Ο Αβραάμ
Πασιπουλαρίδης, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας και αντιπρόεδρος της Ο.Ε.,
υπέβαλε στο Δήμο Διονύσου, υπ’ όψιν κ.κ. Καλαφατέλη, Πέππα, Παππά, Βασιλείου
και Χλέπα, την υπ’ αριθ. 14074/13-5-2013 αίτησή του, με θέμα «Απάντηση στην από
9-5-2013 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Κ. ΧΛΕΠΑ “Σύνταξη και κατάθεση αντιρρήσεων κατά της υπ’
αριθμ. πρωτ. 17390/899/20-4-2012 Πράξης Χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πεντέλης στη
Θέση “Οικισμός Αγ. Στεφάνου” - Σχετικά δημοσιεύματα κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδη στο
διαδίκτυο”», της οποίας το περιεχόμενο έχει ως εξής:
Στην αναρτηθείσα στην ιστοσελίδα της Α.Δ.Κ. (www.adk2010.gr)
υπ’ αρ. πρωτ. 13470/2-5-2013 σχετική ΑΙΤΗΣΗ ΜΟΥ, σε ό,τι αφορά τον κ. Χλέπα για
την υπ’ αυτού σύνταξη των εν θέματι Αντιρρήσεων, διαλαμβάνονται, ειδικότερα, τα
εξής:
Περαιτέρω, οι εν θέματι Αντιρρήσεις ασκήθηκαν με ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι αφορούν ΜΗ ΔΑΣΙΚΗ έκταση και αυτό προκύπτει από
κάθε σημείο του περιεχομένου τους.
Δηλαδή, ενώ ο κ. Χλέπας βάσει της 247/29-6-2012 απόφασης
της Ο.Ε. εξουσιοδοτήθηκε να συντάξει Αντιρρήσεις υπό την προϋπόθεση ότι
πρόκειται για έκταση φερόμενη ως ΔΑΣΙΚΗ,
παρά ταύτα, συνέταξε τις εν θέματι αντιρρήσεις για ΜΗ ΔΑΣΙΚΗ έκταση, καθ’
υπέρβαση της εξουσιοδότησής του, όπως αυτή απορρέει από την πιό πάνω
απόφαση της Ο.Ε., η οποία (υπέρβαση εξουσιοδότησης) εξομοιώνεται προς παντελή έλλειψη εξουσιοδότησής του να
υποβάλει τις εν θέματι αντιρρήσεις, με το περιεχόμενο που τις υπέβαλε.
Διότι, ο κ. Χλέπας, με την πιό πάνω απόφαση της Ο.Ε. δεν
εξουσιοδοτήθηκε, αορίστως, να υποβάλει Αντιρρήσεις κατά την ιδία αυτού κρίση
αλλά εξουσιοδοτήθηκε να υποβάλει Αντιρρήσεις μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια και συγκεκριμένα υπό την ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ότι απεδίδετο ΔΑΣΙΚΟΣ χαρακτήρας στην εν λόγω
περιοχή.
Κατά ταύτα, μόλις ο κ. Χλέπας διεπίστωσε ότι επρόκειτο
περί του αντιθέτου, δηλαδή περί χαρακτηρισμού της συγκεκριμένης περιοχής ως ΜΗ ΔΑΣΙΚΗΣ, ώφειλε να απέχει της
σύνταξης των Αντιρρήσεων, με το περιεχόμενο που έχουν.
Σε κάθε περίπτωση, εφ’ όσον ο κ. Χλέπας, κατά τα ανωτέρω,
ενήργησε χωρίς να έχει την προς τούτο νόμιμη εξουσιοδότηση, δέον οι εν θέματι
αντιρρήσεις να θεωρηθούν ως νόμω
ανύπαρκτες, άλλως δέον να ανακληθούν
ΑΜΕΣΑ, χωρίς καμία απολύτως
περαιτέρω καθυστέρηση.
.......................
Επίσης, σε περίπτωση που ο κ. Πέππας κωφεύσει, παρακαλώ
τον Κ. Χλέπα, εν όψει των προεκτεθέντων, να (επαν) εξετάσει το ζήτημα της (μη)
νομιμοποίησής του για την σύνταξη των εν θέματι Αντιρρήσεων, ανακαλώντας τες Ο ΙΔΙΟΣ, δι’ ευνοήτους λόγους
νομιμότητας αλλά και δια στοιχειώδεις λόγους δεοντολογίας.
Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ
το περιεχόμενο των Αντιρρήσεων να γρονθοκοπείται προς αυτό που, έστω και παραπλανητικά, ακόμη-ακόμη και (υποτιθεμένου) εσφαλμένα,
προδιέγραψε η Ο.Ε. στην 247/2012
απόφασή της.
