Στην από 9-5-2013 επιστολή του κ. Χλέπα, προκειμένου να
αιτιολογηθεί η από πλευράς Δήμου σύνταξη και κατάθεση “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ” κατά της υπ’ αριθμ. πρωτ. 17390/899/20-4-2012
Πράξης Χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πεντέλης, αναφέρεται (μεταξύ άλλων) ότι το
αυτό έχει συμβεί και επί της περιπτώσεως χαρακτηρισμού “έκτασης που προοριζόταν
για ανέγερση σχολικών κτιρίων εντός του οικισμού Αγ. Στεφάνου, ως δασικής, το
2011”, ήτοι για την περίπτωση της υπ’ αριθμ. πρωτ. 2981/6-6-2011 Πράξης
Χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πεντέλης.
Ας δούμε όμως τι
ΠΡΑΓΜΑΤΙ συμβαίνει εν
προκειμένω.
Με την
2981/6-6-2011 Πράξη Χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πεντέλης χαρακτηρίστηκε, συνολικά,
έκταση 185,536 στρεμμάτων ΕΝΤΟΣ των ορίων του
οικισμού Αγ. Στεφάνου ως εξής:
1.
Τμήμα
της άνω έκτασης εμβαδού 158,201 στρεμμάτων χαρακτηρίστηκε ως μη δασική έκταση
που εμπίπτει στις διατάξεις της παρ. 6α του άρθρου 3 του ν. 998/79 (“γεωργικώς
καλλιεργούμενη έκταση”).
2.
Τμήμα
της άνω έκτασης εμβαδού 12,946 στρεμμάτων χαρακτηρίστηκε ως “δάσος”.
3.
Τμήμα
της άνω έκτασης εμβαδού 10,084 στρεμμάτων χαρακτηρίστηκε ως “δάσος”.
4.
Τμήμα
της άνω έκτασης εμβαδού 1,508 στρεμμάτων χαρακτηρίστηκε ως “δασική έκταση”.
5.
Τμήμα
της άνω έκτασης εμβαδού 0,916 στρεμμάτων
χαρακτηρίστηκε ως “δασική έκταση”.
6.
Τμήμα
της άνω έκτασης εμβαδού 1,881 στρεμμάτων χαρακτηρίστηκε ως “χορτολιβαδική
έκταση”.
Κατά της άνω
2981/6-6-2011 Πράξης Χαρακτηρισμού ο Δήμος Διονύσου υπέβαλε τις με αρ. πρωτ.
291/23-8-2011 “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ”, ζητώντας τη ΜΕΡΙΚΗ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ, ήτοι ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ που χαρακτηρίζει
τα πιό πάνω υπό στοιχεία 2 και 4 τμήματα ως “δάσος” και “και δασική έκταση”,
αντίστοιχα, και τον χαρακτηρισμό των δύο αυτών τμημάτων ως “μη δασικών”
εκτάσεων. Ήτοι, παρ’ όλον ότι ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΙ (6) πιό πάνω
τμήματα ευρίσκονται ΕΝΤΟΣ του οικισμού, ζητήθηκε “η διόρθωση” του χαρακτηρισμού ΜΟΝΟΝ ΤΩΝ ΔΥΟ πιό πάνω τμημάτων, αυτών υπό
στοιχεία 2 και 4.
Σε κάθε
περίπτωση, σε ό,τι αφορά το υπό στοιχείο
1 πιό πάνω τμήμα, εμβαδού 158 στρεμμάτων, ο Δήμος ΔΕΝ ΥΠΕΒΑΛΕ “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ” για το
χαρακτηρισμό του ως “γεωργικώς
καλλιεργούμενης έκτασης”, όπως έπραξε στην ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΗ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
των 1040 στρεμμάτων του οικισμού, η οποία με την 17390/899/20-4-2012 Πράξη του
Δασάρχη Πεντέλης χαρακτηρίστηκε ως μη δασική, εμπίπτουσα στην παρ. 6α του
άρθρου 3 του ν. 998/79, δηλαδή ως “γεωργικώς καλλιεργούμενη έκταση” και αυτή.
Εν τοιαύτη
περιπτώσει, έχουμε ΔΥΟ ΠΑΝΟΜΟΙΤΥΠΕΣ εκτάσεις, ΕΝΤΟΣ
ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ,
χαρακτηρισμένες από το Δασάρχη ως “γεωργικώς καλλιεργούμενες
εκτάσεις” ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ, για τις οποίες
στη μία περίπτωση υπεβλήθησαν “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ” ενώ στην άλλη ΟΧΙ.
