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πεντέλης, με τις οποίες χαρακτηρίστηκαν ως μη δασικές μεγάλες εκτάσεις του οικισμού του Αγ. Στεφάνου, οι οποίες (“αντιρρήσεις”) υποβλήθηκαν, η πρώτη κατόπιν ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ της Οικονομικής Επιτροπής, (πως τάχα, η έκταση που αφορούσε είχε χαρακτηριστεί ως δασική) και η δεύτερη αναρμοδίως, από τον κ. Δήμαρχο, χωρίς να προηγηθεί σχετική απόφαση του αρμοδίου οργάνου, δηλαδή της Οικονομικής Επιτροπής, όπως προβλέπει ο νόμος. (Όσοι έχουν “κουράγιο”, μπορούν να δουν λεπτομέρειες στις σχετικές αιτήσεις του επικεφαλής της Α.Δ.Κ. με αριθμούς πρωτ. 13470|2-5-2013, 14074|13-5-2013, 21042|25-6-2013, για την πρώτη περίπτωση, και στην υπ’ αρ. πρωτ. 21041|25-6-2013, για τη δεύτερη).

Ποιοί άλλοι, όμως, εμπλέκονται σ’ αυτές τις διαδικασίες υποβολής “αντιρρήσεων”, πέραν εκείνων που προκύπτουν απ’ τις πιο πάνω αιτήσεις του επικεφαλής της Α.Δ.Κ.;

Στην 21η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 1-8-2012, θέμα 8ο, «Έγκριση - καθορισμός δικηγορικής αμοιβής (Χλέπας)», όπου συνεζητείτο από τους (ανυποψίαστους για το “πραξικόπημα”) δημοτικούς συμβούλους το ύψος της αμοιβής του κ. Χλέπα για τις “αντιρρήσεις” που είχε συντάξει για την πρώτη πιο πάνω περίπτωση (όπου είχε εξαπατηθεί η Ο.Ε.), η κα Λένα Παπαπαναγιώτου λέει τα εξής:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέμα αυτό ήταν ιδιαίτερα λεπτό. Ο κ. Χλέπας, ο οποίος είχε αναλάβει την υπόθεση, είναι βαθύς γνώστης της κατάστασης αυτής που αφορά τον Άγιο Στέφανο και την Άνοιξη. Έχει παραστεί σε όλες τις ενστάσεις και τις αντιρρήσεις που έχει διατυπώσει ο Δήμος στις πολλές και αυθαίρετες παρεμβάσεις του Δασαρχείου, και του το ΖΗΤΗΣΑΜΕ εσπευσμένα και τελευταία στιγμή και κάθισε και έκανε μία καταπληκτική μελέτη αντιρρήσεων για την πρόταση αυτή» (σελίδες 142-143 οικείων απομαγνητοφωνημένων πρακτικών).

Εμπλεκόμενη, λοιπόν, ΕΝΕΡΓΑ και η κα Λένα Παπαπαναγιώτου. ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗ γαρ. (“Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;”).

Οι πιθανότητες να ευδοκιμήσει η, κατά την κυρία Παπαπαναγιώτου, εν λόγω “καταπληκτική μελέτη αντιρρήσεων” είναι μηδενικές. Αδιάφορο! Μέχρι να εκδικαστούν και στο Σ.τ.Ε., θα έχουν περάσει καμιά εικοσαριά χρόνια. “Ποιός ζει και ποιός πεθαίνει”.

Σημασία έχει ότι, τώρα, λόγω των πιο πάνω προσφυγών, “μπλοκαρίστηκαν” και οι “μη δασικές” περιοχές του οικισμού, με αποτέλεσμα να μη μπορεί κανείς να χτίσει πουθενά “ούτε τούβλο”.

Πράγματι, “καταπληκτική” αυτή η μελέτη αντιρρήσεων.

Και πολύ “αποτελεσματική”!!!

Σ’ αυτές λοιπόν τις “καταπληκτικές αντιρρήσεις”, αγνοήθηκε εντελώς η ύπαρξη των ΕΝΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ περιοχών που καταλαμβάνουν οι συνοικισμοί “Άγιος Στέφανος” και “Νέα Ζώργιαννη”, για τις οποίες, ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ, η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, με το υπ’ αρ. πρωτ. 11586/15-5-2012 έγγραφό της υπεδείκνυε να υποβληθούν “αντιρρήσεις”, προκειμένου αυτές να εξαιρεθούν ΣΙΓΟΥΡΑ από το χαρακτηρισμό του Δασαρχείου.

