Σύμφωνα με το
άρθρο 275 παρ. 3.γ. του Π.Δ. 410/95 (αλλά και σύμφωνα με το άρθρο 212 παρ. 5.γ.
του ν. 3463/2006), η απόφαση 154/1996 του Δ.Σ. Αγ. Στεφάνου, με την οποία
φέρεται να έχει κηρυχθεί η υπ’ όψιν απαλλοτρίωση, θα έπρεπε να συνοδευόταν από
σχετική μελέτη του έργου, από την οποία, προφανώς, θα έπρεπε να προκύπτει ότι η
χωροθέτηση του νέου Κοιμητηρίου στο συγκεκριμένο σημείο ήταν σύννομη, εν όψει
της όλης εν γένει νομοθεσίας περί ίδρυσης και λειτουργίας κοιμητηρίων.
Τέτοια μελέτη
δεν παραδόθηκε στους δημοτικούς συμβούλους.
Ο παρωχημένος
χρόνος κήρυξης της εν λόγω απαλλοτρίωσης, προ 18ετίας περίπου, το έτος 1996,
δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά, κατά πόσον η όλη διαδικασία, ακόμη και αν ήταν,
εξακολουθεί να παραμένει σύννομη, τόσο εν όψει της εν γένει ισχύουσας
νομοθεσίας περί απαλλοτριώσεων (άρση απαλλοτρίωσης λόγω παρόδου μακρού χρόνου
άνευ καταβολής αποζημιώσεως) όσο και αυτής περί ίδρυσης και λειτουργίας
κοιμητηρίων, αλλά και της κείμενης πολεοδομικής νομοθεσίας περί επιτρεπομένων
χρήσεων γης στο συγκεκριμένο σημείο.
Κανένα απολύτως
στοιχείο δεν παραδόθηκε στους δημοτικούς συμβούλους, από το οποίο να
εξασφαλίζεται ότι η απαλλοτρίωση εξακολουθεί ισχύουσα νομίμως (το πιθανότερο
είναι ότι έχει αρθεί) και ότι τόσο η χωροθέτηση όσο και η ίδρυση και λειτουργία
του Κοιμητηρίου στο συγκεκριμένο σημείο είναι σύννομη.
Έτσι,
εγκυμονείται ο κίνδυνος να αγοραστεί από το Δήμο το συγκεκριμένο κληροτεμάχιο
και, τελικά, να μείνει χωράφι, με ευθύνη του Δημοτικού Συμβουλίου, το οποίο
καλείται εν προκειμένω να ψηφίσει στα τυφλά.
Περαιτέρω, η
μερική απόκτηση έκτασης μόνον έξι (6) περίπου στρεμμάτων (όπως επιχειρείται με
την εν λόγω αγορά) εκ της όλης έκτασης των εικοσιένα (21) περίπου στρεμμάτων
που απαιτούνται για το Κοιμητήριο, σε συνδυασμό με την ομολογημένη αδυναμία
απόκτησης των υπολειπομένων δεκαπέντε (15) στρεμμάτων, όχι μόνον δημιουργεί
εύλογες αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα της αγοράς αλλά καθιστά βάσιμους τους
φόβους ότι το κληροτεμάχιο των έξι (6) στρεμμάτων που θα αγοραστεί θα μείνει,
τελικά, χωράφι, μόνο και μόνο διότι έτσι υπαγορεύουν οι μικροκομματικές
σκοπιμότητες.
Η αδυναμία
απόκτησης των υπολειπόμενων δεκαπέντε (15) στρεμμάτων είναι πρόδηλη, επειδή,
όπως προκύπτει από την Εισήγηση, ο Δήμος μπορεί να αγοράσει μόνο σε τιμή 24 €/τ.μ.,
κατ’ ανώτατο όριο, ενώ οι ιδιοκτήτες τους φέρονται να απαιτούν ο ένας 50 €/τ.μ.
(για τα 8 στρέμματα) και ο άλλος 160 €/τ.μ. (για τα 7 στρέμματα).
Περί δικαστικού
καθορισμού αποζημίωσης ούτε λόγος να γίνεται (110 €/τ.μ. το έτος 2005).
Άλλωστε, είναι
σχεδόν βέβαιο ότι δικαστικός καθορισμός τιμής μονάδος αποζημιώσεως δε μπορεί να
επιδιωχθεί, εν όψει της σφόδρα πιθανολογούμενης άρσης της απαλλοτρίωσης, λόγω
παρόδου μακρού χρόνου από την κήρυξή της άνευ καταβολής αποζημιώσεως.
Εν τοιαύτη
περιπτώσει, η αδυναμία απόκτησης των υπολειπομένων δεκαπέντε (15) στρεμμάτων,
με αναγκαστικό τρόπο, καθίσταται πλέον ή βεβαία.
Συμπερασματικά,
για την απόκτηση των υπολειπομένων 15 στρεμμάτων, είτε οικειοθελώς είτε
αναγκαστικά, δε φαίνεται να υπάρχει «φως στο τούνελ», γεγονός που αναιρεί τη σκοπιμότητα
της υπ’ όψιν αγοράς μερικής έκτασης εκ της όλης απαιτούμενης για το Κοιμητήριο.
Η εισήγηση που
μας χορηγήθηκε δεν αναφέρει τίποτε απολύτως για τα πιό πάνω βασικότατα ζητήματα
και, ως εκ τούτου, ελέγχεται για προχειρότητα και ανεπάρκεια αλλά και ως
υπόπτου «προελεύσεως» και σκοπιμότητας, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι το ζήτημα του
Κοιμητηρίου είναι ένα από τα “φύλλα συκής” του “αμαρτωλού μνημονίου” Δημάρχου - “Συμμαχίας για τον Πολίτη”, με τα οποία επιχειρείται
να συγκαλυφθεί η μετάλλαξη της τελευταίας σε δεκανίκι της “Ενωτικής
Πρωτοβουλίας” και να “ξεπλυθεί” η εφ’ εξής πολιτική τους συμπόρευση.