Σημειωτέον ότι
και τις δύο περιπτώσεις “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ” τις
χειρίστηκε, ως πληρεξούσιος δικηγόρος του Δήμου, ο κ. Χλέπας (στη μία περίπτωση
συνυπογράφει και άλλος δικηγόρος), ενώ, και στις δύο περιπτώσεις, προϋπήρχε
(και είχε ληφθεί υπ’ όψιν) το άρθρο 24 του ν. 3889/2010.
Κατ’ αρχήν,
λοιπόν, όπως σαφώς προκύπτει από τα προεκτεθέντα, “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ” του Δήμου κατά
Πράξης Χαρακτηρισμού που χαρακτηρίζει
έκταση του οικισμού ως “γεωργικώς
καλλιεργούμενη” υπεβλήθη ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ κατά της
17390/899/20-4-2012 τοιαύτης και, εξ όσων γνωρίζουμε, ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Τ’ αντίθετα που αφήνονται να
εννοηθούν στην από 9-5-2013 επιστολή του κ. Χλέπα (ότι, τάχα, τα ίδια «άλλωστε
είχε πράξει και σε άλλες περιπτώσεις» ο Δήμος) δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, αυτά
είναι “λεπτομέρειες”. Τα σημαντικά έπονται.
Στην από 9-5-2013 επιστολή του κ. Χλέπα διαλαμβάνονται (μεταξύ άλλων) τα εξής:
α. Ο (ενδιαφέρων εν προκειμένω) χαρακτηρισμός
εκτάσεων του οικισμού ως “γεωργικώς
καλλιεργούμενων εκτάσεων”, είναι ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΣ
ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΣ ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, καθ’ όσον (δια
του χαρακτηρισμού αυτού) αγνοείται ο οικιστικός χαρακτήρας των εκτάσεων αυτών.
β. Το Δασαρχείο προβαίνει στον υπ’ όψιν
χαρακτηρισμό “χωρίς λόγο και αρμοδιότητα”.
γ.
Ο ορθός χαρακτηρισμός των εν λόγω
εκτάσεων δεν είναι «γεωργικώς καλλιεργούμεναι εκτάσεις», αλλά «εκτάσεις που καταλαμβάνονται υπό οικισμών
προϋφισταμένων του έτους 1923».
δ.
Ο Δήμος Διονύσου έχει εύλογο έννομο συμφέρον να ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ και ΟΡΘΩΣ
ΑΝΤΙΔΡΑ
στον χαρακτηρισμό εκτάσεων του οικισμού ως «γεωργικώς καλλιεργούμενων
εκτάσεων».
Τέλος, στην
επιστολή του κ. Χλέπα διαλαμβάνεται, επί
λέξει, ότι (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
ε.
«Ο χαρακτηρισμός ως “γεωργικώς καλλιεργούμενων εκτάσεων” ενέχει τον κίνδυνο να αντιμετωπιστούν οι εν λόγω εκτάσεις που
σαφέστατα βρίσκονται εντός των ορίων οικισμού προϋφισταμένων του 1923 ως αγροτικές εκτάσεις ΕΚΤΟΣ σχεδίου και οικισμού, ήταν δε ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ για
το δήμο, την ώρα όπου ο ίδιος ο νόμος περιλαμβάνει, εναλλακτικά, τον
χαρακτηρισμό “εκτάσεις που καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του
έτους 1923” να υιοθετεί η δασική υπηρεσία αντί αυτού σε πράξη της τον ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ χαρακτηρισμό “γεωργικώς
καλλιεργούμεναι εκτάσεις”».
Εν όψει των
ανωτέρω, η επιστολή του κ. Χλέπα αφήνει εκτεθειμένο το Δήμο, καθ’ όσον (όπως
απορρέει από το περιεχόμενο της επιστολής αυτής πάντοτε) ο τελευταίος ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ παρέλειψε
να αντιδράσει, ως ώφειλε, κατά του προαναφερθέντος χαρακτηρισμού έκτασης
του οικισμού, εμβαδού 158 στρεμμάτων, ως “γεωργικώς
καλλιεργούμενης έκτασης”, ενός χαρακτηρισμού εκδοθέντος από το Δασάρχη αναρμοδίως, λανθασμένου νομικά και
πραγματικά και επικίνδυνου για
τα εύλογα έννομα συμφέροντα του
Δήμου (καθ’ όσον ο χαρακτηρισμός αυτός ενέχει
τον κίνδυνο να αντιμετωπιστεί η πιό
πάνω έκταση ως ΕΚΤΟΣ σχεδίου και οικισμού).