Διότι, ο κ. Χλέπας
δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα να «ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ»
την Ο.Ε., ακόμη και υποτιθεμένου ότι
αυτή έσφαλε, πολύ περισσότερο που, πρόδηλα, επρόκειτο περί μεθόδευσης (και
όχι σφάλματος), κατά τα ήδη αναλυτικώς προεκτεθέντα.
Κατά ταύτα, σε ό,τι
αφορά τον κ. Χλέπα, του τέθηκε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ
το ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ - ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ
ζήτημα ότι, ακόμη και αν το περιεχόμενο των εν θέματι Αντιρρήσεων, όπως το είχε
ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΨΕΙ η Οικονομική Επιτροπή
(Ο.Ε.) στην 247/2012 απόφασή της, οφειλόταν σε ΠΑΡΑΔΡΟΜΗ, αυτός, σε
κάθε περίπτωση, δεν είχε κανένα απολύτως
δικαίωμα να «ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ» την Ο.Ε.,
συντάσσοντας τις Αντιρρήσεις με το περιεχόμενο που τις συνέταξε, δηλαδή με
περιεχόμενο από ΑΣΧΕΤΟ έως και ΑΝΤΙΘΕΤΟ προς τις ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ που απορρέουν από την 247/2012 απόφαση της
Ο.Ε.
Αυτό που συνέβη εν
προκειμένω, ουσιαστικά, είναι ότι ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΕ
ΑΝΤΙΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ Η ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΝΤΟΛΗ
προς τον κ. Χλέπα, όπως αυτή απορρέει από την 247/2012 απόφαση της Ο.Ε., και
αυτού του ζητήματος ζητήθηκε η θεραπεία από τον ίδιο τον κ. Χλέπα.
Και (προφανώς) είναι αδιάφορο εν προκειμένω αν η 247/2012
απόφαση της Ο.Ε. οφείλεται, έστω, σε παραδρομή, καθ’ όσον, ακόμη και σ’ αυτήν
την περίπτωση, το ζήτημα της άνω ΑΝΤΙΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ
ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΝΤΟΛΗΣ που απορρέει από την 247/2012
απόφαση της Ο.Ε. εξακολουθεί να
υφίσταται στο ακέραιο. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο ισχυρισμός του κ. Χλέπα ότι
η άνω απόφαση της Ο.Ε. οφείλεται σε παραδρομή δεν απαντά στο ζητούμενο, καθ’
όσον, βέβαια, ακόμη και αν ο ισχυρισμός αυτός ήταν αληθής, δεν δικαιολογείται η
παραβίαση της προς αυτόν εντολής, όπως αυτή απορρέει από την απόφαση αυτή.
Διότι, τα λάθη (έστω) της Ο.Ε. διορθώνονται μόνον από την ίδια
την Ο.Ε. και ασφαλώς όχι από τον κ. Χλέπα. Αυτό υπαγορεύει η στοιχειώδης
δεοντολογία που δεν διαφεύγει από τον μέσο κοινό νου, πολύ περισσότερο (δεν
είναι δυνατόν να διαφεύγει) από τον Αναπληρωτή Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
και Δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω κ. Χλέπα.
Ομοίως, είναι
αδιάφορα τα όσα «επί της ουσίας» και κατά την επιστημονική του άποψη
επικαλείται εν προκειμένω ο κ. Χλέπας, τα οποία, ανεξαρτήτως της βασιμότητάς
τους ή μη, ΠΡΟΦΑΝΩΣ είναι άσχετα με το συγκεκριμένο ζήτημα,
όπως αυτό τέθηκε σαφώς και του οποίου ζητήθηκε η θεραπεία κατά τα ανωτέρω.
Περαιτέρω, ο
ισχυρισμός του κ. Χλέπα ότι «άλλωστε η εν λόγω υπόθεση είναι γνωστή όχι μόνο
στα στελέχη του δήμου αλλά και ευρύτερα στην τοπική κοινωνία», πέραν του ότι
ελέγχεται ως πρόδηλα ανακριβής, σε κάθε περίπτωση, δε μπορεί, ούτως ή άλλως, να
αποτελέσει επιχείρημα δικαιολογητικό του προεκτεθέντος αντιδεοντολογικού
ατοπήματος.
Τέλος, η υπενθύμιση
του κ. Χλέπα « ότι σχετικά με τις εν λόγω αντιρρήσεις, όπως προβλέπει ο νόμος,
απόφαση (κατόπιν συζητήσεως) ελήφθη και από το δημοτικό συμβούλιο (αρ.