Γιατί πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων η καθ’ όλα σωστή εισήγηση της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, να υποβληθούν “αντιρρήσεις” ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ για τις ΕΝΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ πιό πάνω περιοχές και “έκαναν του κεφαλιού τους”;

Γιατί, εν πάσει περιπτώσει, στις “αντιρρήσεις” παραλείφθηκε εντελώς η σχετική επιχειρηματολογία που, ΟΡΘΩΣ-ΟΡΘΟΤΑΤΑ, υπέδειξε η υπηρεσία για τις ΕΝΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ πιό πάνω περιοχές;

Γιατί, κατ’ αυτό τον τρόπο, “εξισώθηκαν” οι πιό πάνω ΕΝΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ περιοχές με τις περιοχές του οικισμού που αντιμετωπίζονται ως κείμενες “ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ”;

Μήπως, η “ίδια αντιμετώπιση” των περιοχών των οικισμών που, πλέον, αντιμετωπίζονται άνισα ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ (κακώς, αλλά έτσι “τα κατάφεραν”, και ας όψονται οι υπαίτιοι), άλλες ως “δασικές”- “αναδασωτέες” και άλλες ως “μη δασικές” αλλά, επί πλέον, και η “ίδια αντιμετώπιση” περιοχών ΕΝΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ προς περιοχές που αντιμετωπίζονται ως “ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ”, υπαγορεύεται από το δόγμα της κας Παπαπαναγιώτου “Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ ΣΥΝΟΛΟ”, το οποίο ο μέσος κοινός νους αντιλαμβάνεται ως “ΑΦΟΥ ΨΟΦΗΣΕ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ, ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ”;

Σ’ αυτό το ερώτημα απαντά η ίδια η κα Παπαπαναγιώτου, η οποία, δημοσίως, στη διάρκεια της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου της 2/7/2013 είπε τα εξής:

«Υπάρχει, αγαπητοί Συνάδελφοι, η πάγια πρόθεση των Δασικών να παρεμβαίνουν μέσα στους οικισμούς και να το “παίζουν πολεοδόμοι”. Η δικαιολογία ότι έχουν αμφισβητηθεί τα όρια των οικισμών.... δεν τους δίνει το δικαίωμα να μπαίνουν στους οικισμούς...».

(Το “βιολί-βιολάκι”. Ο νόμος “έμπασε” το Δασαρχείο στους οικισμούς ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ και αυτή εξακολουθεί να αραδιάζει “παραμυθάκια της θείας Λένας για μικρά παιδιά”).

Και συνεχίζει:

«Αυτό είναι ό,τι πιό εκμαυλιστικό μπορεί να πέσει επάνω μας. Αυτό έκανε και η απόφαση του Δασαρχείου με τα 1040 στρέμματα στον Άγιο Στέφανο και την Άνοιξη που τα έκρινε ως ΜΗ ΔΑΣΙΚΑ, άρα εκεί οι ιδιοκτήτες μπορούν να κτίσουν.»

«Η δημοτική μας Παράταξη “Συμμαχία για τον Πολίτη” δεν εγκρίνει αποσπασματικές αποφάσεις.».

Το να κτίζουν, λοιπόν, οι ιδιοκτήτες “μη δασικών” ακινήτων είναι... εκμαυλιστικό (sic), αφού δεν κτίζουν οι ιδιοκτήτες των “αναδασωτέων”. Άρα, να μη χτίζουν.

Δηλονότι: «ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ».

Τέλος, να σημειώσουμε και το “κρέμασμα” του κ. Βορριά, κατόπιν της όψιμης (και άκρως τυχοδιωκτικού χαρακτήρα) “κωλοτούμπας” της κας Παπαπαναγιώτου να δηλώσει ανερυθρίαστα (!!!), δημοσίως, στο Δημοτικό Συμβούλιο, ότι «για μας απαρέγκλιτος στόχος είναι η κατάργηση του άρθρου 24», καθ’ ην στιγμή ο πρώτος έλεγε ότι, με το “άρθρο 24”, «δίνεται η Χρυσή δυνατότητα τακτοποίησης όλων των ζητημάτων», επίκεινται «ελπιδοφόρες εξελίξεις που θα νοικοκυρέψουν ολόκληρο τον Νέο Δήμο» κλπ, κλπ.

Η συνέχεια σε επόμενη ανάρτηση.

Σχετικές παλαιότερες αναρτήσεις:

Σημαντικό:

7 Ιουλ 2013

ΟΙ ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗΣ “ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ” - “ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ” ΣΤΟ “ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΜΑ” ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ (ΝΟ 4)