Έτσι (πάντοτε όπως
απορρέει από το περιεχόμενο της επιστολής του κ. Χλέπα), με προφανή υπαιτιότητα
του Δήμου, έκταση εμβαδού 158 στρεμμάτων του οικισμού, έμεινε χαρακτηρισμένη,
οριστικά και αμετάκλητα, με τον επικίνδυνο για τα συμφέροντα του Δήμου
χαρακτηρισμό “γεωργικώς καλλιεργούμενη έκταση”, με κίνδυνο να αντιμετωπίζεται
πλέον ως περιοχή κείμενη εκτός σχεδίου και οικισμού.
Υπό το πρίσμα
του περιεχομένου της επιστολής του κ. Χλέπα, ο Δήμος μένει εκτεθειμένος, ΚΑΤΑ ΜΕΙΖΟΝΑ ΛΟΓΟ, και διότι, εκτός της
περιπτώσεως του τμήματος υπό στοιχείο 1, παρέλειψε να ζητήσει και “τη διόρθωση”
του χαρακτηρισμού και των υπό στοιχεία 3, 5 και 6 πιό πάνω τμημάτων,
χαρακτηρισθέντων ως “δάσους”, “δασικής έκτασης” και “χορτολιβαδικής έκτασης”,
αντιστοίχως, παρ’ όλον κειμένων εντός του οικισμού.
Ωστόσο, ζήτημα
τίθεται και για τον κ. Χλέπα, ο οποίος, απρόκλητα, με την εν λόγω επιστολή του
έσπευσε αυτόκλητος να υπεραμυνθεί του περιεχομένου των από 2-7-2012 “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ” που συνέταξε.
Διότι, αυτό που
ζητήθηκε από τον κ. Χλέπα με την υπ’ αρ. πρωτ. 13470/2-5-2013αίτηση του επικεφαλής της Α.Δ.Κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδη ήταν, απλώς και
μόνον (και σε περίπτωση αδράνειας από πλευράς Δήμου), να αποσύρει ο ίδιος τις
πιό πάνω “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ”, λόγω μη
νομιμοποίησής του να τις υποβάλει με το περιεχόμενο που τις υπέβαλε.
Αντιπαρερχόμενος
το πιό πάνω απλό - απλούστατο ζήτημα (το οποίο και μόνον του τέθηκε) και
μετατοπίζοντας απρόκλητα το θέμα στο κατά πόσον το περιεχόμενο των από 2-7-2012
“ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ” είναι ή δεν
είναι ορθό, ο κ. Χλέπας, με αποκλειστική του ευθύνη, “άνοιξε τους ασκούς του
Αιόλου” σε περαιτέρω ζητήματα, ενώ, παράλληλα, εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό
και το ζήτημα του εξωθεσμικού τρόπου υποβολής των εν θέματι από 2-7-2012 “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ”, με το
περιεχόμενο που έχουν.
Έτσι όμως,
σωρευομένων λαθών επί λαθών, δημιουργούνται και περαιτέρω ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ που χρήζουν απάντησης και
εξηγήσεων από τον κ. Χλέπα, παραδείγματος χάριν, όπως:
A.
Από
ποιά απόφαση αρμόδιου θεσμικού οργάνου του Δήμου προκύπτει ότι οι θέσεις που
εκτίθενται στις από 2-7-2012 “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ” απηχούν στις θέσεις του Δήμου, όπως (αυθαίρετα
και δι’ ευνοήτους λόγους) ισχυρίζεται στην επιστολή του ο κ. Χλέπας ;
B.
Πως
(ενόψει του περιεχομένου της επιστολής του) εξηγεί το γεγονός ότι παρέλειψε (με
τις από 23-8-2011 σχετικές “ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ” που συνυπογράφει με άλλο δικηγόρο) να
ζητήσει τον αποχαρακτηρισμό των υπό στοιχεία 1,3,5 και 6 προαναφερθέντων
τμημάτων, χαρακτηρισθέντων ως “γεωργικώς καλλιεργούμενης έκτασης”, “δάσους”,
“δασικής έκτασης” και “χορτολιβαδικής έκτασης”, αντιστοίχως, και τον εν
συνεχεία χαρακτηρισμό τους ως «εκτάσεων που καταλαμβάνονται υπό οικισμών
προϋφισταμένων του έτους 1923, χαρακτηρισμό τον οποίο και, όπως ισχυρίζεται,
θεωρεί ως τον μόνο ορθό εν προκειμένω»;
Δε μένει (και
αυτός) εκτεθειμένος από την πιό πάνω παράλειψη;