181/2012), στην οποία μειοψήφισε άλλωστε ο κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδης» είναι, αν
μη τι άλλο, τουλάχιστον ΑΤΥΧΗΣ και
τούτο δια τους εξής λόγους:
Η 181/1-8-2012
απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (Δ.Σ.), με θέμα «Έγκριση-καθορισμός δικηγορικής αμοιβής (Χλέπας)» αφορά αυτό ακριβώς
που λέει το θέμα, δηλαδή ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ
ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ τα του καθορισμού και της έγκρισης ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΗΣ του κ. Χλέπα και όχι, βέβαια, «τις εν λόγω αντιρρήσεις»,
όπως παραπειστικά και για ευνοήτους λόγους σκοπιμότητας επιχειρείται να
εμφανιστεί εν προκειμένω.
Άλλωστε, κάτι τέτοιο
δε θα ήταν δυνατόν, δεδομένου ότι οι Αντιρρήσεις φέρουν ημερομηνία 2-7-2012,
ήτοι έχουν συνταχθεί (και κατατεθεί αρμοδίως) ένα περίπου μήνα ΠΡΙΝ τη
λήψη της 181/1-8-2012 απόφασης του Δ.Σ. Εν τοιαύτη περιπτώσει, πως είναι
δυνατόν η 181/1-8-2012 απόφαση του Δ.Σ. να αφορά τις εν λόγω Αντιρρήσεις, των οποίων
η σύνταξη και η κατάθεση αρμοδίως είχε ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ
κατά ένα περίπου μήνα της λήψης της
απόφασης αυτής;
Είναι σαφές, λοιπόν,
ότι η εντολή εκπροσώπησης του Δήμου από τον κ. Χλέπα και της υπ’ αυτού υποβολής
Αντιρρήσεων με προδιαγεγραμμένο το πλαίσιο του περιεχομένου τους κατά τα
ανωτέρω, απορρέει (κατά νόμον άλλωστε) ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ
από την αντίστοιχη 247/2012 απόφαση της Ο.Ε. και, βέβαια, η 181/2012 απόφαση
του Δ.Σ. ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ
(ούτε και μπορούσε να έχει) με το ζήτημα αυτό.
Για τους ίδιους πιό
πάνω λόγους «ο κ. Αβραάμ Πασιπουλαρίδης» (δηλαδή εγώ), κατά τη λήψη της πιό
πάνω 181/2012 απόφασης του Δ.Σ., δε θα μπορούσε να μειοψηφήσει στο ζήτημα της
υποβολής, ναι ή όχι, των υπ’ όψιν Αντιρρήσεων, αφού, κατά τα ήδη προεκτεθέντα,
η απόφαση αυτή του Δ.Σ. αφορούσε, αποκλειστικά και μόνον, το ζήτημα της αμοιβής
του κ. Χλέπα και όχι, βέβαια, της υποβολής ή μη Αντιρρήσεων, οι οποίες,
άλλωστε, κατά τα ήδη προεκτεθέντα, είχαν ήδη συνταχθεί και κατατεθεί αρμοδίως
ένα περίπου μήνα πριν τη λήψη της άνω απόφασης του Δ.Σ. Πράγματι, η μειοψηφία
μου κατά τη λήψη της 181/1-8-2012 απόφασης του Δ.Σ., στην οποία αναφέρεται ο κ.
Χλέπας κατά τα ανωτέρω, συνίστατο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ
ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ στο ότι την απλή αυτή υπόθεση (μηρυκασμός άλλων παρομοίων
υποθέσεων του Δήμου) θα μπορούσε να χειριστεί ο δικηγόρος του Δήμου, ΑΔΑΠΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ, έναντι της
υπερβολικής αμοιβής των 2.000 ευρώ που εγκρίθηκαν, τελικά, να καταβληθούν για
το χειρισμό της υπόθεσης από εξωτερικό δικηγόρο.
Κατόπιν τούτων, είναι
προφανές ότι η υπ’ αρ. αρ. πρωτ.
13470/2-5-2013 αίτησή μου εξακολουθεί να παραμένει ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ από ΟΛΟΥΣ
ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ τους αποδέκτες της (συμπεριλαμβανομένου και του κ. Χλέπα) και,
γι’ αυτό, τους καλώ και πάλι ΟΛΟΥΣ (και τον κ. Χλέπα) να απαντήσουν σ’ αυτήν,
έκαστος σε ό,τι τον αφορά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τις διευκρινίσεις της
παρούσης αιτήσεώς μου, η οποία αποτελεί συνέχεια και την θεωρώ αναπόσπαστο
μέρος της ως άνω αρχικής τοιαύτης.